Ασφυξία

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

  Ξέρετε τί έχω διαπιστώσει; Πως όσο πιο πολύ διαβάζω,τόσο τα βιβλία μεταμορφώνονται σε αναπόσπαστο,απαραίτητο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Η αναγνωστική μου ''όρεξη'' διαρκώς μεγαλώνει,αναζητώντας όλο καί περισσότερα έργα καί δημιουργούς που θα την ικανοποιήσουν. Η εμφάνιση καί δυναμική παρουσία νέων συγγραφέων,-παράλληλα με τους/τις ήδη καταξιωμένους/ες-,έρχεται να ''καλύψει'' αυτήν μου την ανάγκη με αρκετά καλά αποτελέσματα πολλές φορές. Μία νέα καί ελπιδοφόρα ''ανακάλυψη'' είναι η πένα της ανερχόμενης συγγραφέως Αγγελικής Κασελούρη καί το πρώτο της αστυνομικό μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Αυτά τα δύο ως στοιχεία λειτούργησαν υπέρ στο να ξεκινήσω την ανάγνωση του βιβλίου,-τολμώ να πω-,με προσδοκίες. Το ζήτημα,όμως,ήταν αν τελικά θα τις ικανοποιούσαν...

   ''Ασφυξία'' ο τίτλος που επιλέγει η συγγραφέας καί μόνο το άκουσμα αυτής της λιτής λέξης μπορεί να μας προκαλέσει μία ταραχή καί μία δυσφορία σε όλο μας το κορμί σαν να την βιώνουμε τη δεδομένη στιγμή. Σαν να στερούμαστε αργά καί βασανιστικά το πολύτιμο για την επιβίωσή μας οξυγόνο... Μάλιστα,λένε πως ένας από τους πιο οδυνηρούς,βασανιστικούς καί φρικιαστικούς τρόπους για να πεθάνει ένας άνθρωπος είναι η έλλειψη παροχής οξυγόνου λόγω ασφυξίας. Βέβαια,ας μην ξεχνάμε πως έχουμε ακούσει για περιπτώσεις πολλών εγκληματιών που έχουν διαπράξει το ειδεχθές έγκλημα της αφαίρεσης ανθρώπινης ζωής με αυτήν την μέθοδο. Είτε λόγω συσσωρευμένου θυμού,είτε λόγω προσωπικών σχέσεων ανάμεσα στο εκάστοτε θύμα καί θύτη,είτε λόγω της στρεβλής άποψης περί εξουσίας καί δύναμης του θύτη πάνω στο θύμα,είτε λόγω κάποιας άλλης πιθανής αιτίας,που μόνοι οι ειδικοί μπορούν να μας δώσουν τις ορθές απαντήσεις,θα μπορούσε κάποιος/α να πιθανολογήσει την αιτία μίας ανάλογης πράξης. Εγώ δεν είμαι σε καμία περίπτωση ειδικός πάνω στο θέμα,οπότε αντιλαμβάνεστε πως σας εκφράζω τις δικές μου υποθετικές σκέψεις.

   Δεν ξέρω αν αλλάζουν/χαλαρώνουν οι ηθικοί φραγμοί των ανθρώπων όλο καί περισσότερο,καθώς κυλούν τα χρόνια,αλλά θα μου επιτρέψετε να εξακολουθώ,απόλυτα καί κοφτά,να μην μπορώ να κατανοήσω,-όχι να δικαιολογήσω-,τόσο αυτούς τους ανθρώπους που επιλέγουν συνειδητά,με απάθεια καί ψυχρότητα να πράξουν αναλόγως,όσο καί την μερίδα εκείνων που δηλώνουν θαυμαστές των θυτών καί προβαίνουν σε μιμητισμών παρόμοιων καταδικαστέων συμπεριφορών. Καί πάλι,δυστυχώς,δεν παύει να είναι κομμάτι των κοινωνιών,όπου οι ειδικοί ερευνούν καί προσπαθούν να σταματήσουν. Για μένα τα όποια εγκλήματα,καθώς καί τα αστυνομικά μυθιστορήματα,κατά κάποιον τρόπο,συνδυάζονται καί αναδεικνύουν ακόμη κι άγνωστες πτυχές της ανθρώπινης ψυχολογίας.

   "Η Αθήνα συγκλονίζεται από ένα αποτρόπαιο έγκλημα. Η ομάδα του αστυνομικού διευθυντή Σκιαδά αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την υπόθεση. Στην αρχή όλα δείχνουν σύνδεση με τον εφοπλιστή, θείο του θύματος και τις σχέσεις του με εμπόρους ναρκωτικών. Όταν όμως τα πτώματα αρχίζουν να πληθαίνουν και το πανελλήνιο έρχεται αντιμέτωπο με έναν αδίστακτο κατά συρροή δολοφόνο, κάθε προσπάθεια της ομάδας φαίνεται να πέφτει στο κενό. Η Νάντια, που παρακολουθεί τις παλιές της συμμαθήτριες από το λύκειο Ζωγράφου να δολοφονούνται η μία μετά την άλλη, ανακαλύπτει ξαφνικά τις δυνάμεις και το θάρρος που έχει. Νιώθοντας τη ζωή της να κινδυνεύει, αν και δεν είναι χωρισμένη -ένα χαρακτηριστικό που φαίνεται να προτιμά ο δολοφόνος- θα βοηθήσει την αστυνομία να βρεθεί στα ίχνη του. Όμως, έτσι η ίδια βυθίζεται όλο και περισσότερο στην υπόθεση, θέτοντας σε κίνδυνο τον εαυτό της και όσα αγαπά, συνθήκη που την αναγκάζει να το σκάσει κυνηγημένη. Ο πανέξυπνος δολοφόνος όμως ξέρει πώς να τη βρει… Θα καταφέρουν άραγε ο Σκιαδάς και η ιδιόρρυθμη ιατροδικαστής Βι να τη βοηθήσουν πριν να είναι πολύ αργά;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Η συγγραφέας ξεκινά την αφήγηση στις πρώτες σελίδες του βιβλίου με μία δυνατή καί άκρως περιγραφική σκηνή που μας προκαλεί ασφυξία. Μετά από αυτό αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι της υπόθεσης με ένα σταθερό καί αρκετά ικανοποιητικό ρυθμό. Μας προ(σ)καλεί να γίνουμε μέρος της ιστορίας καί μαζί με τα κύρια πρόσωπα να αναζητάμε τον ένοχο. Για να είμαι ειλικρινής,εγώ είχα τις υποψίες μου για το ποιο άτομο κρυβόταν πίσω από το πρόσωπο του δολοφόνου καί μία φράση στάθηκε αρκετή για να επιβεβαιώσει την σκέψη μου. Παρ'όλ'αυτά,συνέχισα ακάθεκτη την ανάγνωση του βιβλίου,καθώς το ενδιαφέρον μου στράφηκε στο πως θα γινόταν η αποκάλυψη καί το αν θα είχαμε το πολυπόθητο φινάλε. Φυσικά καί δεν πρόκειται να σας το αποκαλύψω,μα θα πρέπει να το μάθετε μόνοι/ες σας διαβάζοντας το βιβλίο.

    Στα θετικά στοιχεία του βιβλίου συγκαταλέγονται η αμεσότητα καί απλότητα του λόγου της συγγραφέως,οι ρεαλιστικοί διάλογοι καί χαρακτήρες των προσώπων που σκιαγραφούν μεγάλο κομμάτι της ψυχής τους,η αρκετή δράση,το αίσθημα του φόβου καί της αγωνίας,μα καί η ικανότητα της συγγραφέως να κάνει κάποια δεδομένα,-βάσει της δικής μου υποκειμενικής σκοπιάς-,να μοιάζουν ως ανατροπές που αλλάζουν σε αισθητό βαθμό την πορεία των γεγονότων. Εν ολίγοις,έχουμε να κάνουμε με μία αξιόλογη πρώτη προσπάθεια της συγγραφέως που μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις καί την σκέψη πως με συγκέντρωση καί δουλειά,μελλοντικά,θα εξελιχθεί καί άλλο,προσφέροντάς μας καί άλλα πολύ καλά έργα. Ναι,σας προτρέπω να το αναζητήσετε καί να στηρίζετε πάντα τους νέους καί τις νέες συγγραφείς.

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΣΕΛΟΥΡΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ