Θανάσιμη Ενέδρα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Πόσο επηρεάζει την κρίση σας για την αγορά καί την ανάγνωση ενός βιβλίου το γεγονός πως πρόκειται για ένα διεθνές ευπώληπτο έργο με εκατομμύρια αναγνώστες; Εμένα,για να είμαι ειλικρινής,καθόλου. Με δεδομένο πως οι προτιμήσεις ποικίλουν μεταξύ των αναγνωστών/στριων,δεν είναι ένας πειστικός λόγος για να με κάνει να το αναζητήσω. Προσέξτε! Σε καμία περίπτωση δεν τα σνομπάρω,καθώς έχω διαβάσει αρκετά ανάλογα έργα,μα το ερώτημα που τίθεται είναι αν καί κατά πόσο ικανοποίησε η ιστορία του όλα τα άτομα που το διάβασαν. Πάνω σε αυτό,να προσθέσω καί την όποια ''αντίθεσή'' μου όσον αφορά τους πηχυαίους τίτλους περί βραβευμένων συγγραφέων. Όχι,δεν απορρίπτω το ταλέντο τους,αλλά μου προκαλεί μία κάποια ''δυσαρέσκεια'' αυτή η συνθήκη. Πιάνοντας,λοιπόν,για πρώτη φορά στα χέρια μου το νέο,-αν δεν κάνω λάθος-,βιβλίο του συγγραφέα Peter James,με τίτλο ''Θανάσιμη Ενέδρα'',που κυκλοφόρησε πρόσφατα στη χώρα μας από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη σε μετάφραση του κυρίου Κωνσταντίνου Καλογρούλη,τίποτα από τα παραπάνω δεν τράβηξε περισσότερο την προσοχή μου από τον τίτλο του. Καί με δεδομένη την αγάπη που τρέφω για την αστυνομική λογοτεχνία,δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσω να περιμένει κι άλλο στο ράφι της βιβλιοθήκης με τα αδιάβαστα...

    Θανάσιμη Ενέδρα... Τίτλος λιτός καί τόσο στακάτος την ίδια στιγμή. Δύο λέξεις απλές καί τόσο εκκωφαντικές καί περιγραφικές που αυξάνουν το μυστήριο καί το σασπένς. Η ενέδρα από μόνη της ως λέξη προμηνύει κάτι δυσάρεστο για όποιον/α τύχει να βρεθεί σε αυτήν την θέση. Προφανώς καί παράλληλα με μία ενέδρα ελλοχεύει ο κίνδυνος ενός τραυματισμού,μίας σύλληψης,ή,ενός βίαιου κι οδυνηρού θανάτου. Η λέξη ''θανάσιμη'' εδώ,όχι μόνο χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει την ενέδρα,αλλά για να τονίσει πως κανείς καί καμία δεν θα μπορέσει να ξεφύγει καί να βγει αλώβητος/η ( ; ) από όλο αυτό. Άραγε,ο συγγραφέας ήθελε να εξάψει την φαντασία μας καί να μας προκαλέσει το αίσθημα του φόβου από τις πρώτες,κιόλας,στιγμές; Άν ναι,θεωρώ πως είχε ήδη στήσει ένα ενδιαφέρον σκηνικό. Θα συνεχιζόταν,όμως,έτσι καί στην πορεία;

    "Μη φανταστείς ούτε για μια στιγμή ότι δεν σε παρακολουθώ...'' κι αυτή η μικρή φράση που κοσμεί το εξώφυλλο δύναται να γεννήσει δεύτερες,όχι καί τόσο θετικές,σκέψεις στο μυαλό μας καί να προκαλέσει ρίγη στο κορμί μας. Αλίμονο,αν δεν έχει υπάρξει άνθρωπος που να μην έχει νιώσει φόβο στο άκουσμα της είδησης πως ένας μανιακός κατά συρροή δολοφόνος κυκλοφορεί ελεύθερος στην περιοχή που μένει. Μπορεί να σας φανεί παιδιάστικο αυτό που θα σας πω,μα έχει τύχει κάποιες βραδιές που είναι περασμένη η ώρα,ή,είμαι μόνη μου στο δρόμο,να έχω οξυμμένες τις αισθήσεις μου μην τυχόν καί υπάρχει τριγύρω κάτι,ή,κάποιος που μπορεί να μου προκαλέσει κακό. Ελάτε. Παραδεχθείτε το! Πόσες φορές δεν έχει συμβεί να στρέψετε το κεφάλι σας προς τα πίσω για να δείτε αν σας παρακολουθεί κάποιος; Ίσως να οφείλεται στο ένστικτο επιβίωσης που νιώθουμε όλοι κι όλες μας.

    "Ξενοδοχείο Metropole, Μπράιτον. Ύστερα από ένα πρωτοχρονιάτικο πάρτι, μια γυναίκα ζει έναν βάναυσο βιασμό καθώς επιστρέφει στο δωμάτιό της. Μια εβδομάδα αργότερα, μια άλλη γυναίκα δέχεται επίθεση. Ο δράστης παίρνει τα παπούτσια και των δύο θυμάτων. Ο αστυνομικός διευθυντής Ρόι Γκρέις συνειδητοποιεί ότι αυτές οι νέες υποθέσεις έχουν πολλές ομοιότητες με μια ανεξιχνίαστη σειρά εγκλημάτων που είχε συγκλονίσει την πόλη πριν από πολλά χρόνια. Ο τότε δράστης είχε ονομαστεί «Παπουτσάς» και ήταν ύποπτος για τον βιασμό πέντε γυναικών προτού δολοφονήσει το έκτο θύμα του και εξαφανιστεί. Τον αντιγράφει κάποιος ή ο «Παπουτσάς» επέστρεψε; Όταν περισσότερες γυναίκες δέχονται επίθεση, ο Γκρέις πιστεύει ότι έχουν να κάνουν με τον ίδιο άντρα. Και ότι ανατρέχοντας στο παρελθόν –μια εποχή που εκείνος και η εξαφανισμένη πλέον σύζυγός του , η Σάντι, ζούσαν ευτυχισμένοι μαζί– ίσως θα μπορέσει να βρει το κλειδί για να λύσει το μυστήριο. Σύντομα ο Γκρέις και η ομάδα του θα βρεθούν σε έναν απελπισμένο αγώνα ενάντια στον χρόνο για να εντοπίσουν και να σώσουν τη ζωή του νέου έκτου θύματος…" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Στο παρόν βιβλίο θα παρακολουθήσουμε τις νέες περιπέτειες στις οποίες θα εμπλακεί ο αστυνόμος Ρόι Γκρέις καί για να σας προλάβω,-μιας κι εγώ δεν έχω διαβάσει κάποιο από τα προηγούμενα έργα της σειράς-,ο συγγραφέας φροντίζει να μας δώσει μία άρτια,ευνόητη καί αυτοτελή ιστορία που διαβάζεται άνετα,χωρίς την προϋπόθεση της ανάγνωσης των άλλων. Μας δίνονται όλες οι πληροφορίες που χρειάζονται καί δεν υπάρχουν κουραστικές επαναλήψεις,ή,βαρετές ''κοιλιές''. Μικρά καί γρήγορα κεφάλαια,ευφυές παιχνίδισμα της σκέψης για το ποιος μπορεί να είναι ο πραγματικός ένοχος,κινηματογραφική συνεχόμενη δράση,ρεαλιστικοί διάλογοι,αληθοφάνεια χαρακτήρων,περιγραφικές εικόνες,καθώς καί η σκιαγράφηση των χαρακτήρων των προσώπων είναι μερικά από τα θετικά στοιχεία του βιβλίου.

   Τί κάνει,όμως,έναν άνθρωπο να μπει στη διαδικασία να εγκληματίσει καί να αφαιρέσει μία,ή,καί παραπάνω ανθρώπινες ζωές; Προφανώς καί δεν είμαι ειδικός πάνω στην ανθρώπινη ψυχολογία για να δώσω μία σαφή απάντηση,μα θεωρώ πως οι εμπειρίες της ζωής ενός ανθρώπου δύνανται να καθορίσουν άρδην τον χαρακτήρα καί την συμπεριφορά του. Παιδικά τραύματα στο σώμα καί στην ψυχή σημαδεύουν για μία ζωή. Θα μου πείτε,εύλογα,πως αυτό δεν δικαιολογεί το γεγονός ένα θύμα να πάρει την θέση του θύτη καί θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σας,μα δεν παύει να συμβαίνει. Αφήστε που δεν ισχύει πάντα αυτό! Υπάρχουν θύτες που δεν έχουν αντιμετωπίσει ποτέ κάτι ανάλογο στη ζωή τους καί ενεργούν τοιουτοτρόπως καί θύματα που ποτέ δεν έχουν γίνει θύτες. Αυτό ακριβώς προσπαθεί να αναδείξει καί ο συγγραφέας μέσα από την παρούσα υπόθεση. Άραγε,τί περιμένει τον ήρωά μας στην επόμενη περιπέτεια;

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: PETER JAMES

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: DEAD LIKE YOU

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΛΟΓΡΟΥΛΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΑΡΤΙΝΗ ΠΟΛΗ