Αθέατη Πολιτεία

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Σήμερα διάβασα καί σας προτείνω μία νουβέλα πολύ διαφορετική από όσες έχω διαβάσει έως τώρα. Ο λόγος για το νέο βιβλίο από τον καθηγητή καί συγγραφέα κύριο Κυριάκο Δημητρίου με τίτλο ''Αθέατη Πολιτεία''. Έχοντας διαβάσει όλα του τα βιβλία μέχρι τώρα,μπορώ να πώ ότι είναι στην καλύτερη δημιουργική του συγγραφική περίοδο χωρίς να θέλω να μειώσω την αξία των προηγούμενων. Eδώ δεν έχουμε απλά μία πολύ ωραία φιλοσοφική νουβέλα αλλά πολλά παραπάνω. Είναι ένα τέλειο πάντρεμα ανάμεσα στην ψυχή του συγγραφέα καί του ήρωα της ιστορίας με αποτέλεσμα πολύ έξυπνα ο συγγραφέας να μας ''παίζει'' για τα όρια ανάμεσα σε εκείνον καί τον ήρωά του Τζόναθαν Πράις. Ουσιαστικά έχουμε δύο αφηγητές καί κεντρικούς ήρωες μέσα στην υπόθεση που ο ένας επηρεάζει την ιστορία του άλλου. Άραγε υπάρχουν όρια ανάμεσα στον δημιουργό καί στον εκάστοτε ήρωα; Μπορούν να ξεπεραστούν; Από ποιόν καί με ποιό τρόπο; O συγγραφέας ορίζει την τύχη του ήρωα ή έχει αυτήν την ψευδαίσθηση; Να ξέρετε ότι σε αυτό το βιβλίο θα βρείτε το απαραίτητο μυστήριο,σασπένς,μαγεία,φιλοσοφία καθώς καί λογοτεχνικές αναφορές σε γνωστά λογοτεχνικά κείμενα που έρχονται να ταιριάξουν άψογα με την υπόλοιπη  ιστορία. Κρατήστε μόνο ότι ο ήρωας μέσα από την αναζήτησή του στην Αθέατη Πολιτεία θα μάθει τα πραγματικά συνασθήματα καί όχι μόνο που βιώνουν οι άνθρωποι. Είναι ένα βιβλίο για το οποίο θα μπορούσα να γράψω πολλά αλλά θέλω να το διαβάσετε καί να τα ανακαλύψετε όσοι το πάρετε στα χέρια σας. Καλές σας αναγνώσεις.

                                             
                                                            ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ονομάζομαι Τζόναθαν Πράις. Σας δηλώνω κατηγορηματικά πως ουδεμία σχέση έχω με τον φερόμενο ως συγγραφέα αυτού του βιβλίου. Εξάλλου, εκείνος ο εθεόφοβος μ' έχει αποκηρύξει προ πολλού. Εγώ απλώς παραστράτησα σ' ένα νεφέλωμα κι έτυχε να βρεθώ στα κράσπεδα της φαντασίας του, μεταξύ ονείρου κι ονείρου· νύχτας και νύχτας. Δεν μπορέσαμε να συνεννοηθούμε, κάθε δοκιμή απέτυχε. Η ιστορία μου είναι γραμμένη ερήμην του. Και γι' αυτό δηλώνω πανευτυχής, θα τον συμβούλευα, τον ταλαίπωρο, αν και δεν τρέφω καμία συμπάθεια για την αφεντιά του, ν' αναζητήσει κάποιον άλλον πρωταγωνιστή να δώσει αληθινή υπόσταση στην εύθραυστη μορφή του. Ίσως, ακόμα, τον λυτρώσει από την υπαρξιακή του ναυτία. Λυπάμαι, παραείναι ανυποψίαστος και κωμικοτραγικός. Είμαστε ξένοι στο ίδιο καράβι· δύο γνωστοί άγνωστοι, ναυαγοί, ο ένας στη ζωή ο άλλος στον θάνατο. Μοιραζόμαστε μονάχα την ίδια μοίρα, που εκείνος ηθελημένα αγνοεί.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΠΟΡΕΙΑ