Η εκδίκηση της σβούρας

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Καθώς μεγαλώνουμε,όλο καί περισσότερο ωριμάζει καί το αισθητηριακό μας κριτήριο,ειδικά όσον αφορά την ανάγνωση βιβλίων. Προσωπικά έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να εντυπωσιάζομαι καί να επικροτώ την επιλογή των εκδοτικών να δημιουργούν πιο λιτά μα άκρως θελκτικά εξώφυλλα,που δεν χρησιμοποιούνται απλά ως δέλεαρ προς αγορά του βιβλίου,ούτε για να ''καλύψουν'' άλλες πιθανές αστοχίες του κειμένου,μα σχετίζονται άμεσα με την υπόθεση,ίσως καί να μας προσφέρουν ένα σημαντικό στοιχείο. Όταν,λοιπόν,ανακοινώθηκε από τις εκδόσεις Λυκόφως η κυκλοφορία του πρώτου βιβλίου του ανερχόμενου συγγραφέα Άρη Παχή,με τίτλο ''Η εκδίκηση της σβούρας'',το βλέμμα μου,αρχικά,εστίασε στην εικόνα του εξωφύλλου καί τον τρόπο με τον οποίο έδενε τόσο αρμονικά,χωρίς παραφωνίες,ή,άλλες υπερβολές με τον τίτλο του. Ήταν τόσο όσο χρειαζόταν. Τί προμήνυε/συμβόλιζε,όμως,αυτό το παιδικό παιχνίδι που μοιάζει σαν μία μακρινή ανάμνηση για πολλούς/ες;

    Κι αφού ''καλύφθηκα'' από το εξώφυλλο,ας περάσω στο δεύτερο στοιχείο που είναι ο τίτλος του βιβλίου. Βλέπετε,για μένα γίνονται σταδιακά τα βήματα προς την ανάγνωση ενός βιβλίου. ''Η εκδίκηση της σβούρας'',λοιπόν,ο τίτλος κι αν αρχικά θεωρούμε πως πρόκειται για δύο ασύνδετες μεταξύ τους έννοιες,τουλάχιστον ως προς τον ορισμό τους,η αλήθεια είναι πως θα πρέπει να τις δούμε μέσα από ένα πιο ελεύθερο πλαίσιο. Αρχικά να πω πως δεν μιλάμε για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα (για να μην υπάρξουν παρανοήσεις λόγω της παρουσίας της λέξης ''εκδίκηση''),μα για ένα βαθειά κοινωνικό μυθιστόρημα με πολλές προεκτάσεις. Άν έχω αντιληφθεί σωστά,η σβούρα εδώ δηλώνει τον τρόπο με τον οποίο η εκδίκηση καί η όποια μορφή της περιστρέφεται μεταξύ των εμπλεκόμενων προσώπων με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει καί με την σβούρα. Σαν να μην μπορεί να ξεφύγει κανείς καί καμία από αυτήν. 

   "Ένα πρωινό, στις αρχές δεκαετίας του 1980, στη σοβιετική Ρωσία, στο χωριό Κχοτζ, ο Αρκάδιος Κωνσταντίνοφ ξυπνάει ως συνήθως βαρύς μετά το νυχτερινό του μεθύσι και απογοητευμένος για τη ζωή του. Οι συνθήκες θα γίνουν ακόμα χειρότερες όταν τον επισκεφτεί ο Σκαντζόχοιρος, τσιράκι του αδίστακτου τοκογλύφου με το παρατσούκλι κύριος Δανιήλ, για να απαιτήσει απειλητικά την εξόφληση ενός παλιού χρέους. Χωρίς ο Αρκάδιος να το γνωρίζει, εκείνη τη μέρα καθ’ οδόν προς το σπίτι του βρίσκονται ο γιος του Αλεξάντρ με τη σύντροφό του Ντάρια, για να του ανακοινώσουν ότι περιμένουν παιδί. Ο Αρκάδιος τους υποδέχεται με τρεις σφαίρες που θα αποκαλύψουν τη σκοτεινιά της ανθρώπινης ψυχής." διαβάζουμε στην περίληψη του οπισθοφύλλου καί ήδη έχουν μπει τα θεμέλια για την ομαλή ένταξή μας στον κόσμο του βιβλίου καί των προσώπων που θα συναντήσουμε μέσα σε αυτό. 

   Προφανώς επηρεασμένος από τους μεγάλους ξένους καί εγχώριους δημιουργούς,-χωρίς αυτό να θεωρείται απαραίτητα ως αρνητικό,αφού έχει δρόμο μπροστά του για να βρει την δική του ταυτότητα-,ο συγγραφέας θα μας παρουσιάσει ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με εμφανές το δραματικό στοιχείο που στηρίζεται κυρίως στον ψυχισμό καί τη στάση ζωής των προσώπων. Άνθρωποι που παραπαίνουν ανάμεσα στο καλό καί στο κακό. Που αρέσκονται να βρίσκονται στο περιθώριο καί να ''τρέφονται'' από το όποιο σκοτάδι... Άνθρωποι που νοιάζονται για το προσωπικό τους συμφέρον,δίχως να αναλογίζονται πως οι όποιες πράξεις καί αποφάσεις τους δύνανται να επηρεάσουν καί να καθορίσουν άρδην,όχι μόνο τις δικές τους ζωές,αλλά καί των λοιπών γύρω τους...

   Γραφή ρέουσα καί αδιάκοπη,αληθοφάνεια χαρακτήρων προσώπων καί καταστάσεων που βιώνουν καί πληγώνουν όχι μόνο τους/τις ίδιου/ες,μα καί την κοινωνία στο σύνολό της,ματαιότητα,γκρίζες ζώνες σκέψης,έντονα ακραία συναισθήματα,άφθονο λεξιλόγιο,ακατάπαυστη δράση καί μία τάση για να δούμε τη ζωή όπως ακριβώς είναι,με όλα τα καλά καί τα κακά,είναι μερικά από τα πολλά θετικά στοιχεία του βιβλίου. Ένα βιβλίο που με ικανοποίησε καί με έκανε να δω την ζωή κι από άλλες οπτικές. Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσετε κι εσείς.

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΑΡΗΣ ΠΑΧΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΛΥΚΟΦΩΣ