ΑΜΥ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Στα τόσα χρόνια που διαβάζω βιβλία έχει τύχει αρκετές φορές να νιώσω πολλά συναισθήματα αλλά πάντα διάβαζα το βιβλίο χωρίς να σταματήσω. Μέχρι εχθές που ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο ''ΑΜΥ'' από τον συγγραφέα κύριο Μάριο Καρακατσάνη. Ήταν η πρώτη φορά που έζησα μία τόσο έντονη συναισθηματική φόρτιση που χρειάστηκε να απομακρυνθώ λίγο από το βιβλίο μέχρι να συνεχίσω την ανάγνωσή του.
   Ας τα πάρουμε όλα καλύτερα από την αρχή. Λίγους μήνες πρίν είχα αρχίσει να αγοράζω τα βιβλία που είχα σκοπό να διαβάσω το καλοκαίρι. Ένα από αυτά ήταν καί το συγκεκριμένο. Με μαγνήτισε ο λιτός του τίτλος καί το εξώφυλλό του. Έπρεπε να ανακαλύψω τι κρύβεται μέσα στις σελίδες του.
   Επειδή έχει κυκλοφορήσει καιρό,πολύ πιθανόν να το έχετε διαβάσει καί να συμφωνήσετε μαζί μου πως είναι ένα από τα πιο καλά ψυχολογικά θρίλερ.
   Εξαιρετική πένα που δεν αφήνει κενά ούτε κουράζει,ταυτόχρονα με την δεμένη πλοκή έχουν ως αποτέλεσμα ένα πολύ καλό βιβλίο.
   Aγωνία,ένταση,συμπόνοια,θλίψη,φόβο,αδερφική αγάπη καί λύτρωση(;) είναι λίγα από τα συναισθήματα που θα αισθανθείτε διαβάζοντάς το. Κι όλα αυτά κάτω από ένα ευφυές πάντρεμα λογικής καί παραλόγου με σαφέστατα τα όρια μεταξύ τους αλλά τόσο αλληλένδετα που δεν θα έβγαινε πρός τα έξω το νόημα του βιβλίου αν χανόταν το ένα ή υπερίσχυε έναντι του άλλου.
   Ήταν τελικά ένα βιβλίο που με έκανε να σκεφτώ το πως πρέπει να δείχνουμε τόσο την αγάπη μας στους γύρω μας αλλά καί αν πράττουμε σωστά ή όχι στο όνομα αυτής. Πρέπει να βάζουμε μπροστά τον εγωϊσμό μας ή το καλό του ανθρώπου που αγαπάμε;
    Ελπίζω σύντομα να φτάσει στα χέρια μας η συνέχεια γιατί ο συγγραφέας κλείνει το βιβλίο σε ένα καίριο σημείο για την εξέλιξη της ιστορίας.
   Αν δεν το έχετε διαβάσει έως τώρα,αναζητήστε το. Δεν θα απογοητευτείτε.
                                                         Καλά σας αναγνώσματα.

                                                                    ΠΕΡΙΛΗΨΗ


Δύο αδελφές τόσο ίδιες όσο οι δύο πόλοι της γης... Η μία καλοκάγαθη και μόνιμο θύμα, η άλλη σκοτεινή προσωπικότητα μα με προστατευτικά ένστικτα. Η Μελίνα αδύναμη κι υποχωρητική. Η Άμυ δικαστής και τιμωρός σε έναν δικό της κόσμο, στον οποίο ο Θεός έδειχνε πάντα το πιο σκληρό του πρόσωπο.

Τι διαχωρίζει την τρέλα από τη λογική; Τον Θεό από τον Διάβολο; Το καλό από το κακό; Τα ερωτήματα αυτά σταμάτησαν να απασχολούν την Άμυ, όταν ένιωσε ότι βαθιά μέσα στην ψυχή της υπήρχε χώρος για όλα. Και όταν πια η σιωπή σπάει και το μυστικό αποκαλύπτεται, τότε η θυσία είναι μονόδρομος...

Και τότε εισέβαλε μέσα της για πρώτη φορά η οργή. Ένιωσε μια γλυκιά ζεστασιά να την τυλίγει, σχεδόν κυριεύτηκε από μια φλόγα που έκανε στάχτη τον ψυχικό πόνο της και σαν να ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα σχεδόν την άκουγε να της λέει: «Εγώ είμαι εδώ, μη σε νοιάζει τίποτα...»


Αποδεχόμενη εκείνη τη στιγμή τον νέο της «φίλο», τον αγκάλιασε, του παραχώρησε ολοκληρωτικά τον έλεγχο του εαυτού της, παραδομένη άνευ όρων, ψυχή τε και σώματι, σε ένα συναίσθημα που δεν ήξερε μέχρι τότε ότι υπήρχε μέσα της, αλλά της πρόσφερε ουσιαστικά την προστασία που εκείνη την ώρα είχε τόσο πολύ ανάγκη. Αγνοούσε όμως ότι αυτό θα την ακολουθούσε για πάντα...

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΑΡΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: Α.Α. ΛΙΒΑΝΗΣ