Θα την έλεγαν Ελευθερία

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Τίτλος: Θα την έλεγαν Ελευθερία

Κι εγώ,ακούγοντάς τον,άρχισα να σιγοτραγουδώ τον στίχο ''...Ήταν μια λέξη μοναχά "ελευθερία"... από το τραγούδι του Μάνου Λοϊζου,με τίτλο ''Ο δρόμος''. Όμως,δεν είναι μοναχά μία λέξη... Είναι η ελευθερία του πνεύματος,της ψυχής,της αυτοδιάθεσης του σώματος,της έκφρασης του λόγου καί πολλών ακόμα,για τα οποία δόθηκαν καί δίνονται καθημερινά μάχες καί αγώνες που απαιτούν θυσίες... Οπότε,δεν θα μπορούσε να υπάρξει άλλος πιο κατάλληλος για να μας προϊδεάσει για το που θα μας οδηγήσουν τα κύματα μέσα στις σελίδες του βιβλίου. 

Καπετάνισσα (δεν της δίνω τυχαία αυτόν τον τίτλο,θα καταλάβετε κι εσείς τι εννοώ διαβάζοντας το βιβλίο) η συγγραφέας Χριστίνα Σουλελέ,η οποία θα μας οδηγήσει σε ένα ταξίδι της ψυχής,παράλληλα στο παρελθόν καί στο σήμερα,χωρίς να μας κουράζει,αλλά γεμίζοντάς μας με σκέψεις καί εικόνες που θα μας πλημμυρίσουν από συναισθήματα. Εκείνα τα συναισθήματα που χαράσσονται ανεξίτηλα καί βαθειά στην ψυχή καί στο μυαλό μας. Όχι,πως περίμενα κάτι λιγότερο από την συγγραφέα,-αφού μας έχει δώσει ήδη πολύ καλά δείγματα στο πρώτο της βιβλίο-,μα να,σε αυτό το δεύτερο έργο της ένιωσα πως έκανε μία κατάθεση ψυχής. Σαν να έπρεπε επιτέλους να ειπωθούν κάποια πράγματα. Καί ναι,το έκανε! Με μία πιο μεστή καί πλούσια γραφή.

"Νάξος, δεκαετία 1970

Η Αγγελική φεύγει από το νησί της για να σπουδάσει στη Νομική της Αθήνας. Με μια βαλίτσα γεμάτη όνειρα και προσδοκίες, έρχεται στην πρωτεύουσα αποφασισμένη να τα διεκδικήσει. Η Χούντα έχει εκμηδενίσει κάθε αίσθηση ελευθερίας και ανθρωπιάς. Η νεαρή φοιτήτρια παγιδεύεται μέσα στον ανεμοστρόβιλο των γεγονότων και των εξελίξεων που θα καθορίσουν το μέλλον της χώρας. Καλείται να αναμετρηθεί με τον εαυτό της, τις πεποιθήσεις και τις αντοχές της, ενώ ταυτόχρονα παρασύρεται σε έναν έρωτα μεγαλύτερο από τη ζωή, που θα τη στιγματίσει ανεξίτηλα.

Ηρακλειά, δεκαετία 1990

Η Σμαράγδα, από παιδί ακόμα, λαχταρά να γίνει καπετάνισσα. Προσηλώνεται στο κυνήγι του ονείρου της και οπλίζεται με υπομονή και αποφασιστικότητα, αγνοώντας τις προκαταλήψεις της εποχής και της οικογένειάς της. Μία απρόσμενη εξέλιξη θα ανατρέψει τα σχέδιά της, ωθώντας τη να αφιερωθεί σε έναν διαφορετικό σκοπό ζωής.

Αθήνα, δεκαετία 2020

Η Θαλασσινή, από τη στιγμή της γέννησής της, αντικρίζει τον κόσμο με μια αλλιώτικη ματιά. Διαθέτοντας σπάνια χαρίσματα και ικανότητες, αντιπαλεύει περιορισμούς και δυσκολίες, ενώ διεκδικεί με επιμονή και σθένος όλα όσα ονειρεύεται.Τρεις γενιές αξιοθαύμαστων γυναικών που αρνούνται να συμβιβαστούν με προκαταλήψεις και στερεότυπα, δεν υποτάσσονται στις κοινωνικές προσταγές και μάχονται για τα ιδανικά και τα όνειρά τους με κάθε κόστος." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Δεν δύναμαι να πω αν είναι καρμικό,ή,τυχαίο το γεγονός πως φτάνουν στα χέρια μου βιβλία που σχετίζονται με την Νάξο μου,μα καθένα απ'αυτά με κάνει να αισθάνομαι πως δεν φεύγω ποτέ από εκεί. Πως πάντα περιδιαβαίνω στα σοκάκια της καί κατακλύζομαι από τις μυρωδιές της. Εξαιτίας αυτής της μεγάλης μου αγάπης καί αδυναμίας,δεν παύει να είμαι αυστηρή ως προς τους δημιουργούς. Θέλω να είναι ακριβείς καί να σέβονται τον τόπο. Καί η συγγραφέας Χριστίνα Σουλελέ μου απέδειξε,περίτρανα,πως όχι μόνο τιμά καί σέβεται τους τόπους για τους οποίους θα μιλήσει,μα καί την ιστορία καί τους ανθρώπους. Από τον τρόπο με τον οποίο έζησαν όλα όσα τους όρισε η ζωή,ή πιο σωστά,η άνευ λόγου καί αιτίας ακραία καί μισαλλόδοξη στάση ζωής κάποιων ανθρώπων έως καί την ερώτησή της προς εμένα για το αν το όνομα,τελικά,του χωριού είναι Απείρανθος,ή,Απεράθου (για τους ξένους ισχύει το πρώτο,ενώ για εμάς το δεύτερο),ένιωσα πως θα διάβαζα ένα βιβλίο που θα ακουμπούσε στην ψυχή μου καί θα με ακολουθούσε για πάντα. Όπως έγινε,άλλωστε,καί με τις τρεις ηρωϊδες του. Τρεις γυναίκες που κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι η καθεμία από εμάς. Τρεις γυναίκες πρότυπα,που χάρη στις προσωπικές τους ιστορίες καί βιώματα μας διδάσκουν καί μας κάνουν να αισθανόμαστε περηφάνεια κι εκτίμηση προς το πρόσωπό τους.

Άν καί έχω ολοκληρώσει εδώ καί κάποιες μέρες την ανάγνωση του βιβλίου,δεν μπορούσα να κάτσω καί να γράψω τις σκέψεις μου γι'αυτό. Ήταν τόσο έντονη η επίδρασή του πάνω μου,που ακόμη καί τώρα,δεν ξέρω αν μπορώ να βρω τα κατάλληλα λόγια να σας μιλήσω γι'αυτό. Μου φαίνονται τόσο λίγα καί φτωχά μπροστά σε όλα όσα αναφέρονται μέσα στις σελίδες του. Μπροστά στην αλήθεια της ιστορίας που δεν αλλάζει,μα μπορεί να γίνει παράδειγμα προς αποφυγή... Ένα εξαιρετικό πεζογράφημα,όχι μόνο εποχής,μα της ιστορίας καί της ανθρώπινης ψυχής,δύναμης καί θέλησης. Ένα βιβλίο που αξίζει να αναζητήσετε κι εσείς.

Καλή ανάγνωση!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άνεμος