Μια χαραμάδα στο σκοτάδι

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Τίτλος: Μια χαραμάδα στο σκοτάδι

Συγγραφέας: Γιάννης Δημητράκης

Όλα όσα υπάρχουν παντού γύρω μας είναι ενέργεια. Ενέργεια που είτε φέρει θετικό είτε αρνητικό πρόσημο... Ακόμη κι η ανθρώπινη ψυχή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από το όποιο φως και σκοτάδι ''κουβαλά'' μέσα της. Στο χέρι, όμως, του κάθε ανθρώπου είναι το τί τελικά από τα δύο θα επικρατήσει και θα βγει προς τα έξω... Ενώ, όμως, γνωρίζουμε τη διαφορά μεταξύ του καλού και του κακού, γιατί πολλές φορές αισθανόμαστε αυτήν την ανεξήγητη έλξη προς καθετί σκοτεινό; Μήπως αυτή η ερεβώδης πλευρά του κάθε ανθρώπου βρίσκει εκεί το αποκούμπι και την όποια ''διέξοδό'' της, ενδεδυμένη το ''ρούχο'' της φαντασίας και της δημιουργίας; Κι αν ναι, υπάρχει περιθώριο για να ''ξεφύγουμε'' από εκείνη και να βαδίσουμε μόνο προς το φως;

Μία ενδιαφέρουσα συλλογή διηγημάτων με κοινή θεματική το μυστήριο και τον τρόμο έφτασε, προσφάτως, στα χέρια μου και σήμερα έχω την ευκαιρία να σας μιλήσω για εκείνη. Ο λόγος για το βιβλίο του συγγραφέα Γιάννη Δημητράκη, με τίτλο ''Μια χαραμάδα στο σκοτάδι'', το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες. Τί κάνει, όμως, την παρούσα συλλογή διηγημάτων να διαφέρει από άλλες του είδους; 

Εδώ, έχουμε να κάνουμε με τέσσερις αυτοτελείς και άρτιες (από άποψη δομής και πλοκής) ιστορίες με φόντο το θρίλερ και το μυστήριο που ''γεννάται'' από εκείνο, όχι εξαιτίας της αποκλειστικής παρουσίας κάποιων τρομακτικών παρουσιών και λοιπών καταστάσεων, μα κυρίως της τάσης αναζήτησης του ίδιου μας του εαυτού όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι/ες με ανάλογες εμπειρίες (μεταφυσικές και μη) τόσο σε διαπροσωπικό επίπεδο όσο και σε γενικότερο. Άραγε, πώς στέκουμε μπροστά στο άγνωστο; Και κυρίως, τί μας τρομάζει περισσότερο; Ό,τι φοβερό μπορεί να υπάρχει γύρω μας, ή, η άβυσσος που υπάρχει στην ψυχή μας που μπορεί να είναι σφοδρότερη κι από το χείριστο τρομακτικό σενάριο;

Διάβασα μέσα σε λίγη ώρα την παρούσα συλλογή διηγημάτων. Βρήκα ικανοποιητική τη γραφή του συγγραφέα, τις περιγραφές των σκηνών, την υποβόσκουσα αίσθηση μυστηρίου που ''τσίγκλαγε'' την ψυχική μου ηρεμία, τον τρόπο που όλη η ευθύνη ''πέφτει'' πάνω στα πρόσωπα των ιστοριών και την ψυχή τους, ενώ ταυτόχρονα έκανε αυτό που επιθυμούσα. Ναι, πέρασα καλά διαβάζοντας το βιβλίο. Έριξα ματιές στην αθέατη πλευρά της ανθρώπινης φύσης, εκεί όπου ''κατοικούν'' μύχιες και ανήλιαγες σκέψεις και συναισθήματα. Ακούμπησα τα όρια του αγνώστου και βίωσα εμπειρίες πρωτόγνωρες και άγνωστες για μένα. Και το κυριότερο, ένιωσα να φτάνω στην όποια λύτρωση με έναν ιδιαίτερο τρόπο... 

Εάν, λοιπόν, ψάχνετε κι εσείς κάτι το εναλλακτικό κι έξω από τα ασφαλή ''αναγνωστικά'' σας ''όρια'', δεν έχετε παρά να το διαβάσετε κι εσείς.

Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες.