Αριάδνη

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Από μικρή αγαπούσα την αρχαία ελληνική μυθολογία. Γοητευόμουν από τα μυθικά πλάσματα,τις δυνάμεις των θεών,τους άθλους καί τα επιτεύγματα των ηρώων,καθώς μπορούσα να τους/τις δώσω περαιτέρω χαρακτηριστικά που θα ήταν αρεστά σε μένα. Δεν το κρύβω πως μπορεί να έτρεφα συμπάθειες,ή,αντιπάθειες προς όλα αυτά τα πρόσωπα. Άλλοι μύθοι είναι πιο ευρέως γνωστοί κι άλλοι όχι. Σε αυτό το πλαίσιο,λοιπόν,υπάρχει κάποιος/α που να μην έχει ακουστά τον μύθο με τον Θησέα καί τον περιβόητο μίτο της Αριάδνης της πριγκίπισσας της Κρήτης,που τον βοήθησε όχι μόνο να κατατροπώσει τον Μινώταυρο,μα καί να βγεί αλώβητος από τον λαβύρινθo; Όσον αφορά τον παρόν μύθο,εγώ τάσσομαι στο πλάι της Αριάδνης. Όχι,μόνο ως γυναίκα προς γυναίκα,μα επειδή μας ''ενώνουν'' αρκετά πράγματα. Όταν,λοιπόν,έμαθα πως επρόκειτο να κυκλοφορήσει καί στην χώρα μας από τις εκδόσεις Κάκτος το βιβλίο ''Αριάδνη'' της συγγραφέως Jennifer Saint,ένιωσα την λαχτάρα να το διαβάσω καί να που σήμερα μου δόθηκε η δυνατότητα να σας το παρουσιάσω. Πιο συγκεκριμένα,μέσα στο παρόν έργο θα βρούμε μία αναδιατύπωση του συγκεκριμένου αρχαίου ελληνικού μύθου. Άραγε,πώς θα μας τον παρουσιάσει η συγγραφέας;

   "Η Αριάδνη, πριγκίπισσα της Κρήτης, μεγαλώνει χαιρετίζοντας κάθε πρωί την αυγή με χορούς και ακούγοντας τις ιστορίες της τροφού της για θεούς και ήρωες. Όμως κάτω από το χρυσό παλάτι αντηχούν τα συνεχή χτυπήματα από τις οπλές του αδερφού της, του Μινώταυρου, ενός τέρατος που ζητά θυσίες αίματος. Όταν ο πρίγκιπας της Αθήνας Θησέας φτάνει για να εξοντώσει το τέρας, η Αριάδνη διακρίνει στα πράσινα μάτια του όχι μια απειλή αλλά ένα μέσο διαφυγής. Αψηφώντας τους θεούς, προδίδοντας την οικογένεια και τη χώρα της και διακινδυνεύοντας τα πάντα για την αγάπη, η Αριάδνη βοηθά τον Θησέα να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Όμως η απόφαση της Αριάδνης θα της εξασφαλίσει μια ευτυχή κατάληξη; Και τι θα γίνει με τη Φαίδρα, την αγαπημένη μικρότερη αδερφή της, την οποία αφήνει πίσω;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Μπορεί να θεωρηθεί η μυθολογία ως ιστορία με τον ακαδημαϊκό καί αποδεκτό όρο; Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής,-μιας καί δεν είμαι ιστορικός για να έχω ανάλογες γνώσεις-,θεωρώ (ορθώς,ή,εσφαλμένα) πως δεν μπορεί να θεωρηθεί ως τέτοια βάσει των αυστηρών όρων,μα δύναται να μας προσφέρει πολλές καί χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με τα κοινωνικά,πολιτικά καί θρησκευτικά θέματα που απασχολούσαν τους ανθρώπους της τότε εποχής. Είναι,επίσης,ένας τρόπος για να μάθουμε τα ήθη καί τα έθιμά τους,καθώς καί τις αντιλήψεις τους για την θέση του άνδρα καί της γυναίκας. Εδώ,σας εφιστώ την προσοχή. Αναφέρω τα δύο φύλα βάσει της αλφαβητικής σειράς κι όχι λόγω λανθασμένης άποψης περί ισχύος,αφού για μένα κι όλους/ες είναι ίσα. Όμως,αν παρατηρήσουμε πιο καλά,θα διαπιστώσουμε ότι τόσο στους μύθους,όσο καί στις κοινωνίες των αρχαίων ελληνικών πόλεων,τόσο οι άνδρες,όσο καί οι γυναίκες παρουσιάζονται με συγκεκριμένα αποδεκτά για την τότε εποχή χαρακτηριστικά. 

    Αρκεί,ουσιαστικά,να σκεφτούμε πως οι θεοί καί οι θεές έφεραν ίδια χαρακτηριστικά,-κυρίως ως προς τον χαρακτήρα-,με τους θνητούς καί τις θνητές,οπότε δεν μπορεί να μας κάνει εντύπωση πως οι ανώτεροι θεοί ήταν ρωμαλέοι,γενναίοι καί άξιοι πολεμιστές που δεν δείλιαζαν καί τα έβαζαν μόνοι τους με ολόκληρους στρατούς καί τους κατατρόπωναν,ενώ οι κατώτεροι δεν έφεραν ίδια προσόντα,ούτε τους δινόταν η ευκαιρία να ηγηθούν. Οι μεν πρώτοι ήταν πανέμορφοι,άκρως ερωτεύσιμοι καί μπορούσαν να έχουν όποια γυναίκα ήθελαν,αυξάνοντας έτσι το κύρος τους,ενώ οι δε δύσκολα θα είχαν στο πλάι τους κάποια γυναίκα που θα τους θαύμαζε καί θα τους αγαπούσε. Στον αντίποδα,οι θνητές γυναίκες καί οι θεές θα έπρεπε είτε να είναι εκπάγλου καλλονής,είτε απόλυτα πιστές καί υπάκουες στους άνδρες,είτε να παρέμεναν για πάντα αγνές αρνούμενες τις ηδονές της σάρκας,είτε κακές,ζηλιάρες καί δύστροπες. Δεν υπήρχε κάτι στο ενδιάμεσο,ούτε είχαν τα ίδια δικαιώματα καί ελευθερίες με τους άνδρες. Άρα,έχουμε ήδη κάποια δείγματα για την ανισορροπία ανάμεσα στα δύο φύλα καί κατ'επέκταση στην στάση της κοινωνίας απέναντί τους.

   Η συγγραφέας τρέφει μεγάλη αγάπη για την αρχαία ελληνική μυθολογία καί με αφορμή τον παρόντα μύθο θα ρίξει φως σε αυτόν μέσω της αφήγησης των γεγονότων από τις δύο κύριες γυναίκες πρωταγωνίστριες,την Αριάδνη καί την αδελφή της την Φαίδρα,που κατά κάποιον τρόπο θεωρώ πως έχει αδικηθεί. Τους δίνει,λοιπόν,όλον τον χώρο καί τον χρόνο να εκφραστούν ελεύθερα,χωρίς φόβο,αλλά με πάθος,για όλα όσα υποτίθεται πως συνέβησαν τότε καί καθόρισαν άρδην την στάση καί την πορεία της ζωής τους. Χάρη στην οπτική των δύο γυναικών βλέπουμε την ιστορία καί από μία άλλη πλευρά,-ίσως πιο αντικειμενική-,τουλάχιστον όσον αφορά το ποιος/οι ήταν όντως ο/οι κακός/οί,ποιοι/ες αδικήθηκαν καί πάλεψαν μέχρι τέλους για ένα καλύτερο μέλλον για όλες τις γυναίκες καί κατ'επέκταση καί τους άνδρες. 

    Θετικά στοιχεία βιβλίου:

- Περιεκτικά κεφάλαια

- Σωστή δομή ιστορίας

- Πληθώρα πληροφοριών

- Περιγραφικές εικόνες

- Ακατάπαυστη δράση καί περιπέτεια

- Έμφαση στην πραγματική ουσία της ιστορίας κι όχι στο ''φαίνεσθαι'' καί στις άλλες τάσεις εντυπωσιασμού.

   Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου,όχι μόνο έμεινα ικανοποιημένη από την γλαφυρή πένα της συγγραφέως,αλλά για πολλοστή φορά μου απέδειξε πως πίσω από κάθε μύθο υπάρχει κι ένα βαθύτερο νόημα,μα καί μία,ή,παραπάνω αλήθειες που όσο κι αν στεναχωρούν,ή,πληγώνουν,οφείλουν να ειπώνονται. Αναζητήστε το!

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: JENNIFER SAINT

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: ARIADNE

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΕΥΗ ΓΕΡΟΚΩΣΤΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΑΚΤΟΣ