ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ - ΓΗΤΕΙΕΣ, ΜΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΠΑΧΑΡΙΑ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   "Ξέρεις γιατί δε διστάζω να σε θυσιάσω; Γιατί είσαι ζυμωμένη στα κύτταρά μου. Δεν υπάρχουν όρια μεταξύ μας. Δεν είμαστε δύο, είμαστε ένα… Μια ψυχή σε δυο κορμιά… Και δεν πειράζει αν πεθάνει η μια… Αρκεί να ζήσει η άλλη! Αποφάσισα να ζήσω εγώ, αλλά πάντα θα σε κουβαλάω κολλημένη επάνω μου! Γιατί εγώ είμαι εσύ!" (Απόσπασμα περίληψης οπισθοφύλλου)

   Από τότε που διάβασα για πρώτη φορά έργο της συγγραφέως Δήμητρας Ιωάννου,-δυστυχώς μαζί με το σημερινό που θα σας παρουσιάσω είναι μόνο τέσσερα στον αριθμό,μα ελπίζω να διαβάσω καί τα υπόλοιπα-,δεν έχει βρεθεί κάποιο που να μου ήταν λιγότερο αρεστό. Δεν μπορώ να σας πω με σιγουριά τον τρόπο που από βιβλίο σε βιβλίο προσαρμόζεται τόσο η ίδια,όσο καί ο λόγος της,προσφέροντάς μας κάτι το διαφορετικό. Θα την χαρακτήριζα ως μία συγγραφέα ''χαμαιλέων'' με την θετική έννοια του όρου. Βλέπετε,ως αναγνώστρια έχω την ιδιοτροπία,από συγγραφείς που πιστεύω την πένα τους,να είμαι πιο απαιτητική απέναντί τους. Καί η κυρία Ιωάννου περνάει με επιτυχία αυτήν την ιδιότυπη ''δοκιμασία''. Επιστρέφει,λοιπόν,με το νέο της αισθηματικό/κοινωνικό μυθιστόρημα με τίτλο '' ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ - ΓΗΤΕΙΕΣ, ΜΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΠΑΧΑΡΙΑ" που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

   Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις που ξεπηδάνε απ΄το μυαλό σας στο άκουσμα καί μόνο της λέξης ''Αλεξάνδρεια''; Για μένα δεν είναι απλά μία πόλη της Αιγύπτου. Δεν είναι,απλά,μία ακόμη χαμένη πατρίδα. Οπότε ξεχάστε τα όσα ξέρατε. Είναι πολλά παραπάνω. Άν καί δεν την έχω επισκεφτεί ποτέ μέχρι σήμερα,-ελπίζω μελλοντικά να το κάνω-,μαγεύομαι από αυτό το ιδιότυπο πάντρεμα ανατολής καί δύσης που εκπέμπει. Είναι ένα λίκνο πολιτισμού αξιοθαύμαστο. Εγώ λατρεύω τον αρχαίο πολιτισμό της καί όλο το μυστήριο που ''ντύνει'' την πόλη σαν μία άλλη πριγκίπισσα του παραμυθιού. Ναι,έτσι θα την παρομοίαζα. Σαν μία όμορφη καί λάγνα γυναίκα,όμοια με σειρήνα,που σαγηνεύει καί παρασύρει με το μελωδικό της τραγούδι όλους τους άνδρες. Σαν να εσωκλείει μέσα της όλους τους πόθους,τις αμαρτίες καί την αθωότητα την ίδια στιγμή. Καμία δεν έχει βρεθεί να είναι αντάξια της καί μέχρι σήμερα μπορεί να προσελκύει τους πάντες με την ίδια σαρωτική δύναμη... 

   Εύστοχα,λοιπόν,η συγγραφέας επιλέγει ως τίτλο του βιβλίου τον '' ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ - ΓΗΤΕΙΕΣ, ΜΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΠΑΧΑΡΙΑ". Σαν αυτές οι τρεις λέξεις να αρκούσαν να περιβάλλουν τόσο την πόλη,όσο καί την πλοκή του βιβλίου με σασπένς,χρώματα καί αρώματα ανατολής,μα καί έθιμα καί προκαταλήψεις που συνδέονται με εκείνον τον τόπο. Ένας τόπος που αγαπήθηκε πολύ καί ο αείμνηστος Αλεξανδρινός ποιητής,Κωνσταντίνος Καβάφης τίμησε μέσα από τους στίχους ''...αποχαιρέτα την,την Aλεξάνδρεια που χάνεις..." του εμβληματικού ποιήματός του "Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον". Μα άραγε,χάθηκε ποτέ η Αλεξάνδρεια; Πιστεύω πως όχι. Παραμένει πάντα ζωντανή στις καρδιές όσων την έζησαν καί την αγάπησαν... 

   "Δυο γυναίκες, μια αμύθητη περιουσία, ένα τρανταχτό όνομα και το πιο σημαντικό ερώτημα: Ποια από τις δύο είναι η πραγματική Ισιδώρα Κοσμίδη; Η φατρία του Κύκνου και η φατρία του Δράκου, δυο οικογένειες με απαρχές χαμένες στον χρόνο, που γεννούν τις πιο δυνατές μάγισσες της Αιγύπτου. Γυναίκες αντίπαλες που φέρνουν στην ψυχή τους το φως και το σκοτάδι. Μια ιστορία γεμάτη γητειές, ξόρκια, μπαχάρια, σερμπέτια, βοτάνια και γλυκό καπνό ζυμωμένο με μέλι, που σε ταξιδεύει στην πιο μαγική πόλη της Ανατολής, την κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια, την αιώνια πόλη με τα δυο πρόσωπα. Και κατόπιν η μετάβαση στην Αθήνα και η τελική αναμέτρηση τη δεκαετία του ’60. Ένας αγώνας μέχρι θανάτου. ΓΙΑΤΙ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΔΕΝ ΤΙΣ ΧΩΡΑΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ… ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ…" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Η συγγραφέας μας μεταφέρει πίσω στο παρελθόν καί το κάνει να μοιάζει τόσο ζωντανό καί απτό από εμάς,αφού όλες σχεδόν οι αισθήσεις μας δείχνουν να ενεργοποιούνται με ένα παράξενο,γλυκό κι οδυνηρό τρόπο ταυτόχρονα. Η γραφή της αναδεικνύει άριστα τον ψυχισμό όλων των προσώπων της ιστορίας. Λίγο έως πολύ,όλοι κι όλες θα έχουν μία κομβική παρουσία κατά τη διάρκεια της εξέλιξης των γεγονότων. Προσπάθησα,αλλά δεν τα κατάφερα να αναπτύξω αρνητικά συναισθήματα για κανένα πρόσωπο. Ίσως φταίει το γεγονός πως η συγγραφέας,σε καμία περίπτωση,δεν μας παρασύρει,αλλά καί εξαιτίας κάποιων αποκαλύψεων που θα γίνουν προς το τέλος του βιβλίου. Επιπροσθέτως,μιλάμε για ένα καλογραμμένο κείμενο,πλούσιο από γλαφυρές εικόνες,αρκετή δόση περιπέτειας,έντονα συναισθήματα καί μία εξαιρετική σκιαγράφηση της τότε εποχής με τα όποια ήθη,έθιμα καί αντιθέσεις που την καθιστούσαν τόσο θελκτική.

   Είτε είστε πιστοί/ες αναγνώστες/στριες των έργων της συγγραφέως,είτε όχι,εγώ σας προτρέπω να το αναζητήσετε γιατί θα σας χαρίσει όμορφες αναγνωστικές στιγμές καί θα έρθετε,έστω καί για λίγο,κοντά στον πολιτισμό καί την κουλτούρα αυτής της διαχρονικά εξαίσιας πόλης. Εγώ περιπλανήθηκα στους δρόμους της. Γνώρισα τους ανθρώπους της καί την ονειρεύομαι χρωματίζοντας την με τα πιο έντονα καί ζωηρά χρώματα. 

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΩΑΝΝΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ