Όλα είναι όμορφα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

''Αναγνωστική'' ιδιοτροπία 134567... Να ''κλείνω'' τον κύκλο της ανάγνωσης βιβλίων -λίγο πριν την θερινή ραστώνη- με ένα βιβλίο, το οποίο θα με κάνει να ανυπομονώ να γυρίσω πίσω σε αυτά. Κι ενώ έχω αρκετά κι ενδιαφέροντα βιβλία να με αναμένουν για να τα διαβάσω, εγώ επέλεξα το νέο μυθιστόρημα της συγγραφέως Eleanor Ray (Έλενορ Ρέι), με τίτλο ''Όλα είναι όμορφα'' (Everything is Beautiful), το οποίο κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, σε μετάφραση από την κυρία Κώστια Κοντολέων. Και ξέρετε τί ήταν αυτό που με έκανε να το επιλέξω; Το όμορφο εξώφυλλό του, αλλά και ο τίτλος του που μου ενέπνεε τόσο θετικά κι ελπιδοφόρα συναισθήματα. Θα ήταν, όμως, έτσι;

Ο τίτλος, λοιπόν, ''Όλα είναι όμορφα'' με έκανε να τον παρομοιάσω με την ατάκα ''Όλα θα πάνε καλά'', την οποία συχνά πυκνά χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας, σαν άλλο μάντρα που μας γεμίζει ελπίδα και διώχνει μακρυά την όποια αρνητική σκέψη, ή, ενέργεια. Λες και μπορεί το όποιο κακό να διαλυθεί μαγικά ακούγοντάς μας να λέμε αυτήν την φράση... Μα πόσο εφικτό είναι όλο αυτό να συμβεί; Μήπως οφείλουμε να σκεφτούμε ότι η ζωή έχει και καλές και άσχημες όψεις, αλλά εμείς πρέπει να ψάχνουμε το όποιο καλό μπορεί να προκύψει ακόμη και μέσα από τα πιο δυσάρεστα; Μήπως είναι ο τρόπος της ζωής ώστε να μας κάνει να εκτιμάμε τα όσα έχουμε;

Δεν ξέρω αν οφείλεται στο γεγονός ότι όλοι κι όλες μεγαλώνουμε κι αφήνουμε πίσω μας αρκετά πράγματα, μα παρατηρώ ότι πολλοί/ες μαζεύουν/ουμε μανιωδώς πράγματα με μηδενική χρηματική αξία, μα με συναισθηματική αξία ανεκτίμητη που συνοδεύεται από αναμνήσεις, σκέψεις, αισθήματα, μορφές ανθρώπων, τόπους, εμπειρίες, αλλά κι αρκετά ακόμη, θεωρώντας ότι έτσι μπορούμε να τα καταστήσουμε αθάνατα στο ανελέητο πέρασμα του χρόνου. Άραγε, πώς μπορεί όλη αυτή η συνθήκη να επηρεάσει τον ψυχισμό μας Υπάρχει περίπτωση να μας κρατά δέσμιους/ες του παρελθόντος και να μην μας επιτρέπει να πάμε μπροστά και να ατενίσουμε το μέλλον μέσα από μία πιο ελεύθερη κι απαλλαγμένη από διάφορα ''βάρη'' ματιά;

''Όταν ο κόσμος της Έιμι Άστον κατέρρευσε, εκείνη άρχισε να συλλέγει διάφορα αντικείμενα. Μερικά ενθύμια από ευτυχισμένες στιγμές: λίγο αγιόκλημα να της θυμίζει το αγόρι που αγαπούσε, ένα σπασμένο πουλί από πορσελάνη, μια παλιά γλάστρα από τερακότα… πράγματα που άλλοι θα πετούσαν, αλλά για την Έιμι αντιπροσωπεύουν τη ζωή που θα μπορούσε να έχει ζήσει. Έντεκα χρόνια αργότερα, το σπίτι της ξεχειλίζει από τα αντικείμενα που αγαπάει – σε λίγο δεν θα υπάρχει χώρος για την ίδια. Αλλά, όταν μετακομίζει μια οικογένεια στο διπλανό σπίτι, μια τυχαία ανακάλυψη φέρνει στο φως ένα μυστήριο και η τακτική ζωή της Έιμι αρχίζει να καταρρέει. Αν βρει το κουράγιο να αντιμετωπίσει το παρελθόν της, θα καταφέρει να κερδίσει το μέλλον που νομίζει πως έχει χάσει;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Δεν κατάλαβα το πότε ξεκίνησα την ανάγνωση του βιβλίου και πότε έφτασα στην ολοκλήρωσή του... Με συνεπήρε με έναν τρόπο που δεν το περίμενα. Ενώ αρχικά φάνταζε πώς θα διαβάσω κάτι που ίσως να το έχω ξανακούσει στο παρελθόν, η συγγραφέας με έπιασε, νοερά, από το χέρι και με οδήγησε με μία φυσικότητα μέσα στον κόσμο των προσώπων του βιβλίου, που έκαμψε τις όποιες αντιστάσεις μου. Στάθηκα κάθε στιγμή στο πλάι τους. Βίωσα τα ίδια που έζησαν κι εκείνοι/ες. Δέθηκα -στον βαθμό που είναι εφικτό- μαζί τους, πόνεσα, έκλαψα, στεναχωρήθηκα, χάρηκα, γέλασα, ήλπισα και κυρίως οδηγήθηκα σε μία αλλιώτικη λύτρωση που ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή... 

Ρεαλιστικοί χαρακτήρες προσώπων, περιγραφές σκηνών με αρκετές λεπτομέρειες, ένας λόγος γλυκός, ευθύς, συμπονετικός και οικείος, αλλά και μία γενικότερη πολύ τρυφερή κι αισιόδοξη νότα είναι μερικά από τα θετικά στοιχεία του παρόντος έργου. Ένα βιβλίο που μου άφησε μία πολύ γλυκειά αίσθηση και σας προτρέπω να αναζητήσετε κι εσείς.

Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.