Ροκ Μουσική: Η μουσική των επαναστατημένων ασυμβίβαστων νέων και του Δημήτρη Ελευθεριάδη των Σκοτεινών Επιθυμιών του Desires Series.
Γράφει η συγγραφέας κυρία Άντα Αντρέου
Ροκ Μουσική: Η μουσική των επαναστατημένων ασυμβίβαστων νέων και του Δημήτρη Ελευθεριάδη των Σκοτεινών Επιθυμιών του Desires Series.
Τον περασμένο μήνα, 20 Ιουλίου έκλεισαν δυο χρόνια από τον θάνατο του Τσέστερ Μπένινγκτον, τραγουδιστή των Λίνκιν Παρκ και θρύλο για τα παιδιά της δεκαετίας του '90. Ήμουν κι εγώ μια από αυτούς που μεγάλωσε με την μουσική του. Έτσι, στο σημερινό άρθρο θα ήθελα να μιλήσω για την ροκ μουσική.
Γυρίζοντας πίσω στο χρόνο, κάπου ανάμεσα στα '50s όταν πρωτοεμφανίστηκε η ροκ και στην δεκαετία του '60 που άνθισε χάρη στην εμφάνιση των βρετανικών συγκροτημάτων Beatles και Rolling Stones,οι άνθρωποι έβαλαν στο συγκεκριμένο είδος μουσικής την ταμπέλα «δαιμονισμένη μουσική», με αποτέλεσμα τα ροκ συγκροτήματα όπως οι Led Zeppelin και οι Nirvana να κατηγορούνται σαν ναρκομανείς. Πολλοί μουσικοί όπως ο Φρέντι Μερκιούρι των Queen και ο Kurt Cobain των Νιρβάνα δημιουργήσαν ιστορία με την μουσική τους όπως και για τα σκάνδαλα με την κοκαΐνη.
Ωστόσο, η φιλοσοφία της ροκ μουσικής δεν είναι ναρκωτικά και σκάνδαλα όπως την κατηγορεί το πλήθος του συντηρητισμού. Το κίνημα της ροκ δημιουργήθηκε πρώτα από τον φτωχό έγχρωμο πληθυσμό της Αμερικής και συνέχισε από τα παραγκωνισμένα παιδιά της κοινωνίας. Δεν ήταν ομοφυλόφιλοι ούτε ναρκομανείς, ήταν παιδιά που αποζητούσαν την αλλαγή στον κόσμο. Αυτό έκαναν με την μουσική τους. Οι Kurt Cobain, Freddie Mercury, Jim Morrison καί μέχρι πρόσφατα ο Chester Bennington,όπως και πολλοί άλλοι,χάθηκαν στο βωμό της ροκ μουσικής χωρίς να αποδεχτούν κανένα συμβιβασμό.
O Δημήτρης Ελευθεριάδης, ο σκληρός σκοτεινός ροκάς των Σκοτεινών Επιθυμιών είναι το ζωντανό παράδειγμα πως η ροκ δεν έχει να κάνει με «δαιμονισμένη μουσική», ούτε με ναρκωτικά ούτε καν με σκάνδαλα. Η ροκ μουσική είναι το αρχέτυπο, το είδος που εκπροσωπεί κάθε άνθρωπο που αηδίασε με τα στημένα πολιτικά συστήματα, την υποκρισία των ανθρώπων και διεκδικεί μέσω της μουσικής του την αλλαγή. Η ροκ χαρακτηρίστηκε ξεκάθαρα από τα μέλη της σαν ένα κίνημα που δεν ενδίδει και πάντα θα παλεύει για την αλλαγή στο κόσμο. Είναι εμφανές πως στο πρόσωπο του Δημήτρη Ελευθεριάδη εκπροσωπούνται όλα αυτά, με την επαναστατημένη του αντίδραση προς τον νεοπλουτισμό της κοινωνίας καί την μοναχικότητα του που κρύβει ένα είδος μιας διαφορετικής αντίληψης που πολλοί δεν καταλαβαίνουν. Την μοναχικότητα του διαφορετικού, της μη κατανόησης από το κόσμο για τα πιστεύω του. Επιπλέον χαρακτηριστική είναι η ασυμβίβαστη συμπεριφορά του που δεν σταματάει μέχρι να κερδίσει αυτό που διεκδικεί και το σκοτάδι του, που σκεπάζει πάντα τους ροκ σταρ.
Η ροκ ταμπελώθηκε από παλιά, ωστόσο είναι το μοναδικό είδος μουσικής που στα χρονικά της μουσικής βιομηχανίας εξελίχτηκε και έγραψε ιστορία βγάζοντας μεγάλους μουσικούς που έγιναν ινδάλματα για ανθρώπους που παλεύουν εναντίον του «αδύνατου» και του «ανέφικτου».
Η ροκ δεν είναι μουσική.
Η ροκ είναι ιστορία, φιλοσοφία και ''πιστεύω''.
Γυρίζοντας πίσω στο χρόνο, κάπου ανάμεσα στα '50s όταν πρωτοεμφανίστηκε η ροκ και στην δεκαετία του '60 που άνθισε χάρη στην εμφάνιση των βρετανικών συγκροτημάτων Beatles και Rolling Stones,οι άνθρωποι έβαλαν στο συγκεκριμένο είδος μουσικής την ταμπέλα «δαιμονισμένη μουσική», με αποτέλεσμα τα ροκ συγκροτήματα όπως οι Led Zeppelin και οι Nirvana να κατηγορούνται σαν ναρκομανείς. Πολλοί μουσικοί όπως ο Φρέντι Μερκιούρι των Queen και ο Kurt Cobain των Νιρβάνα δημιουργήσαν ιστορία με την μουσική τους όπως και για τα σκάνδαλα με την κοκαΐνη.
Ωστόσο, η φιλοσοφία της ροκ μουσικής δεν είναι ναρκωτικά και σκάνδαλα όπως την κατηγορεί το πλήθος του συντηρητισμού. Το κίνημα της ροκ δημιουργήθηκε πρώτα από τον φτωχό έγχρωμο πληθυσμό της Αμερικής και συνέχισε από τα παραγκωνισμένα παιδιά της κοινωνίας. Δεν ήταν ομοφυλόφιλοι ούτε ναρκομανείς, ήταν παιδιά που αποζητούσαν την αλλαγή στον κόσμο. Αυτό έκαναν με την μουσική τους. Οι Kurt Cobain, Freddie Mercury, Jim Morrison καί μέχρι πρόσφατα ο Chester Bennington,όπως και πολλοί άλλοι,χάθηκαν στο βωμό της ροκ μουσικής χωρίς να αποδεχτούν κανένα συμβιβασμό.
O Δημήτρης Ελευθεριάδης, ο σκληρός σκοτεινός ροκάς των Σκοτεινών Επιθυμιών είναι το ζωντανό παράδειγμα πως η ροκ δεν έχει να κάνει με «δαιμονισμένη μουσική», ούτε με ναρκωτικά ούτε καν με σκάνδαλα. Η ροκ μουσική είναι το αρχέτυπο, το είδος που εκπροσωπεί κάθε άνθρωπο που αηδίασε με τα στημένα πολιτικά συστήματα, την υποκρισία των ανθρώπων και διεκδικεί μέσω της μουσικής του την αλλαγή. Η ροκ χαρακτηρίστηκε ξεκάθαρα από τα μέλη της σαν ένα κίνημα που δεν ενδίδει και πάντα θα παλεύει για την αλλαγή στο κόσμο. Είναι εμφανές πως στο πρόσωπο του Δημήτρη Ελευθεριάδη εκπροσωπούνται όλα αυτά, με την επαναστατημένη του αντίδραση προς τον νεοπλουτισμό της κοινωνίας καί την μοναχικότητα του που κρύβει ένα είδος μιας διαφορετικής αντίληψης που πολλοί δεν καταλαβαίνουν. Την μοναχικότητα του διαφορετικού, της μη κατανόησης από το κόσμο για τα πιστεύω του. Επιπλέον χαρακτηριστική είναι η ασυμβίβαστη συμπεριφορά του που δεν σταματάει μέχρι να κερδίσει αυτό που διεκδικεί και το σκοτάδι του, που σκεπάζει πάντα τους ροκ σταρ.
Η ροκ ταμπελώθηκε από παλιά, ωστόσο είναι το μοναδικό είδος μουσικής που στα χρονικά της μουσικής βιομηχανίας εξελίχτηκε και έγραψε ιστορία βγάζοντας μεγάλους μουσικούς που έγιναν ινδάλματα για ανθρώπους που παλεύουν εναντίον του «αδύνατου» και του «ανέφικτου».
Η ροκ δεν είναι μουσική.
Η ροκ είναι ιστορία, φιλοσοφία και ''πιστεύω''.
Επιμέλεια κειμένου: Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)
Ροκ Μουσική: Η μουσική των επαναστατημένων ασυμβίβαστων νέων και του Δημήτρη Ελευθεριάδη των Σκοτεινών Επιθυμιών του Desires Series.
Reviewed by Dominica
on
Αυγούστου 01, 2019
Rating:
Reviewed by Dominica
on
Αυγούστου 01, 2019
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: