Αρχίζουμε από το τέλος

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

"Υπάρχουν δυο είδη οικογενειών. Αυτές στις οποίες γεννιόμαστε και αυτές που δημιουργούμε."

   Όσο περνάει ο καιρός,-μπορεί να είμαι σωστή,μπορεί καί λάθος-,παρατηρώ μία πιο έντονη στροφή των δημιουργών προς την αστυνομική λογοτεχνία καί δη σε εκείνα τα έργα που έχουν ένα πιο πολυεπίπεδο χαρακτήρα με κοινωνικές προεκτάσεις που βάζουν το αναγνωστικό κοινό σε μία διαφορετική τροχιά σκέψης. Όχι πως αυτό είναι κάτι κακό. Αντιθέτως,θεωρώ πως είναι πιο πλούσια από άποψη πλοκής,νοήματος,καθώς καί σκιαγράφησης των χαρακτήρων των προσώπων που θα συναντήσουμε μέσα στις σελίδες τους. Πολυσύνθετες προσωπικότητες απλών καθημερινών ανθρώπων ίδιων με εμάς που για ποικίλους λόγους θα βρεθούν στην θέση του θύτη,του θύματος,του άμεσα,ή,έμμεσα εμπλεκόμενου,ή,ακόμη καί του απλού παρατηρητή που έχει εξ αρχής περιορισμό των κινήσεων καί κατ'επέκταση ως προς την δράση του μέσα στην ιστορία. Σε αυτό,λοιπόν,το κλίμα κινείται καί το τρίτο βιβλίο του συγγραφέα Chris Whitaker (Κρις Γουίτακερ),με τίτλο ''Αρχίζουμε από το τέλος",που κυκλοφόρησε πρόσφατα καί στην χώρα μας από τις εκδόσεις Μεταίχμιο σε μετάφραση του κυρίου Γιώργου Μπαρουξή.

   Είθισται για να βρούμε την αιτία,ή,το πως μπορεί να καταλήξει μία οποιαδήποτε συνθήκη,να ξεκινάμε να πιάνουμε το νήμα από την αρχή καί ξετυλίγοντάς το να μας δίνονται οι όποιες απαντήσεις καί δικαιολογίες για ό,τι έχει συμβεί,ή,αναμένεται να προκύψει. Ο συγγραφέας μέσα στο κείμενο θα χρησιμοποιήσει την φράση ''Αρχίζουμε από το τέλος",την οποία θα επιλέξει κι ως τίτλο του βιβλίου καί εύστοχα θα μας βάλει στην διαδικασία να σκεφτούμε κι αντίστροφα. Τί εννοώ με αυτό; Άραγε,τί απαντήσεις θα λαμβάναμε αν αρχίζαμε από το γενόμενο; Πόσο μπορεί να διέφεραν; Θα βλέπαμε τα πάντα με την ίδια οπτική κι αντίληψη,ή,θα κρατούσαμε μία διαφορετική στάση που ίσως καί να επηρέαζε άρδην τα συναισθήματα καί τις σκέψεις μας; Εμένα,για να είμαι ειλικρινής,με έβαλε σε αυτήν την διαδικασία σκέψης καί τολμώ να πω πως ίσως καί κατέληγα να μην είμαι συνεπής στην πρώτη μου άποψη...

    "Πριν από τριάντα χρόνια, ο Βίνσεντ Κινγκ έγινε φονιάς. Τώρα, έχει μόλις βγει από τη φυλακή και επιστρέφει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Κέιπ Χέιβεν στην Καλιφόρνια. Δεν χαίρονται όλοι που τον βλέπουν – και πρώτα πρώτα η Σταρ Ράντλεϊ, η πρώην του, και αδελφή του κοριτσιού που σκότωσε ο Βίνσεντ. Η Ντάτσες Ράντλεϊ, η δεκατριάχρονη κόρη της Σταρ, φροντίζει και προστατεύει τον μικρότερο αδελφό της, τον Ρόμπιν, και την όλο προβλήματα μητέρα της. Όμως, στην προσπάθειά της να προστατεύσει τη Σταρ, η Ντάτσες άθελά της πυροδοτεί μια αλυσίδα γεγονότων που θα έχουν τραγικές επιπτώσεις, όχι μόνο για την οικογένειά της, αλλά και για ολόκληρη την πόλη. Φόνος, εκδίκηση, αντίποινα: Πόσο μακριά μπορούμε να τρέξουμε από το παρελθόν, όταν αυτό φαίνεται να επαναλαμβάνεται;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Διαβάζοντας το βιβλίο η αίσθηση που μου άφησε,-πάντα σύμφωνα με την υποκειμενική μου ματιά-,είναι πως δεν μιλάμε για ένα αμιγώς αστυνομικό θρίλερ,μα για ένα μυθιστόρημα που περιέχει καί το απαραίτητο κοινωνικό στοιχείο που έρχεται σε ισορροπία με εκείνη την ιδέα του αστυνομικού. Ο συγγραφέας,λοιπόν,ξεκινά με ομαλό τρόπο καί σταδιακά στήνει ένα σκηνικό που το δυνατό του σημείο,μέσα στα όποια πλαίσια της μυθοπλασίας,είναι η αρκετή δόση αληθοφάνειας καί πειθούς που το διακρίνουν. Ερχόμαστε κοντά στα πρόσωπα της ιστορίας με αβίαστο τρόπο. Αναπτύσσουμε συναισθήματα συμπάθειας,ή μη,βιώνουμε όσα συμβαίνουν σε εκείνους/ες,γινόμαστε αόρατοι/ες συμπαραστάτες/τριες τους,οξύνουμε την σκέψη μας,ενισχύουμε την ενσυναίσθησή μας καί μαζί τους προσπαθούμε να βρούμε την αλήθεια καί τα όποια κίνητρα οδήγησαν μερίδα αυτών στην διάπραξη των όποιων εγκληματικών πράξεων.  

   Μπορεί να μην είναι το βιβλίο των μεγάλων ανατροπών,αλλά ο συγγραφέας μέσα από την ρέουσα καί κατανοητή του γραφή (εδώ οφείλω ένα μπράβο στον μεταφραστή του κειμένου) θα τονίσει τόσο το αστυνομικό στοιχείο,όσο καί την κοινωνική πλευρά του βιβλίου. Φιλία,έρωτας,δεύτερες ευκαιρίες,ανάγκη για συγχώρεση κι αποδοχή,απώλεια,αδελφική αγάπη,οικογενειακοί δεσμοί,εκδίκηση,ενοχές,θλίψη καθώς καί η άσβεστη ελπίδα είναι μερικοί από τους βασικούς πυλώνες της ιστορίας. Μία ιστορία επώδυνη καί γλυκόπικρη όπως καί η ίδια η ζωή μας. Όχι,δεν είναι ένα ανάλαφρο βιβλίο,μα διαβάζεται με μία ανάσα. 'Ένα βιβλίο που πιστεύω πως θα ικανοποιήσει τους λάτρεις του είδους. Προσωπικά λάτρεψα την μικρή ηρωϊδα την Ντάτσες Ράντλεϊ. Χάρη στην παρουσία καί την δράση της αποκτά άλλο νόημα καί βαρύτητα το βιβλίο. Αναζητήστε το!

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: CHRIS WHITAKER (ΚΡΙΣ ΓΟΥΙΤΑΚΕΡ)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: We Begin at the End

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΡΟΥΞΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: METAIXMIO