Ο κήπος ανήκει σε όλους

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Βιβλιοπρόταση για την περίοδο των εορτών κι όχι μόνο!

Τίτλος: Ο κήπος ανήκει σε όλους

Συγγραφέας: Ελένη Φωτάκη

Εικονογράφος: Βιβή Μαρκάτου

Ο κόσμος είναι πολύχρωμος και ξεχωριστός, διότι όλοι κι όλες είμαστε διαφορετικοί/ες και καταφέρνουμε στο σύνολό μας να δείχνουμε σαν την πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Εκεί όπου όλα υπάρχουν αρμονικά και αλληλοσυνδέονται με έναν ξεχωριστό τρόπο, που μας αφήνει μία πολύ γλυκειά αίσθηση και ξέρουμε ότι αν λείψει έστω και ένα μικρό κομμάτι, τότε θα χαθεί όλη αυτή μαγεία και η αρτιότητα. Αυτό, λοιπόν, που δεν μπορούν να καταλάβουν τα μικρά παιδιά -μεταξύ μας ούτε κι εγώ που είμαι ενήλικη- είναι γιατί να υπάρχει τόση κακία και εχθρότητα και μη αποδοχή της όποιας διαφορετικότητας μεταξύ των ανθρώπων... Γιατί να υπάρχει τόση βία και ρατσιστικές συμπεριφορές; Τί τα γεννά και τί μπορεί να τα παύσει ώστε να μην υπάρχουν πια;

Με μεγάλη μου χαρά ξανασυναντώ τη συγγραφέα Ελένη Φωτάκη μέσα από το νέο παιδικό της παραμύθι, με τίτλο ''Ο κήπος ανήκει σε όλους'', το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελτέμι, σε εικονογράφηση από την κυρία Βιβή Μαρκάτου και απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 6-7 ετών κι άνω. Ένα βιβλίο με βαθειά αντιπολεμικό κι αντιρατσιστικό χαρακτήρα που προσπαθεί να εξηγήσει, ψυχαγωγήσει και διδάξει τα μικρά παιδιά.

''Ο Βασιλιάς των κόκκινων ρόδων δεν αφήνει τα νέα μικρά εκατοντάφυλλα να μείνουν στον κήπο του.

Ο Κήπος δεν ανήκει σε όλους, σύμφωνα με τον Ερυθρό Βασιλιά. Η εμμονή του να τα διώξει θα φέρει αναστάτωση σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Θα καταφέρουν τα πολύχρωμα άνθη να του αλλάξουν γνώμη; Τελικά ο κήπος ανήκει σε όλους ή σε λιγοστούς;" (Από το οπισθόφυλλο)

Αγάπησα το αλληγορικό/μεταφορικό ύφος της ιστορίας το οποίο, εύστοχα, επιλέγει η συγγραφέας ώστε να αποτυπώσει τις σκέψεις της πάνω στο χαρτί. Δεν κρίνει, ούτε δείχνει με το δάχτυλο ένα συγκεκριμένο άνθρωπο ως τον βασιλιά των κόκκινων ρόδων. Αντιθέτως, αυτή η επιλογή του δίνει έναν πιο καθολικό χαρακτήρα με αποτέλεσμα να μπορούν μικροί και μεγάλοι τόσο να κατανοήσουν το τι μπορεί να κάνει η συγκέντρωση μεγάλης εξουσίας στα χέρια ενός ανθρώπου, αλλά και ότι πάντα υπάρχουν οι πιθανότητες να υπάρξουν ανάλογοι άρχοντες που από μικρή ηλικία έχουν γαλουχηθεί με τη λανθασμένη πεποίθηση ότι μπορούν να διαφεντεύουν όλον τον κόσμο και να προβαίνουν σε ακραίους κι αβάσιμους διαχωρισμούς μεταξύ των ανθρώπων... Διότι, αν το καλοσκεφτούμε, κανένας άνθρωπος δε γεννιέται κακός, ή, ρατσιστής. Οι πεποιθήσεις των γύρω του διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα του. Οπότε, τα παιδιά αν λάβουν μόνο αγάπη, ενσυναίσθηση, αποδοχή και γενναιοδωρία για τους γύρω τους, έτσι θα λειτουργούν κι ως ενήλικες.

Στρέφοντας όλοι κι όλες την προσοχή μας στην ειρήνη και στη δημοκρατία, τότε τα όποια αρνητικά παύουν να υφίστανται. Κι αυτό είναι από τα πιο σημαντικά μηνύματα που περνά η συγγραφέας στα παιδιά μέσω της παρούσας ιστορίας, που είναι γραμμένη με λόγο απλό, κατανοητό, βασισμένο σε απτά παραδείγματα, εξαιρετική ασπρόμαυρη εικονογράφηση και έναν υπέροχο επίλογο. Εμένα το βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ και σας προτρέπω να το αναζητήσετε κι εσείς.

Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελτέμι.