Οχ, πρασίνισα!

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

    Ξέρετε κάτι; Αγαπώ τα παιδικά βιβλία καί όσο χρονών καί να φτάσω,θα τα διαβάζω με τον ίδιο ζήλο καί χαρά. Αν καί σαν μικρό παιδί είχα την καλή τύχη να διαβάζω,σχεδόν καθημερινά,ένα νέο παραμύθι καί να μην έχω κάποιο ''κενό'' ως προς αυτό το κομμάτι,ούσα πλέον ενήλικη,βρίσκω μέσα στις ιστορίες τους πράγματα που μεγαλώνοντας τα είχα ξεχάσει,αλλά παραμένουν σημαντικά διδάγματα για τη ζωή μου. Οπότε,μη σας φαίνεται τόσο παράξενο! Μη σας πω πως είναι καλό πού και πού να κάνετε κι εσείς το ίδιο είτε παρέα με τα παιδιά σας,είτε με τα ανίψια/βαπτιστήρια σας.  

    Παρατηρείται συχνά το φαινόμενο τα μικρά παιδιά να εκδηλώνουν τάσεις κτητικότητας τόσο απέναντι σε διάφορα πράγματα καί στα παιχνίδια τους,όσο καί σε συγγενικά πρόσωπα καί τους φίλους καί τις φίλες τους. Με αποτέλεσμα να μην θέλουν να τα μοιράζονται με κάποιο άλλο άτομο,πόσο μάλλον ένα άλλο παιδάκι. Είτε για λόγους ανασφάλειας,φόβου καί απόρριψης,είτε γιατί δεν είναι ακόμη σε θέση να καταλάβουν πως δεν θα χάσουν όσα αγαπούν,αναπτύσσουν το αίσθημα της ζήλειας καί οι πράξεις τους πλέον ορίζονται απ΄αυτήν. Γι'αυτό,λοιπόν,συνετό θα είναι οι γονείς να μιλήσουν στα παιδιά καί να τους εξηγήσουν με το κατάλληλο τρόπο,πάντα με γνώμονα την ηλικία τους. Καί τί καλύτερο από τα παιδικά παραμύθια; 

    Η σημερινή μου πρόταση για εσάς είναι το νέο παιδικό παραμύθι της συγγραφέως Χριστίνας Αποστολίδη,με τίτλο ''Οχ, πρασίνισα!",που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μίνωας καί απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 2-4 καί 5-6 ετών. Θεωρώ πως είναι μία εξαιρετική πρόταση καί χρήσιμο ''εργαλείο'' στα χέρια των γονιών που μπορεί να αντιμετωπίζουν το ίδιο θέμα με τα παιδιά τους.

 "Tώρα τελευταία ο κολλητός της Λεώνης,

ο Δημήτρης, παίζει και με τη Σοφία.

Η Λεώνη θυμώνει, αλλά ΔΕ ζηλεύει. Σιγά μη ζηλεύει τη Σοφία!

Ένα πρωί, όμως, ξυπνάει και βλέπει ότι το δέρμα της

έχει γεμίσει με πράσινους λεκέδες!

Σαν καμηλοπάρδαλη έχει γίνει, αν φυσικά οι καμηλοπαρδάλεις

είχαν πράσινες κηλίδες αντί για καφετιές.

Μήπως, τελικά, αυτό που νιώθει είναι… ζήλια;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Η συγγραφέας πολύ εύστοχα διαλέγει τον τίτλο του βιβλίου της από την λαϊκή ρήση που λέει πως ''έγινε πράσινος/η από την ζήλεια του/της''. Με αυτόν τον τρόπο η συγγραφέας εξηγεί στα παιδιά το πόσο άσχημα αποτελέσματα μπορεί να έχει η παρουσία της ζήλειας στη ζωή τους. Αντί να φέρονται έτσι,είναι καλύτερα να μάθουν πως η αγάπη,αν μοιράζεται,πολλαπλασιάζεται!

   Στα θετικά στοιχεία του βιβλίου συγκαταλέγονται:

-Ανάλαφρος,οικείος λόγος

- Παραδείγματα παρμένα από την καθημερινότητα

- Σύντομες προτάσεις

- Απλό λεξιλόγιο

- Πολύχρωμη,χαρούμενη εικονογράφηση

- Μεγάλη,ξεκούραστη γραμματοσειρά

- Διδακτική,μεστή καί ψυχαγωγική ιστορία

    Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ καί σας προτρέπω να το αναζητήσετε κι εσείς! Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΚΟΥΛΟΥΔΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΙΝΩΑΣ