ΑΜΑΛΙΑ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Δεν γίνεται να διαβάσει ένας αναγνώστης βιβλίο του συγγραφέα κυρίου Σπύρου Πετρουλάκη καί να μην μείνει ικανοποιημένος ή να μην νιώσει πολλά κι έντονα συναισθήματα. Πρίν καιρό διάβασα καί αγάπησα τα δύο του βιβλία με τίτλο ''Η εξομολόγηση'' καί ''Η Παναγία της φωτιάς'' καί γι'αυτό σήμερα έπιασα στα χέρια μου την ''ΑΜΑΛΙΑ''.
   Τόσο τα βιβλία του όσο καί τα εξώφυλλα αυτών έχουν έναν μυστήριο τρόπο να σε μαγνητίζουν καί να σε καθηλώνουν με ένα βλέμμα που θα τους ρίξεις. Αυτό βέβαια οφείλεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό καί στον τρόπο γραφής του συγγραφέα. Μπορεί να χρησιμοποιεί ένα δικό του μοτίβο γραφής αλλά κάθε φορά καταφέρνει καί μας δίνει ένα αλλιώτικο βιβλίο από τα προηγούμενα.
    Εμένα μου θύμισε -όπως καί στα άλλα δύο που έχω διαβάσει- ένα τρίπτυχο που συναντάμε κυρίως στις αρχαίες τραγωδίες καί δεν είναι άλλο από το ύβρις-νέμεσις-κάθαρσις. Αν καί έχουμε ένα πολύ δυνατό κοινωνικό μυθιστόρημα,η πλοκή του μας δίνει πολλά αστυνομικά στοιχεία που κάλλιστα το βιβλίο μπορεί να καταταχθεί καί στις δύο κατηγορίες.
    Οι ήρωες εμφανίζονται τραγικοί μέσα στην δίνη των προβλημάτων καί των παθών τους. Σκιαγραφημένοι με τέτοιον τρόπο ώστε να γίνονται ταιριαστοί με την υπόθεση αλλά καί να βγάζουν στον αναγνώστη τα συναισθήματα που θα ένιωθε σε ανάλογη περίπτωση στην καθημερινή του ζωή.
   Για κάποιους εκεί έξω το να προβλέπεις το μέλλον είναι χάρισμα κι για άλλους μαρτύριο. Δεν ξέρω πως θα το αντιμετώπιζα εγώ αν ήμουν στη θέση της πρωταγωνίστριας αλλά είμαι σίγουρη πως πολλές φορές θα είχε βρεθεί σε δύσκολη θέση. Άλλωστε ποιά η δύναμη του ανθρώπου για να αλλάξει τα γραμμένα από την μοίρα;
   Ένα ακόμη στοιχείο του βιβλίου που μου άρεσε αρκετά ήταν η αναφορά σε δύσκολα κοινωνικά ζητήματα που μας απασχολούν καθημερινά αλλά τείνουμε να κλείνουμε τα μάτια μας καί τα αυτιά μας. Όπως είναι η κακοποίηση των παιδιών,η εγκληματικότητα καί οι ψυχικές ασθένειες που είτε κάποιοι νοσούν εκ γενετής είτε πρόεκυψαν λόγω σκληρών εμπειριών.
   Καταλήγοντας να σας πώ ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ δυνατό κι καλογραμμένο βιβλίο που θα σας αρέσει από την πρώτη ως καί την τελευταία του σελίδα.
                                                           Καλές σας αναγνώσεις!

                                                                   ΠΕΡΙΛΗΨΗ

«Δεν ξέρω αν πίσω από τα φαινόμενα ζει και σαλεύει μια μυστική, ανώτερή μου ουσία.
Κι ούτε ρωτώ, δε με νοιάζει».
Νίκος Καζαντζάκης

ΣHΜΕΡΑ:
Ένας serial killer εκτελεί τελετουργικά τα θύματά του, όλα ανήλικα κορίτσια, αφήνοντας ως υπογραφή μια κάρτα ταρό που απεικονίζει τον Πεντάκτινο Ιππότη.
Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός, αντιμέτωπος με τη δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του, κυνηγά τον δολοφόνο ισορροπώντας στα όρια του χρόνου.
Καθώς η κλεψύδρα αδειάζει, ζωές κρέμονται από μια λεπτή κλωστή…

35 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, ΟΡΕΙΝΗ ΚΟΡΙΝΘΙΑ:
Μετά τη μυστηριώδη εξαφάνιση της γιαγιάς της, η Αμαλία έρχεται αντιμέτωπη με μια ιδιότυπη κληρονομιά.
Ωστόσο, ούτε η ίδια γνωρίζει αν πρόκειται για ευχή ή κατάρα.
Το δάσος, που ως τότε ήταν το καταφύγιό της, πλέον δεν μπορεί να την κρύψει.
Τώρα τρέχει.
Για να σωθεί…

«Ιδιαίτεροι» άνθρωποι εξουσιάζουν τους αδύναμους.
Μπορούν να ορίσουν το Καλό και το Κακό;

Ο συγγραφέας παρασύρει τους αναγνώστες σε ένα μυστηριακό μονοπάτι σωστών επιλογών και πλάνης.

Άραγε ένα αχνό φως, σαν την καύτρα του τσιγάρου, είναι ικανό να φωτίσει αρκετά το σκοτάδι;

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΣΠΥΡΟΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΙΝΩΑΣ