Ρίο Γκράντε

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Την παροιμία ''τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι'' όλοι κι όλες τη γνωρίζουμε κι από την καλή κι από την ανάποδη. Να, όμως, που το νόημά της δεν περιορίζεται μόνο στους χαρακτήρες κάποιων ανθρώπων, αλλά όπως διαπίστωσα και στα βιβλία. Ένα τέτοιο βιβλίο, με το οποίο ανέπτυξα μία σχέση μίσους (στην αρχή) αγάπης (στην πορεία), είναι το νέο μυθιστόρημα του συγγραφέα Χρήστου Χαρτοματσίδη, με τίτλο ''Ρίο Γκράντε'', το οποίο κυκλοφόρησε, προσφάτως, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Ένα βιβλίο από εκείνα που ενώ το είχα πάρει με στραβό μάτι στην αρχή (κύριος οίδε τί τρέλα με είχε ''πιάσει'' πάλι!), κατέληξε στο να με κάνει να μη θέλω να το αφήσω από τα χέρια μου... Μα πριν μην με πιάσει ξανά οτιδήποτε άλλο, ας περάσω στην ουσία!

Όπως έχω ξαναπεί (ίσως να γίνομαι βαρετή/ γραφική/ κουραστική, αλλά εγώ θα το αναφέρω ξανά!) υπάρχουν γύρω μας όλες αυτές οι ''ταμπέλες'' που συνοδεύουν -θέλοντας και μη- από απλά πράγματα έως λογοτεχνικά έργα και ανθρώπους και επιβάλλουν (εντός κι εκτός εισαγωγικών) να ''μπαίνουμε'' και να περιοριζόμαστε όλοι/ες κι όλα μέσα σε συγκεκριμένα ''κουτάκια'' με περιορισμένο αριθμό κινήσεων, σκέψεων, πράξεων, επιθυμιών, ακόμη κι εξωτερικών (μη σας πω κι εσωτερικών) χαρακτηριστικών, με αποτέλεσμα να εγκλωβιζόμαστε στα επιβεβλημένα ''θέλω'' και ''πρέπει'' των κοινωνιών. Και οποία έκπληξη! Δε μας ρωτούν καν αν αυτό επιθυμούμε, ή, αν, βρε αδελφέ, θέλουμε κάτι άλλο!

Ας μην το πάω μακρυά. Ας εστιάσω στο παρόν έργο. Πρόκειται για ένα κατά βάσει κοινωνικό μυθιστόρημα, που το διακρίνει ένας χιουμοριστικός χαρακτήρας. Κι έρχομαι να σας ρωτήσω. Πόσοι/ες δε θα αναρωτιόσασταν το αν αυτά τα δύο χαρακτηριστικά μπορούν να συνυπάρξουν και να ''γεννήσουν'' ένα ομαλό και ορθά δομημένο κείμενο; Ελάτε! Μη ντρέπεστε! Ακούσια, ή, εκούσια, είναι πιθανό και λογικό να πέρασε αυτή η σκέψη από το μυαλό σας, όχι γιατί ήταν κάτι υποκειμενικό βασισμένο στην κρίση σας, μα διότι έτσι μας/σας έχουν πείσει ότι πρέπει ( ; ) να είναι τα πράγματα. Μα γιατί να είναι έτσι κι όχι αλλιώς; Εγώ ούσα πνεύμα αντιλογίας κι αναποδιάς (ας κρατηθώ προτού ξεπεταχθεί η κοιμωμένη επαναστάτρια έφηβη από μέσα μου) δηλώνω, με πάθος και δίχως φόβο, ότι τα πιο σοβαρά πράγματα λέγονται μέσα από την πλάκα κι όχι από πομπώδη αυστηρά και δήθεν λόγια. Μία πλάκα με επιχειρήματα και νόημα, όχι σαχλή και με οποιαδήποτε άλλη αρνητική χροιά. Μα και πάλι δεν περιμένω να συμφωνήσετε όλοι κι όλες μαζί μου, απλώς εκφέρω τις σκέψεις μου.

Σκέψεις που σχετίζονται άμεσα με την υπόθεση του βιβλίου κι όλα τα καλοδεχούμενα ( ; ) μηνύματα που προκύπτουν από εκείνη. Διότι, κακά τα ψέματα, ο συγγραφέας μας παραδίδει μία ιστορία με μεγάλη δόση αληθοφάνειας -εντάξει, σε κάποια σημεία μπορεί να φανεί υπερβολική, μα τώρα που το καλοσκέφτομαι δεν απέχει και πολύ από το πώς είναι η πραγματικότητα γύρω μας!- που είναι γεμάτη από οικεία πρόσωπα -εντάξει δε νιώθεις και την απόλυτη ταύτιση μαζί τους-, μάλλον θα τα έβλεπες και ίσως να άλλαζες δρόμο, όχι γιατί μπορεί να σου προξενήσουν κάποιο κακό, μα διότι σου μοιάζουν περισσότερο απ'όσο θέλεις να ομολογήσεις/παραδεχθείς. Και μέσα σε όλα αυτά, να σου και οι τραγελαφικές καταστάσεις, τα συγκαλυμμένα απωθημένα που κρύβονται εντέχνως πίσω από την ιδέα ότι τελικά πράττουμε όσα πράττουμε με σκοπό να ικανοποιήσουμε τους γύρω μας (ή και κατά βάθος τον ίδιο μας τον εαυτό!)... Ναι, αγαπητοί/ες αναγνώστες/στριες, ο συγγραφέας, ή, πιο σωστά το βιβλίο μας ''σκάει'' στα μούτρα (συγγνώμη για την έκφραση, μα αυτή μου ταίριαζε γάντι!) όλα αυτά που είναι εκεί, αλλά εμείς επιλέγουμε να τα κρύψουμε κάτω από το χαλί, τάχα μου ότι έτσι θα πάψουν να υφίστανται.. Αλλά πού...

Και επειδή πήρα φόρα, φόρα κατηφόρα (όπως λέει και το άσμα) και βλέπω να μην τελειώνω ούτε αύριο τις σκέψεις μου (και είναι πάμπολες οι άτιμες!) γύρω από το βιβλίο, κάπου εδώ θα βάλω μία τελεία και θα σας παραθέσω, παρακάτω, την περίληψη του και θα σας προτρέψω να το αναζητήσετε κι εσείς με τη σειρά σας.

Περίληψη:

Μπορούν οι παλιοί έρωτες να διαλύσουν την οικογενειακή γαλήνη; Να ξυπνήσουν σαν εφιαλτικές ονειρώξεις παλιές ενοχές και να μας βάλουν σε δοκιμασία; Μπορούν τα φαντάσματα απ’ τα παλιά να εισβάλουν στην καθημερινότητά μας απαιτώντας νέες και νέες ταπεινώσεις μέχρι να μας αναγκάσουν να ξεφύγουμε από το μονοπάτι της αρετής;

Είκοσι χρόνια αφότου έχει βγει από τη φυλακή ο Μπίλης νομίζει πως έχει βάλει τη ζωή του σε μια τάξη. Έχει παντρευτεί με την Ανθούλα κι έχουν αποκτήσει δυο παιδιά. Όλα πάνε καλά, μέχρι τη στιγμή που ένας διεφθαρμένος αστυφύλακας αποφασίζει να εκβιάσει τον Μπίλη, πουλώντας του προστασία. Ταυτόχρονα ξυπνάνε δυο παλιοί έρωτες – του Μπίλη με την τραγουδίστρια της νύχτας Βάσια, και του αστυνομικού διευθυντή Βελέγκα με τη γυναίκα του Μπίλη Ανθούλα. Τα μοιραία πάθη θα φέρουν ριζικές ανατροπές. Μόνο που, στο ερωτικό τετράγωνο, η μια πλευρά παίζει ύπουλα κι έχει σκοπό να καταδυναστέψει και να καταστρέψει τους υπόλοιπους τρεις.

Ένα μυθιστόρημα για τους λάθους έρωτες που εξακολουθούν να μας παθιάζουν και για τα νεανικά μας λάθη τα οποία, ενώ θα έπρεπε να ωριμάζουμε, επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά. Αλλά και για τις αξίες στις οποίες συνεχίζουμε να πιστεύουμε, σε πείσμα των συμβιβασμών που κάνουμε.

Καλή ανάγνωση!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.