Το να μεγαλώνεις σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με συναισθηματικά ανώριμους γονείς είναι μια μοναχική εμπειρία. Αυτού του είδους οι γονείς δείχνουν και φέρονται κανονικότατα, καθώς ενδιαφέρονται για τη σωματική υγεία του παιδιού τους παρέχοντας γεύματα και φροντίδα. Ωστόσο, αν δεν προσπαθήσουν να δημιουργήσουν υγιείς συναισθηματικούς δεσμούς με το παιδί τους, εκείνο θα αποκτήσει κενό όσον αφορά ένα αυθεντικό αίσθημα ασφάλειας.
Η μοναξιά του να αισθάνεσαι αόρατος απ’ τους άλλους αποτελεί μια οδύνη τόσο θεμελιώδη όσο και ο σωματικός πόνος, όμως δεν είναι κάτι που φαίνεται εξωτερικά. Η συναισθηματική μοναξιά είναι μια απροσδιόριστη και εσωτερική εμπειρία, καθόλου εύκολη να εντοπιστεί ή να περιγραφεί. Ίσως να το αποκαλούσες ως ένα αίσθημα κενού, έλλειψης ή απλά πως είσαι μόνος σου στον κόσμο. Κάποιοι άνθρωποι έχουν αποκαλέσει αυτό το αίσθημα ως υπαρξιακή μοναξιά, όμως δεν υπάρχει τίποτα το υπαρξιακό σε αυτό. Αν το νιώθεις, τότε προέρχεται απ’ το οικογενειακό σου περιβάλλον.
Τα παιδιά δεν έχουν κανέναν τρόπο να εντοπίσουν την έλλειψη συναισθηματικής επαφής στη σχέση τους με τους γονείς τους, καθώς αδυνατούν να συλλάβουν αυτήν την έννοια. Και είναι ακόμα πιο απίθανο να κατανοήσουν πως οι γονείς τους είναι συναισθηματικά ανώριμοι. Το μόνο που έχουν είναι ένα αίσθημα κενού, το οποίο αποτελεί και τον τρόπο που ένα παιδί βιώνει τη μοναξιά. Με έναν ώριμο γονέα, το μόνο που έχει να κάνει ένα παιδί που αισθάνεται μόνο είναι να πάει κοντά του και να πάρει στοργή.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Δυστυχώς δεν Διάλεξα τους Γονείς μου"
|
Reviewed by Dominica
on
Οκτωβρίου 11, 2024
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: