Μαύρο Χιόνι

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Σήμερα θα σας προτείνω το πρώτο βιβλίο από τον ανερχόμενο συγγραφέα κύριο Πρόδρομο Doe με τίτλο ''Μαύρο Χιόνι''. Ας μου επιτρέψετε να μην σας πώ πολλά,όχι γιατί δεν θέλω ή δεν μπορώ αλλά γιατί είναι από εκείνα τα βιβλία που μιλάνε από μόνα τους καί δεν χρειάζονται περιττά λόγια...
   Ένα βιβλίο καλογραμμένο που αν καί δεν είναι μεγάλο σε έκταση,κρύβει μέσα στις σελίδες του ένα βαθύ καί σημαντικό νόημα που μας δίνεται με έναν αλληγορικό τρόπο από τον συγγραφέα. Μπορεί να είναι η γλώσσα του λιτή χωρίς έντονες εκφράσεις αλλά τόσο ταιριαστή κι ουσιαστική με αυτό που θέλει να περάσει ο συγγραφέας στο αναγνωστικό κοινό. Το αποτέλεσμα είναι σίγουρα το επιθυμητό.
   Η υπόθεσή του αφορά την κοινωνία μας στο σύνολό της. Κατά κάποιον τρόπο όλοι/ες κοιτάμε το ατομικό μας συμφέρον καί δεν ενδιαφερόμαστε για το κοινό καλό όλων. Έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας καί αυτό το οποίο μας έκανε να νοιαζόμαστε για τους γύρω μας.
   Ίσως αυτά που παθαίνουμε ως κοινωνία να είναι η νέμεσις για την ύβρη που έχουμε διαπράξει είτε ακούσια είτε εκούσια. Τί θα γινόταν όμως αν εμφανιζόταν ένας απλός άνθρωπος που θα ήθελε να βοηθήσει όλους ανεξαιρέτως κι ανιδιοτελώς; Άν αυτός ήταν τελικά η ''λύτρωσή'' μας; Πώς θα τον αντιμετωπίζαμε; Σίγουρα με καχυποψία γιατί έτσι είναι δυστυχώς πλέον η φύση του ανθρώπου.
    Το νόημα του βιβλίου είναι να απαλλαγούμε από το εγώ καί να πάμε στο εμείς. Μόνο έτσι θα έρθει η ισορροπία καί η αρμονία που όλοι αναζητούμε. Πρέπει να θυμηθούμε ότι είμαστε άνθρωποι καί έχουμε κάποια πολύ καλά χαρακτηριστικά που αν τα ξεθάψουμε από εκεί που τα έχουμε κρύψει,θα βρούμε την χαρά καί θα ζήσουμε ένα καλύτερο αύριο.
    Ελπίζω να μην σας κούρασα. Εγώ σας προτείνω να το διαβάσετε. Καλές σας αναγνώσεις.

                                                                ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Το Μαύρο Χιόνι έπεφτε στην πόλη για δώδεκα ημέρες. Όταν σταμάτησε, το ίδιο ξαφνικά όπως είχε αρχίσει, οι πλατείες έμοιαζαν με το πρόσωπο χήρας κρυμμένο από το πένθιμο τούλι του καπέλου της, οι πολυκατοικίες όμοιες με πολυκαιρισμένα σφραγίσματα δοντιών και οι δρόμοι γραμμές από κάφτρες χιλιάδων τσιγάρων. Όσες μέρες διαρκούσε το παράξενο αυτό φαινόμενο, στα πεζοδρόμια οι άνθρωποι δοκίμαζαν τις χορευτικές τους ικανότητες εκτελώντας πιρουέτες releve και jete σε μια απέλπιδα προσπάθεια να παραμείνουν όρθιοι και καθαροί. Και μπορεί το Μαύρο Χιόνι να έλιωνε γρήγορα και να μην προκαλούσε τεράστια προβλήματα στις μετακινήσεις, μολαταύτα τα αυτοκίνητα κινούνταν αργά σαν παιδικές απομιμήσεις σε καρουζέλ. Ο δήμαρχος, από πολύ νωρίς, είδε τα σοβαρά προβλήματα της χιονόπτωσης: «το θέμα είναι καθαρά αισθητικό» είπε, «όσο κρατάει αυτή η κατάσταση, τα αγάλματα τόσων και τόσων ηρώων, από λευκά και άσπιλα μετατρέπονται σε μια ακίνητη μάζα βρομιάς». Κι έτσι, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου που πέρασε παμψηφεί, έστειλε εβδομήντα δύο υπαλλήλους των γραφείων του να καθαρίζουν ανά τρεις ώρες τα τριάντα έξι αγάλματα της πόλης…

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ DOE

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΓΡΑΦΗΜΑ