Μπίζνες αζ γιούζουαλ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Δεν ξέρω πώς έχει συμβεί, αλλά το τελευταίο διάστημα βρίσκω τον εαυτό μου να έρχεται σε μία γόνιμη και ενδιαφέρουσα ''αντιπαράθεση'' με τα βιβλία που διαβάζω, ανεξαρτήτως αν τα θεωρώ αρεστά, ή, όχι. Αυτή η ιδιάζουσα ''πρόκληση'' μεταξύ εμού και των βιβλίων βοηθά τόσο να ανακαλύπτω το τί πραγματικά αποζητώ από εκείνα (τα βιβλία), μα και να βλέπω τα πράγματα μέσα από μία διαφορετική σκοπιά. Ναι, το έχω ξαναπεί ότι είναι καλό, πού και πού, να ''ξεβολευόμαστε'' και γιατί όχι να μην είμαστε πιο ''ανοικτοί/ες'' στο να ακούσουμε -ίσως και να αποδεχθούμε- το κάτι διαφορετικό. Σε αυτό, λοιπόν, το κλίμα διάβασα και σας παρουσιάζω το βιβλίο, με τίτλο ''Μπίζνες αζ γιούζουαλ'', το οποίο υπογράφει ο συγγραφέας Αντώνης Τζωρτζακάκης και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. 

Άν κι έχουμε να κάνουμε με ένα πρωτόλειο δείγμα γραφής, καθώς είναι το πρώτο βιβλίο που παρουσιάζει ο συγγραφέας στο αναγνωστικό κοινό, εγώ δεν μπορώ παρά να μην του δώσω τα εύσημα για το ρίσκο που πήρε να μας παρουσιάσει μία συλλογή διηγημάτων τόσο επώδυνα ρεαλιστικών -και κακά τα ψέματα καθόλου ''εύπεπτων'' μερικές φορές- που δεν το συναντάμε τόσο συχνά ως επιλογή των νέων συγγραφέων. Όχι, δεν επιθυμούσα να ''παίξει'' με κάποια υποτυπώδη σιγουριά και αφαίρεσε από μόνος του το όποιο ''δίχτυ ασφαλείας'' που ίσως να τον προστάτευε από τις όποιες ενδεχόμενες ''κακοτοπιές''...

Κι επειδή αρέσκομαι στο να ''πειράζω'' φράσεις και λαϊκές ρήσεις, διαβάζοντας το παρόν έργο, η σκέψη μου δημιούργησε την ιδέα ότι την αλήθεια πολλοί εμίσησαν, το ψέμα ουδείς! Διότι, αν κάτσουμε να το καλοσκεφτούμε, όλοι κι όλες μπορεί να διατεινόμαστε ότι προτιμούμε την αλήθεια και ό,τι αυτή συνεπάγεται μέχρι τη στιγμή που θα ''χτυπήσει'' τη δική μας πόρτα και θα μοιάζει σαν να μας ραπίζει με δύναμη κάποιος/α στο πρόσωπο. Ε, δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα στον κόσμο να βιώσουμε αυτήν την επίθεση και να νιώσουμε και τον ανάλογο πόνο! Αλίμονο, ποιος/α δε θα προτιμούσε το ψέμα που φαντάζει γλυκό και μας επιτρέπει να ζούμε μέσα στην όποια πλάνη έχουμε δημιουργήσει μόνοι/ες μας; Αλλά και πάλι, έχουμε σκεφτεί τί συνέπειες μπορεί να επιφέρει όλο αυτό;

''Το Μπίζνες ας γιούζουαλ έχει μόνο στόχο να πει ιστορίες. Ζωντανές ιστορίες σαν αυτές που συμβαίνουν καθημερινά στους ανθρώπους. Ιστορίες που γεννιούνται στον επαγγελματικό και οικογενειακό περίγυρο. Επιχειρηματίες, στελέχη, συνάδελφοι, φίλοι πατέρες, μητέρες, γιοί, κόρες. Μια διαρκής μάχη επιβίωσης, επιβολής και εξουσίας. Αριβισμός, κυνισμός, ναρκισσισμός, φόβος, φθόνος, αδιαφορία, υποκρισία, μυρωδιές που αναδύονται από φανταχτερά γραφεία, σπίτια, αυτοκίνητα. Αλλά και αγάπη, ακεραιότητα, αντοχή. Όλα μαζί αθροίζονται και αφαιρούνται σε ένα αέναο ξεκαθάρισμα λογαριασμών του καθενός με τους άλλους και τον εαυτό του." (Από το οπισθόφυλλο)

Ο συγγραφέας δεν έχει σκοπό να χαϊδέψει τα αυτιά των αναγνωστών/στριων ούτε και να ''λειάνει'' τις όποιες οξείες ''γωνίες'' θα προκύψουν από τις ιστορίες του βιβλίου του. Με έναν λόγο για κάποιους/ες θρασύ, εριστικό, ωμό -μα για μένα- ειλικρινή, θα αναδείξει πολλά από τα κακώς κείμενα των σύγχρονων κοινωνιών και το πώς αυτά έχουν αντίκτυπο στη στάση ζωής και συμπεριφοράς όλων μας, ειδικά και μέσα στις διαπροσωπικές μας σχέσεις σε όλα τα επίπεδα. Ναι, η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει και μαζί με αυτά και τις σκέψεις μας που κατοικούν βαθειά μέσα στην ψυχή μας. 

Δεν ασπάζομαι, πλήρως, τα όσα αναφέρει ο συγγραφέας μέσα στις ιστορίες του, αλλά δεν παύει η μυθοπλασία εδώ να εμπνέεται από την πραγματική ζωή και πρέπει να έχουμε ως δεδομένο ότι έτσι κι αλλιώς δε ζούμε σε ένα παραμύθι με ευτυχισμένο τέλος, αλλά σε μία αλήθεια που οι άνθρωποι δεν είναι πάντα καλοί, μα έχουν πάθη και προβαίνουν σε λάθη. Ακόμη και η ειρωνεία που εσωκλείεται στον τίτλο του βιβλίου ''Μπίζνες αζ γιούζουαλ'' (εύστοχη η κίνηση με τη χρήση των greeklish) στοχεύει εκεί και δίνει αυτόν τον απαραίτητο σχολιασμό του συγγραφέα γύρω από τα όσα διαδραματίζονται μέσα στις σελίδες του βιβλίου.

Εν κατακλείδι, το ''Μπίζνες αζ γιούζουαλ'' κάθε άλλο παρά γιούζουαλ μπορεί να θεωρηθεί. Ή μάλλον είναι τόσο γιούζουαλ που ίσως και να μας ενοχλεί το γεγονός ότι μας κάνει να αντικρίσουμε στον καθρέπτη ό,τι δεν επιθυμούμε να δούμε και συχνά πυκνά κρύβουμε με μεγάλη μαεστρία και αποφασιστικότητα κάτω από το χαλί... Εσείς, τί λέτε; Θα δείτε τί έχει να σας πει το ''Μπίζνες αζ γιούζουαλ''; 

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.