Η οργή του χρόνου

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Οι άνθρωποι δεν είμαστε άτρωτοι. Δεν ζούμε παντοτινά. Κι όμως,εξακολουθούμε να ζούμε μέσα σε ένα μοτίβο ζωής που δεν το αποδέχεται,ούτε καν ως σκέψη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλές φορές να αναλωνόμαστε σε ανούσια πράγματα,να δείχνουμε τάσεις ενοχής,-ακόμη κι αν δεν ευθυνόμαστε εμείς για κάτι-,ή,αφήνουμε τον χρόνο να περνάει δίχως να κάνουμε καί να πούμε όσα θέλουμε έχοντας την ψευδαίσθηση πως έχουμε άπλετο χρόνο διαθέσιμο μπροστά μας. Όμως,πόσο λάθος είμαστε! Καί η ίδια η ζωή πολλάκις μας το έχει αποδείξει με τον πιο δύσκολο κι επώδυνο τρόπο. Κι ας μην πάμε μακρυά. Αρκεί να σκεφτούμε πως η έλευση της πανδημίας του κορωνοϊού καί το πως άλλαξε άρδην η ζωή μας εξαιτίας αυτής. Όχι πως η ανθρωπότητα βρίσκεται συνέχεια αντιμέτωπη με κάτι ανάλογο,μα πάντα κλονίζονται οι όποιες ισορροπίες λόγω αυτών. Καί για να είμαι ειλικρινής,είχα αποφασίσει καί τονίσει σε όλους τους τόνους πως δεν επιθυμώ να διαβάσω άλλο βιβλίο που να σχετίζεται με την πανδημία. Μα ποτέ μην λες ποτέ!

   Όταν μου εστάλη από τις εκδόσεις Άνεμος (τους οποίους ευχαριστώ πολύ) το νέο βιβλίο της συγγραφέως Μαρίας Βουζουνεράκη,με τίτλο ''Η οργή του χρόνου'' κάμφθηκαν όλες μου οι ''αντιστάσεις'' προς τις όποιες ενστάσεις κι αυτό γιατί η συγγραφέας στο παρόν έργο,αν κι αρχικά στηρίζεται εκεί,το πάει ένα βήμα παραπέρα,δίχως να κουράζει,ή,να δείχνει τάσεις πεσιμισμού καί μεμψιμοιρίας. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που βασίζεται σε αληθινή ιστορία καί μας διδάσκει πως ο χρόνος μπορεί να θεωρηθεί κι ως φίλος μας,αρκεί να δούμε καί να αποδεχθούμε την ομορφιά καί την αξία της ζωής μας όπως είναι καί της αρμόζει. Μα ανεξάρτητα από αυτό,είχα μία τόσο καλή εμπειρία από την προηγούμενη επαφή μου με έργο της συγγραφέως,που με γέμιζε με ανυπομονησία κι ελπίδα πως θα διάβαζα κάτι εξίσου εξαιρετικό.

   "Στα χρόνια της πανδημίας του 2020, δύο νέοι άνθρωποι ζουν στην Αθήνα, επιδιώκοντας να βρουν τις ισορροπίες τους και αναζητώντας την πολυπόθητη ευτυχία. Η Βερονίκη εργάζεται στο Δημόσιο, ενώ κατάγεται από την Κέρκυρα, την οποία επισκέπτεται σχεδόν κάθε καλοκαίρι. Ο Θεόκλητος δραστηριοποιείται στον τραπεζικό τομέα κι έχει καταγωγή από το Ρέθυμνο. Οι πορείες τους είναι διαφορετικές και ανεξάρτητες, ενώ η δυσεύρετη αληθινή αγάπη αποτελεί ακόμα άπιαστο όνειρο γι’ αυτούς. Όμως η Μοίρα θα διασταυρώσει ανέλπιστα τα μονοπάτια τους και θα καθορίσει με απροσδόκητο τρόπο τις ζωές τους. Το μέλλον τους μοιάζει άδηλο, αλλά οι στιγμές ευτυχίας που αυτό τους επιφυλάσσει είναι εκεί και περιμένουν να τις διεκδικήσουν." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Η συγγραφέας έχει έναν λόγο γλυκό κι αισθαντικό που σε κερδίζει από τις πρώτες,κιόλας,στιγμές της ανάγνωσης. Δεν χρησιμοποιεί διάφορα συγγραφικά τεχνάσματα για να εντυπωσιάσει το αναγνωστικό κοινό. Δεν φλυαρεί,ούτε αναλώνεται σε περιττές καί μονότονες επαναλήψεις. Αντιθέτως,η ιστορία του παρόντος έργου αναπτύσσεται μέσα σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο με τις κατάλληλες αναφορές καί χρήσιμες πληροφορίες,ώστε να είναι άρτια καί κατανοητή,μα ταυτόχρονα να κρατά ένα γρήγορο καί βατό ρυθμό για να απολαύσουμε το βιβλίο. Προσωπικά δεν ξέρω πως δύναται κι ενώ μπορεί να μιλά για δυσάρεστα γεγονότα,να μην χρωματίζεται το κείμενο από θλιβερά καί μουντά χρώματα,αλλά πάντα να μας πλημμυρίζει με ελπίδα. Ίσως,τελικά,τα πιο σπουδαία μαθήματα τα λαμβάνουμε χάρη στον πόνο. Έτσι εκτιμάμε περισσότερο τις χαρές κι όλα τα καλά που έχουμε στη ζωή μας...

   Μέσα από την παρουσία αρκετών προσώπων καί την εις βάθος σκιαγράφηση των χαρακτήρων τους η συγγραφέας θα μας διδάξει υπομονή καί πως ο χρόνος μπορεί να λειτουργήσει καί ως ''φάρμακο''. Ναι,αναζητούμε την αγάπη,τον έρωτα,την φιλία,το καλύτερο μέλλον στη ζωή μας,αλλά δεν είναι τίποτα δεδομένο. Ναι,ένα,ή,καί παραπάνω τραγικά γεγονότα μπορεί να μας πονέσουν πολύ,αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε καί να διεκδικούμε την ευτυχία που μας αναλογεί. Αλίμονο,αν συμβιβαστούμε με την θλίψη. Άν συμβεί αυτό,τότε ίσως να ''χαθούμε'' μέσα σε αυτήν τη δίνη. Να,όμως,που οι ήρωες του βιβλίου μας δείχνουν πως πάντα θα υπάρχουν δεύτερες ευκαιρίες από εκεί που δεν το περιμένουμε καί έρχονται σε ανύποπτο,μα καίριο,χρόνο στη ζωή μας φωτίζοντάς την,πηγαίνοντας κόντρα στην οργή του χρόνου. 

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΑΡΙΑ ΒΟΥΖΟΥΝΕΡΑΚΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ