Ψυχής κλωστή

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Είναι αλήθεια πως από τα χέρια μου -μέσα σε ένα χρόνο- περνάνε πολλά βιβλία. Κάποια ξεκινώ να τα διαβάζω με μεγάλο ενθουσιασμό κι άλλα με ένα δισταγμό. Ξέρετε,δεν θεωρώ πως την ώρα που θα φτάσει ένα βιβλίο στα χέρια μας,θα πρέπει αυτομάτως να αρχίσουμε την ανάγνωσή του. Ποτέ δεν πιέζω τον εαυτό μου να το κάνει,γιατί έχω την αίσθηση πως μπορεί να το αδικήσω καί να μην το κατανοήσω/προσεγγίσω με τον τρόπο που του αρμόζει. Δίνω στον εαυτό μου τον καιρό καί τον χρόνο που χρειάζεται ώστε να είμαι έτοιμη να το διαβάσω καί να το ''αγκαλιάσω''. Κάτι ανάλογο μου συνέβη καί με το βιβλίο για το οποίο θα σας μιλήσω σήμερα. Μέσα στο πακέτο που έλαβα από τις εκδόσεις Υδροπλάνο,τον μήνα Μάρτιο,ήταν καί το νέο βιβλίο της συγγραφέως Βασιλικής Διαμάντη με τίτλο ''Ψυχής κλωστή''. Αντικρίζοντάς το πρώτη φορά,ήξερα πως δεν ήμουν έτοιμη ακόμα να ''βουτήξω'' μέσα στην ιστορία του. Το άφησα για πιο μετά. Η κατάλληλη στιγμή ήρθε τώρα. Καί ξέρετε τί διαπίστωσα; Ότι έπραξα ορθώς. Τότε ίσως να μην το απολάμβανα όπως συνέβη τώρα. Δεν θα είχα δεί πόση ομορφιά κρύβεται μέσα του. Πρόκειται για ένα αξιόλογο κοινωνικό μυθιστόρημα που -κατά την άποψή μου- μεταλαμπαδεύει σημαντικά μηνύματα για την ζωή μας.

   Η συγγραφέας Βασιλική Διαμάντη,καθώς καί τα έργα της,είναι ευρέως γνωστά στους κύκλους των βιβλιόφιλων. Εγώ αν καί δεν είχα διαβάσει κάποιο βιβλίο της έως τώρα,γνώριζα το όνομά της από συζητήσεις μου με άλλους αναγνώστες. Ήθελα κάποια στιγμή να μου δοθεί η ευκαιρία να ''γνωρίσω'' την πένα της καί να που η ευχή μου πραγματοποιήθηκε. Πιστεύω πως είναι ένας πολύ ευγενικός άνθρωπος με ευαισθησίες που αποτυπώνονται -μπορώ να μιλήσω γι'αυτό που διάβασα- μέσα στις ιστορίες των έργων της. Σεβόμενη τόσο το αναγνωστικό κοινό,όσο καί τους ήρωες καί τις ηρωϊδες της,κατέγραψε μία ιστορία που θα μπορούσε να είναι βγαλμένη από την αληθινή ζωή. Όμως,δεν κάνει το λάθος να γίνεται γραφική,ή,να προσπαθεί μάταια να εντυπωσιάσει καί να εξαναγκάσει τη γέννηση συναισθημάτων. Ο λόγος της είναι ορθός καί μεστός. Στοχεύει να προσεγγίσει το ζήτημα που ταλανίζει τα πρόσωπα της ιστορίας με προσεκτικούς,σχεδόν χειρουργικούς,χειρισμούς που δεν πληγώνουν παραπάνω. Επιθυμεί να τους βοηθήσει να ξεφύγουν,όσο το δυνατό πιο αλώβητοι/ες γίνεται,από αυτό το μαρτύριο. Το αν θα τα καταφέρουν,ή,όχι δεν θα σας το αποκαλύψω...

   ''Δεν είναι το αίμα που ενώνει τους ανθρώπους… Είναι η αύρα των ψυχών που, σαν αόρατη κλωστή, τους δένει μεταξύ τους. Λαμπερή σαν ήλιος πρωινός και σαν φεγγάρι το βραδάκι, πάλλεται δίνοντας ρυθμό σε δυο καρδιές, σβήνοντας τον χρόνο και τις αποστάσεις..." είναι οι πρώτες φράσεις που θα διαβάσουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου καί δεν θα μπορούσαν να με βρούν λιγότερο σύμφωνη. Από μικρή είχα το ''ελάττωμα'' να βλέπω τους ανθρώπους καί να αναπτύσσω συναισθήματα για εκείνους,βάζοντας στην άκρη επιδεικτικά τους όποιους βαθμούς συγγένειας. Με τον ίδιο τρόπο λειτουργώ μέχρι καί σήμερα. Καλώς,ή,κακώς θεωρώ πως έτσι είμαι πιο αντικειμενική καί δεν επηρεάζομαι συναισθηματικά. Ίσως για κάποιους/ες αυτό να φαντάζει αρνητικό αλλά με έχει βοηθήσει να κρατώ ισορροπίες καί να επιλέγω να έχω δίπλα μου ανθρώπους που πραγματικά τους νοιάζομαι καί με νοιάζονται με ανιδιοτέλεια κι όχι επειδή πρέπει,ή,υπάρχει κάποιο συμφέρον από αυτό το αλισβερίσι...

   ''Ψυχής κλωστή'' ο τίτλος του βιβλίου καί έψαξα να βρώ την αλληγορία πίσω από αυτόν. Από μία λεπτή κλωστή κρέμεται η ψυχή μας. Από μία κλωστή που διαχωρίζει την λογική από την τρέλα. Άραγε,τί μπορεί να προκαλέσει τόσο μεγάλο πόνο κι αναστάτωση μέσα μας ώστε αυτή η κλωστή να σπάσει καί να οδηγηθούμε αλλού; Επίσης,αυτό το κόκκινο χρώμα της κλωστής μοιάζει με το αίμα που συνδέει όχι δύο ανθρώπους που είναι συγγενείς αλλά εκείνους/ες που συνδέονται σε πνευματικό επίπεδο. Εκείνους/ες που οι ψυχές τους αναγνωρίζουν η μία την άλλη καί ενώνονται για μία ζωή...

   ''...Ο πόνος σημάδεψε ένα κορίτσι από την ημέρα που γεννήθηκε ή ίσως το σημάδεψε πολύ πριν γεννηθεί. Πόσα μπορεί ν’ αντέξει η ψυχή του; Κι αν δεν αντέξει και λυγίσει; Μπορεί με μια ψυχής κλωστή να ράψει τις πληγές της και να επιστρέψει στο φως και στη ζωή; «Είναι και κάποιες μάχες που δεν κερδίζονται. Όσο και να παλέψεις, όσο και να ματώσεις, είναι κάποια φρούρια που παραμένουν απόρθητα και κάποιες πόρτες που δεν μπορείς ν’ ανοίξεις, γιατί κανένα απ’ τα κλειδιά που κρατάς δεν θα μπορέσει να τις ξεκλειδώσει. Αλλά εσύ να το παλεύεις για ν’ ανοίξουν! Ξέρω πολύ καλά πως πονάει να είσαι διαφορετικός, γιατί η μοίρα, η ζωή και η κληρονομιά άφησαν ένα σημάδι πάνω σου να ξεχωρίζεις… Όμως, εσύ να ονειρεύεσαι… Ξέρω, πονάει να παλεύεις με εφιάλτες και σκιές αλλά δεν γίνεται ν’ αλλάξουν όλα. Και να θυμάσαι, Αλεξία… Δεν περνάνε όλα, καρδούλα μου, και μην ακούς τι λένε… Ούτε νικάς τα πάντα, αλλά εσύ να προσπαθείς να τα νικήσεις! Εσύ να μάχεσαι για την αγάπη…»" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Κατά την διάρκεια της ανάγνωσης,γεννήθηκαν μέσα στην ψυχή μου πολλά κι έντονα συναισθήματα που διήρκησαν ώρες καί μετά το κλείσιμο του βιβλίου. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ύφος γραφής της συγγραφέως. Μας βάζει με ομαλό τρόπο μέσα στο χώρο καί τον χρόνο της ιστορίας. Μας αφήνει ελεύθερους/ες να αναπτύξουμε τα όποια συναισθήματα καί σκέψεις για τα πρόσωπα που θα συναντήσουμε εκεί. Η ίδια η υπόθεση,καί όχι κάποιο συγγραφικό τρικ,είναι αυτή που κλιμακώνει την ένταση. Παράλληλα,η εξαιρετική καί εις βάθος σκιαγράφηση των χαρακτήρων των ηρώων καί των ηρωϊδων μας επιτρέπει να τους/τις προσεγγίσουμε. Να τους/τις κατανοήσουμε,ή καί όχι. Να νοιαστούμε για εκείνους/ες και να ταυτιστούμε ως ένα βαθμό μαζί τους καί να ευχηθούμε να βρούν την πολυπόθητη λύτρωση. Κάτι που αρκετοί/ες αναζητούν καθημερινά στην ζωή τους... Εγώ εύχομαι ολόψυχα να έρθει εκείνη η στιγμή για όλους κι όλες. Καί σε εσάς την προτροπή να αναζητήσετε καί να διαβάσετε το βιβλίο. Δεν αφήνει κανέναν καί καμία ασυγκίνητο/η.

                                                                Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ