ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

Τίτλος: Επί της περιφέρειας του κύκλου

Κι εγώ σκέφτομαι πως καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής μας θα δούμε να ανοίγουν καί να κλείνουν πολλοί κύκλοι,μέσα στους οποίους εμπλεκόμαστε κι εμείς με τη σειρά μας έμμεσα,ή,άμεσα. Κύκλοι που περιορίζουν την δράση μας,που μας κρατούν δέσμιους/ες,ή,που μας προστατεύουν από μία πιθανή ''πτώση'' σε πνευματικό,συναισθηματικό και ψυχικό επίπεδο...

Στη πένα η πολυγραφότατη καί αγαπημένη συγγραφέας Ελένη Λαδιά.

Με εναλλαγή από δωρική σε λυρική γραφή η συγγραφέας,στην παρούσα νουβέλα,θα βάλει την πρωταγωνίστρια να κάνει ένα αλλιώτικο ταξίδι με σκοπό την αναζήτηση της ψυχής. Ένα διαχρονικό ζήτημα που απασχολούσε,απασχολεί καί θα εξακολουθεί να μας ταλανίζει όσο υπάρχουν άνθρωποι. Στον δρόμο της,λοιπόν,θα συναντήσει αληθινά,παράδοξα,μα καί παραμυθένια πρόσωπα καί θα βιώσει πρωτόγνωρες εμπειρίες. Μακρινό παρελθόν καί παρόν. Περιγραφικές εικόνες καί πληθώρα συναισθήματα. Άφθονο λεξιλόγιο καί πολυτονικό σύστημα.

Ιστορία καί μυθολογία. 

Καθημερινά μα καί μαγικά συμβάντα. 

Όλα θα τα ζήσει καί θα αποκτήσει τις ανάλογες εμπειρίες. Όχι,πως θα είναι όλα εύκολα. 

Θα αντέξει,ή,θα λυγίσει;

Καί κάπου εδώ κρύβεται η μεγάλη,ή,η μικρή ''παγίδα'',ανάλογα,το πως θα το δει κάποιος/α. Της έχει επιβληθεί ένας περιορισμός κινήσεων. Ό,τι κι αν κάνει,θα πρέπει είναι επί της περιφέρειας του κύκλου. Δεν της επιτρέπεται να περάσει τα όρια,διότι τα αποτελέσματα μίας τέτοιας πράξης θα ήταν ολέθρια.

Εσείς τί θα πράτατε,αν βρισκόσασταν στην θέση της;

Προσωπικά δηλώνω γοητευμένη από την γραφή της κι όσα διάβασα μέσα στις σελίδες του βιβλίου.

 Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Συνέβη σούρουπο σε μια ερημική περιοχή. Όλα άρχισαν με έναν πρωτόφαντο και δυνατό πόνο στην πλάτη. Ξαφνικά η πλάτη έγινε τόσο λεπτή, σαν ωοκέλυφο αγγείο, που σηματοδοτούσε την τελετουργία. Γονάτισε στο έδαφος, νικημένη από τον χαλκέντερο πόνο, που της έσπαγε τις ωμοπλάτες και φαίνονταν τα κόκκαλα. Όλη της η ύπαρξη κλυδωνιζόταν, στριφογύριζε στον άξονά της σαν σβούρα επίμονου παιδιού, ενώ ο μολυβένιος ουρανός και η τρέμουσα γη συνόδευαν τον πόνο της. Άρχισε να τρέχει αίμα εκατέρωθεν της πλάτης, γιατί άνοιξαν δύο πληγές στις ρίζες των φτερών, κι εκείνη, φοβούμενη το αίμα στο κορμί της, έπεσε λιπόθυμη. Όταν συνήλθε, είχε αλλάξει το σκηνικό του κόσμου... 

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΕΛΕΝΗ ΛΑΔΙΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: GEMA