ἈΓΡῶΣΤΙΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

Τίτλος: ἈΓΡῶΣΤΙΣ

Ποιήτρια: Χρύσα Κοντογεωργοπούλου

Εκδόσεις: 24 Γράμματα

  Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός πως μεγαλώνω,ή,αν ευθύνεται αυτή η γλυκειά μελαγχολία που μας κατακλύζει εξαιτίας του τέλους του καλοκαιριού καί της επερχόμενης άφιξης του φθινοπώρου,μα αισθάνομαι έντονα την ανάγκη να ''χαθώ'' μέσα στις σελίδες ποιητικών συλλογών καί να ρουφήξω λέξη τη λέξη σαν να είναι πολύτιμες δόσεις οξυγόνου. Η σημερινή μου πρόταση προς εσάς είναι η πέμπτη ποιητική συλλογή της ποιήτριας Χρύσας Κοντογεωργοπούλου,με τίτλο ''ἈΓΡῶΣΤΙΣ",που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις 24 Γράμματα.

Περιγραφή:

Της είπε, ότι αν φάει όλο της το παραμύθι,

η τσιπούρα θα της χαρίσει την ουρά της.

Αυτά, και άλλα "Παραμύθια με τ' ασήμι", συνθέτουν μία "παραμυθία" "γραμμένη με στάχυα"· παραμυθία, δηλαδή παρηγοριά, με τον μοναδικό τρόπο που η Φύση, η Ποίηση, η Τέχνη γενικότερα μπορούν να μας προσφέρουν... αλλά μπορούν, είναι αλήθεια αυτό;

Θα μου πεις, τί να σου κάνουν κι οι αγροί / τί η τέχνη, το ποίημα τί; / Έχει αυτή τον τρόπο, έχει τον τρόπο αυτό / να γυρίζει την οβίδα πίσω στον καλό της; 

Μήπως τελικά τον έχει;

...Κι όμως, ίσως να είναι / όπως όταν διψάμε / που κόβουμε στα δύο τη λέξη λεμόνι / και ξεδιψά η ψυχή μας".

Η ποιήτρια υπόσχεται "να τραγουδήσει" για εκείνο το απερίγραπτα λεπτό αίσθημα... / μικρό σπαράγγι ανάμεσα στ' αγκάθια / του ίδιου του τού θάμνου, αφού πρώτα όμως με στάχυα θα ψάλλει / τη σιτωδία των αγρών. Λεκτικά παιχνίδια, ονειρικοί συνειρμοί και συμβολισμοί ενορχηστρώνουν μια παγκόσμια, πανανθρώπινη κραυγή, επίκαιρη όσο ποτέ (σιτοδεία-σιτωδία) που "σβήνει" μέσα στην απόλυτη ομορφιά ενός πρωϊνού ή μιας νύχτας πανσελήνου, πάνω από έναν αγρό με στάχυα: σα τον θόρυβο του ανέμου ανάμεσά τους διατρέχει τη συλλογή -Ω φανταχτερή Πανσέληνε / με όλα τα στάχυα στην κοιλιά σου- και μέσα από μια εγγενή θρησκευτικότητα, οδηγεί, όχι σε μια φυγή προς τα άστρα, αλλά πολύ περισσότερο στο να φτάσουμε να γίνουμε "διασώστες τους", όπως το μικρό αεράκι ανάμεσα στα φύλλα της μηλιάς όταν ξεκρεμά ένα ετοιμοθάνατο άστρο που σώζεται στη χούφτα μας. 

  Η ποιήτρια μέσω των ποιημάτων της θα μιλήσει στο αναγνωστικό κοινό για ερωτήματα καί προβληματισμούς που μας βάζουν σε σκέψεις ως ανθρωπότητα από την αρχή της δημιουργίας μας έως καί τις μέρες μας. Από το ζήτημα της προδοσίας καί της ματαίωσης έως καί την άσβεστη ελπίδα. Με όπλο στην ποιητική της φαρέτρα την επιλογή διαφορετικών τρόπων συγγραφής των ποιημάτων,-από την κλασική τους μορφή έως καί σε μορφή πεζού λόγου καί χαϊκού-,θα αναδείξει όλα τα παραπάνω. Άν καί φαινομενικά μπορεί να φαντάζουν ως ασύνδετα μεταξύ τους,υπάρχει μία ομαλότητα μέσα στην συλλογή,που βοηθά να παραμένει αναλλοίωτο μήνυμα των ποιημάτων,ενώ ταυτόχρονα καθένα από αυτά κρατά την ταυτότητα καί την δυναμική του. Μία άκρως ενδιαφέρουσα ποιητική συλλογή που σας προτρέπω να αναζητήσετε κι εσείς.

Καλή ανάγνωση!