Το μεγαλείο της ψυχής

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

     Διάβασα καί σας προτείνω ένα άκρως συγκινητικό βιβλίο το οποίο με έκανε να σκεφτώ πολύ διεξοδικά κάποια πράγματα τα οποία μέχρι τώρα δεν είχα ασχοληθεί. ''Το μεγαλείο της ψυχής'' ο τίτλος του κι το απλό του εξώφυλλο με την καρδιά που γράφει ''μαμά'' μας κάνουν αυτόματα να σκεφτόμαστε ότι η ιστορία του βιβλίου που πρόκειται να διαβάσουμε καταπιάνεται με ένα πολύ ουσιαστικό καί σοβαρό ζήτημα της ζωής μας που δεν είναι άλλο από την μητρότητα.
     Υπάρχουν μαμάδες της κοιλιάς καί μαμάδες της καρδιάς. Εγώ δεν μπορώ ούτε να τις συγκρίνω αλλά ούτε να πώ ότι η μία κατηγορία μαμάδων υπερτερεί της άλλης αλλά αντίθετα είναι αξιοθαύμαστες όλες εκείνες οι γυναίκες που μεγαλώνουν παιδιά είτε τα έχουν γεννήσει είτε όχι. Σέβομαι απόλυτα την ανάγκη καί την επιθυμία των γυναικών είτε να γίνουν μανάδες είτε όχι καί δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να τις κρίνω.
    Σε αυτό το βιβλίο έχουμε δύο παράλληλες ιστορίες γυναικών που η μοιρά θα τις φέρει κοντά με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Η μία γίνεται μάνα σε πολύ τρυφερή ηλικία καί αναγκάζεται να πάρει μία σκληρή απόφαση. Η άλλη προσπαθεί μάταια να αποκτήσει αυτό που επιθυμεί περισσότερο στον κόσμο. Ένα παιδί θα τις ενώσει.
    Εδώ έχουμε ένα βιβλίο που μιλάει με έναν πολύ γλυκό τρόπο για την μητρότητα καί για το θέμα της υιοθεσίας. Ένα θέμα που δυστυχώς στην χώρα μας ήταν ταμπού για πολλά χρόνια. Άλλωστε μάνα δεν είναι μόνο εκείνη που γεννάει αλλά καί εκείνη που μεγαλώνει με όλη της την φροντίδα καί απεριόριστη αγάπη ένα παιδί.
    ΄Ενα βιβλίο που θα σας πλημμυρίσει με πολλά συναισθήματα όπως αγάπη,κατανόηση,συμπόνοια,αισιοδοξία αλλά καί πάρα πολλή ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους που σας μεγάλωσαν.
     Ο τίτλος του ο πιο ταιριαστός αφού δεν θα μπορούσε να υπάρξει κάποιος άλλος που να έδενε τόσο απόλυτα με το νόημα του βιβλίου. Η γλώσσα του λιτή καί πάντα μετρημένη δεν θα σας κουράσει καθόλου. Παράλληλα η εξιστόρηση της ιστορίας καί από τις δύο πρωταγωνίστριες θα σας κάνει να τις κατανοήσετε καί να τις νιώσετε παραπάνω. Ίσως να είναι καί ο κύριος λόγος που θα προσπαθήσετε να δικαιολογήσετε τις πράξεις τους. Ένα βιβλίο ύμνος στην μητρική αγάπη καί στο δεσμό ανάμεσα στην μητέρα καί το παιδί.
     Εγώ το διάβασα απνευστί καί δεν ήταν λίγες οι φορές που ένιωσα συγκινημένη καί νοιάξιμο καί για τις δύο πρωταγωνίστριες. Δεν θέλω να σας πώ παραπάνω γιατί θέλω να το διαβάσετε το συγκεκριμένο βιβλίο είτε έχετε παιδιά είτε όχι. Πάντως αν θέλετε να κάνετε ευτυχισμένα παιδιά,θα πρέπει να είστε πάντα δίπλα τους καί να τα βοηθάτε στις δύσκολες καταστάσεις που μπορεί να αντιμετωπίσουν καί όχι να τα αφήνετε μόνα τους...
                                                     Καλές σας αναγνώσεις!

                                                                  ΠΕΡΙΛΗΨΗ

“Είδα πολλά φεγγάρια μόνη, μα σαν εκείνο που αντίκρισα όταν ήρθε να με βρει κανένα. Το είχα αναζητήσει πάμπολλες φορές στο παρελθόν, που δεν το είχα ψάξει, μα ποτέ… ποτέ… μέχρι τότε δεν το είχα βρει, γιατί απλώς δεν υπήρχε ομορφότερο ολόγιομο φεγγάρι από αυτό που είδαμε μαζί.”

Θα μπορούσε άραγε η χαρά η οποία συνοδεύει τη μητρότητα και η γλυκιά προσμονή της να αλλάξουν κάποτε πρόσωπο; Να γίνει η ευτυχία θλίψη μεμιάς και η άσβεστη ελπίδα αβάσταχτος πόνος; Θα μπορούσαν πάλι μετά τα συναισθήματα αυτά να πάρουν ξανά τη γνώριμη όψη τους και να επανέλθει στη ζωή μιας γυναίκας η γαλήνη και η ψυχική ισορροπία;

Δύο διαφορετικές ιστορίες πλέκουν περίτεχνα ένα επίκαιρο κοινωνικό μυθιστόρημα που θυμίζει έντονα προσωπικό ημερολόγιο, αφού οι ίδιες οι ηρωίδες, με τη δική τους τη φωνή, εξιστορούν τα γεγονότα. Ενώ όμως οι ιστορίες τους, όπως και οι δρόμοι που επέλεξαν αρχικά να ακολουθήσουν, δείχνουν να εξελίσσονται παράλληλα, κάποια στιγμή τέμνονται τελικά, και τότε η μία εισβάλει στη ζωή της άλλης και την αλλάζει ριζικά.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: MAΡΙΑ ΚΑΛΥΒΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΓΡΑΦΗΜΑ