Ένα αερόστατο για τον παππού

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο παιδικό βιβλίο της συγγραφέως κυρίας Μαρίας Καλτσή με τίτλο ''Ένα αερόστατο για τον παππού''. Αυτό το παραμύθι όπως καί τα προηγούμενά της επικεντρώνεται σε ένα όχι τόσο εύκολο ζήτημα όπως είναι η απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου καί η στάση μας απέναντι του.
   Η συγγραφέας με πολλή προσοχή καί αγάπη για τα παιδιά μας δίνει ένα παραμύθι-οδηγό,μπορώ να πώ,το οποίο μας βοηθάει χάρη στα κατάλληλα λόγια να προσεγγίσουμε το θέμα της απώλειας καί να προσπαθήσουμε όσο είναι δυνατό κάτι τέτοιο να το εξηγήσουμε στα παιδιά.
    Δυστυχώς η απώλεια είναι κάτι που θα αντιμετωπίσουμε όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως είτε σε πιο μικρή είτε σε μεγαλύτερη ηλικία. Το θέμα όμως είναι το πως θα είμαστε εμείς απέναντί της. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θέλουμε τα παιδιά να στιγματιστούν από αυτήν με άσχημο τρόπο καί να κουβαλάει τραύματα η ψυχή τους αλλά με κάποιο τρόπο ίσως να συμφιλιωθούν με την ιδέα της απώλειας.
     Θέλουμε να τους διδάξουμε την αξία της ζωής. Να καταλάβουν ότι ακόμη κι αν φεύγουν οι άνθρωποι είναι πάντα νοερά κοντά μας καί μας βλέπουν καί μας ακούνε. Η αγάπη τους δεν χάνεται ποτέ!
   Πρόκειται για ένα άκρως συγκινητικό παραμύθι που έχει πολλούς αποδέκτες,από παιδιά μικρότερης ηλικίας έως ενηλίκους.
   Εγώ λάτρεψα την έντονη καί ζωηρή του εικονογράφηση που έρχεται σε αντίθεση με το βαρύ ζήτημα της υπόθεσης. Πιστεύω ότι βοηθάει να είναι πιο οικείο καί ευχάριστο το παραμύθι για τα παιδιά.
    Δεν χρειάζεται νομίζω να σας πώ κάτι άλλο. Αναζητήστε το. Καλές σας αναγνώσεις.

                                                             ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ο πεντάχρονος Πετράκης χάνει ξαφνικά τον αγαπημένο του παππού. Βιώνει τη θλίψη, την απώλεια, τη νοσταλγία, και δημιουργεί όλο αγάπη, ένα αερόστατο... για τον παππού. Ένα πολύχρωμο, μεγάλο αερόστατο, φτιαγμένο από όμορφες στιγμές που έζησε μαζί με τον παππού του. Πώς να εξηγήσουμε σ' ένα μικρό παιδί την απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου; Πόσα ερωτήματα θα του γεννηθούν στο άκουσμα και μόνο αυτής της δυσάρεστης είδησης; Και σε πόσα τελικά από αυτά τα ερωτήματα εμείς οι μεγάλοι θα έχουμε απαντήσεις; Ας ακούσουμε το παιδί, ας το ανακουφίσουμε, κι αν κάποιες στιγμές δεν έχουμε λόγια, ας διαβάσουμε μαζί ένα παραμύθι κι ας αφήσουμε αερόστατα γεμάτα αναμνήσεις να πετάξουν στον ουρανό...

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΤΣΗ

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΑΡΑΒΙΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΟΣΕΛΟΤΟΣ