Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΘΕΛΕΙ - DEUS VULT

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Η επομένη πρότασή μου για εσάς αφορά το νέο ιστορικό μυθιστόρημα του συγγραφέα κυρίου Παναγιώτη Κωνσταντάτου,το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ωκεανός καί θα φανεί πολύ ενδιαφέρον στους αναγνώστες που αγαπούν καί επιλέγουν να διαβάζουν βιβλία που ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία. Ένα βιβλίο με σχετικά μεγάλο όγκο. Γι'αυτό,έχω να σας δώσω μία συμβουλή. Πρίν να ξεκινήσετε την ανάγνωσή του,βεβαιωθείτε ότι τίποτα δεν θα σας αποσπάσει την προσοχή καί θα είστε απόλυτα συγκεντρωμένοι/ες σε αυτό.

   Με το πρόσχημα πως αυτό είναι το θέλημα του θεού,έχουν συμβεί πολλά από τα κακά γεγονότα που έχουν σημαδέψει με κόκκινο χρώμα την ιστορία της ανθρωπότητας. Είτε για λόγους προσωπικούς καί κύρους των εκάστοτε βασιλέων κι αυτοκρατόρων,είτε έχοντας ως πρόσχημα την πίστη σε ένα θρησκευτικό δόγμα,χώρες ολόκληρες έχουν αιματοκυλιστεί στο χώμα καί έχουν χαθεί αμέτρητες κι αθώες ανθρώπινες ψυχές. Καί στο τέλος αποδεικνύεται πως όλα έχουν γίνει εις μάτην. 

   Επιτρέψτε μου να έχω την άποψη πως σε μεγάλο βαθμό η εκκλησία καί στον βαθμό που της αναλογεί  η εκάστοτε θρησκεία φέρουν μεγάλο ποσοστό ευθύνης(πάντα κάνω ένα διαχωρισμό αυτών των δύο). Είτε φανατίζοντας,είτε επιτελώντας ίδιους σκοπούς,πάνε κόντρα στα όσα θα έπρεπε να στηρίζουν. Γιατί κακά τα ψέματα,ποιός θεός θα ήταν αυτός που αντί να πρεσβεύει την ομοψυχία,την αγάπη για τoν συνάνθρωπο καί την ειρήνη ανάμεσα στους λαούς,θα επιθυμούσε να στραφούν οι άνθρωποι ο ένας εναντίον του άλλου με σκοπό όχι μόνο να επικρατήσει πάνω του,αλλά καί να τον εξαφανίσει; Ποιά τα οφέλη από ένα τέτοιο γεγονός; Προφανώς ενδιαφέρονται για τα υλικά αγαθά καί την δόξα.

   Πόσα κύματα καί πόσα εμπόδια πρέπει να περάσει ένας άνθρωπος για να δεί την αλήθεια καί να βρεί όσα πραγματικά θα γεμίσουν την ψυχή του; Είναι στο χέρι του τί επιλογές θα κάνει,ή,είναι όλα γραμμένα στο ριζικό του καί δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτά; Εγώ θεωρώ πως είναι ένας άτυπος συνδυασμός καί των δύο. Π.χ. όταν κάποιος έχει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο δρόμους,είναι ξεκάθαρα δική του ευθύνη τον ποιο δρόμο θα διαβεί. Το αποτέλεσμα,όμως,της επιλογής του είναι κάτι δεδομένο εξ αρχής. Καί ο ένας δρόμος καί ο άλλος οδηγούν κάπου συγκεκριμένα. Άρα,δεν μιλάμε για καθαρά θέμα τύχης.

   Ο συγγραφέας εύστοχα επιλέγει ως τίτλο του βιβλίου του την φράση ''Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΘΕΛΕΙ - DEUS VULT''. Εσωκλείει μέσα της την ουσία του κειμένου. Το λεξιλόγιο του προσαρμόζεται στα δεδομένα της εποχής. Πλάθει ήρωες απτούς κι απόλυτα ταιριαστούς με τον χώρο καί τον χρόνο που θα λάβουν χώρα τα γεγονότα. Ρίχνει φώς σε άγνωστες πτυχές της ιστορίας καί μας ''βομβαρδίζει'' με νέες,χρήσιμες γνώσεις. Δεν ωραιοποιεί καταστάσεις καί δεν προσπαθεί να δικαιολογήσει πράξεις καί σκέψεις των ηρώων του. Η θρησκεία καί η φιλοσοφία μοιάζουν σαν να χορεύουν ένα δικό τους αέναο σκοπό. Προσπαθούν να βρούν τις ισορροπίες μέσα από την συνεχόμενη δράση καί περιπέτεια.

   ''O Παγιέν ντε Μοντιντιέ είναι ένας χαμηλά στην ιεραρχία, ευγενής της Γαλλικής επαρχίας. Έχει, όμως, την τύχη να του δοθεί ένας φωτισμένος δάσκαλος, ο Αλέξιος Μακρεμβολίτης, μέλος της ανώτερης Βυζαντινής τάξης, συγγενής της Αυτοκρατορικής οικογένειας, που κρύβεται στην Γαλλία προσπαθώντας να ξεφύγει από την εκδίκηση της οικογένειας Δούκα, υπεύθυνης για την ήττα στο Μαντζικέρτ και την κατάπτωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ο Αλέξιος ανοίγει στον μαθητή του δρόμους που τον οδηγούν σε μια διαφορετική θεώρηση του κόσμου, που ξετυλίγεται στα μάτια της φαντασίας του σαν γοητευτικό ταξίδι στην αρχή, σαν τρομακτική περιπέτεια στην συνέχεια, και σαν κάθαρση στο τέλος. Η γρήγορη εναλλαγή στο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει στιγματίζει την εξέλιξή του. Η μετάβαση από την Καθολική Γαλλική επαρχία, στην Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη κι από εκεί στην πολυπολιτισμική, πολυθρησκευτική, αν και καθόλου ανεξίθρησκη Ιερουσαλήμ , από τους αγρούς και τις ατέλειωτες πεδιάδες του Σομ, στο Πανεπιστήμιο του Σαιν Ζερμαίν ντε Πρε και στο Πανδιδακτήριο της Μαγναύρας, και, στην συνέχεια, στο λουτρό αίματος της Αντιόχειας και της Ιερουσαλήμ, στην φρίκη της ανθρωποφαγίας στην Μάαρα, στην αμφισβήτηση ακόμα και του ίδιου του Χριστιανισμού, τον αλλάζει ριζικά και τον οδηγεί από την αθωότητα στην αλαζονεία, στην ύβρι και στην συνεπακόλουθη νέμεση, για να ακολουθήσει η απόλυτη ταπείνωση και η προσδοκία της κάθαρσης, που τον περιπαίζει κρυμμένη ανάμεσα στις σκιές που χορεύουν στον τοίχο του τα βράδια, οδηγημένες από την μικρή φλόγα του κεριού του, τη μόνη φλόγα που έχει μείνει πια ζωντανή...''(Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Το κείμενο είναι άρτιο από άποψης γραφής. Έχει συνεχόμενο,στρωτό λόγο καί εστιάζει σε βασικές σκέψεις που ταλάνιζαν το μυαλό των ηρώων,αλλά καί των ανθρώπων της σύγχρονης εποχής. Η εξιστόρηση των γεγονότων γίνεται με τρόπο ομαλό,χωρίς να περιλαμβάνονται περιττές επαναλήψεις,ή,''κοιλιές''. Μπόρεσα,επίσης,να δικαιολογήσω τον αρκετά μεγάλο αριθμό των σελίδων του,αφού μας δίνονται πάρα πολλές καί καίριες πληροφορίες. 

   Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που δεν μπορεί να περάσει αδιάφορο στο αναγνωστικό κοινό. Ναι,είναι κάπως ιδιαίτερο καί πιο εύκολα οι αναγνώστες που έχουν μυηθεί στην μαγεία ανάλογων βιβλίων θα το επιλέξουν,αλλά γιατί όχι κι εσείς. Εμένα,πάντως,μου άφησε αρκετές καλές εντυπώσεις. Αναζητήστε το.

                                                              Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΩΚΕΑΝΟΣ