Συνέντευξη με τον συγγραφέα κύριο Γιώργο Λογοθέτη

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Σημερινός καλεσμένος στην στήλη των συνεντεύξεων ο συγγραφέας κύριος Γιώργος Λογοθέτης. Το βιβλίο του ''Η δεύτερη ευχή'' κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα καί μπορείτε να το προμηθευτείτε είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο είτε από το επίσημο site του εκδοτικού. Εγώ τον ευχαριστώ θερμά για την συνέντευξη που δέχτηκε να κάνουμε.

                                       Ο συγγραφέας κύριος Γιώργος Λογοθέτης

                                     Πάμε τώρα να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας


ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Πώς προέκυψε η συγγραφή στην ζωή σας;

Γ.Λ. : Με ένα σεισμό ! Ακούγεται περίεργο αλλά ο μεγάλος σεισμός του 1978 στη Θεσσαλονίκη στάθηκε αιτία να πιάσω χαρτί και μολύβι για να καταγράψω τα πολύ έντονα συναισθήματα αλλά και όλες τις εμπειρίες που προέκυψαν από αυτό το απρόσμενο γεγονός. Ένα χρονογράφημα λοιπόν ήταν το πρώτο μου κείμενο. Ακολούθησε η συγγραφή του προσωπικού μου μανιφέστου, στα δεκαεπτά μου χρόνια (είχε τίτλο «Μήπως για τα λεφτά;) και στη συνέχεια η εμμονή-πρόκληση να ολοκληρώσω ένα μυθιστόρημα που θα είχε περίτεχνη πλοκή.

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Ποιο το κίνητρο για την συγγραφή αυτού του βιβλίου;

Γ.Λ. : Το φυτίλι του νοητικού ταξιδιού μου «άναψε» με αφορμή μια σκηνή που εκτυλίχτηκε μπροστά στα μάτια μου πολλά χρόνια πριν, ένα βροχερό χειμωνιάτικο βράδυ στο ξενοδοχείο ΑΣΤΕΡΑΣ στην Αλεξανδρούπολη. Η σκηνή περιλάμβανε έναν περίεργο τύπο ντυμένο με μια μαύρη καμπαρτίνα και καπέλο, μούσκεμα από επάνω έως κάτω να περπατάει νευρικά στο διάδρομο του ξενοδοχείου, μια γυναίκα τυλιγμένη με ένα άσπρο μπουρνούζι να ανοίγει δειλά την πόρτα ενός δωματίου δείχνοντας εμφανώς να φοβάται κάτι, έναν σύντομο διαπληκτισμό μεταξύ τους, μια φράση να φτάνει στα αυτιά μου και μετά, μια παγωμένη σχεδόν τρομακτική ησυχία σε ένα ήδη παγωμένο και έρημο ξενοδοχείο. Η φράση που είχε βγει από το στόμα του μυστήριου τύπου ήταν «…δεν μου αρέσει ο τρόπος που με αγαπάς» ή κάτι τέτοιο. Σε λιγότερο από μισή ώρα είχα στο μυαλό μου μια συγκεχυμένη ιστορία με ένα όμως πολύ συγκεκριμένο φινάλε. Μετά από μερικές ημέρες σε ένα μπαράκι, ανάμεσα σε ποτά και τσιγάρα το περιέγραφα σε έναν καλό μου φίλο. Του άρεσε πολύ. Το λάτρεψε. «Και πως αρχίζει η ιστορία ;» με ρώτησε ξαφνικά. «Δεν ξέρω, δεν έχω ιδέα» του απάντησα. «Το τέλος της ιστορίας σου είναι καταπληκτικό. Πρέπει να βρεις την αρχή…». Το κίνητρο μου λοιπόν ήταν ένα  προσωπικό στοίχημα. Να πάρω μια σκηνή και να την μετατρέψω σε  μυθιστόρημα. Με αρχή, μέση και τέλος.

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Ακολουθήσατε κάποιο πλάνο για να γράψετε αυτό το βιβλίο ή αφήσατε το ίδιο να σας οδηγήσει, ορίζοντας μόνο του το τέλος του;

Γ.Λ. : Η κοινή λογική λέει ότι αν δεν σχεδιάσεις ένα πλάνο για να το ακολουθήσεις αναπτύσσοντας μια μυθιστορηματική ιστορία με πολλούς χαρακτήρες κινδυνεύεις να χαθείς.  Έτσι έγινε και στην περίπτωση της «Δεύτερης Ευχής». Μετά από 150 περίπου σελίδες χάθηκα. Άρχισα λοιπόν να κολλάω χαρτιά στο τοίχο (μέχρι που δεν είχα τοίχο) με τους ήρωες και τους κομπάρσους της ιστορίας. Με πιθανά σενάρια εξέλιξης, με σημειώσεις, σκέψεις, προβληματισμούς. Και τότε χάθηκα ακόμη περισσότερο. Τη συνέχεια την ανέλαβε η ίδια η ζωή. Συμβαίνουν μερικές φορές και μεταφυσικά γεγονότα που έρχονται να σε βοηθήσουν. Στην περίπτωση μου συνέβησαν. Αποφάσισα λοιπόν να κατεβάσω όλα τα χαρτιά, να σκίσω τις σημειώσεις, να πετάξω τους προβληματισμούς μου στο καλάθι και να αφήσω μόνο την έμπνευση να με οδηγήσει. Ευτυχώς με επισκέφθηκε έγκαιρα. Πριν χαθώ εντελώς. Η έμπνευση μου άλλαξε όλη την ιστορία. Από την 151 σελίδα και μετά έκανε κουμάντο μόνο αυτή.

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Έχουμε συνηθίσει να ακούμε για τρείς ευχές που μπορούμε να ζητήσουμε να γίνουν πραγματικότητα. Στο βιβλίο σας, ο κεντρικός ήρωας έχει μόνο δύο. Υπάρχει κάποιος κρυφός λόγος που θα τον ανακαλύψουν οι αναγνώστες κατά την διάρκεια της ανάγνωσης;

Γ.Λ. : Ο δυαδισμός κυριαρχεί σε όλη την ιστορία. Δύο φοιτητές συγκάτοικοι, ένα διπλό φονικό, ένα αστυνομικό δίδυμο, δύο μυστήριες πέτρες, δύο ευχές, δύο φίλοι αρχαιολόγοι. Ο αριθμός δύο είναι ολοφάνερο ότι εξουσιάζει την εξέλιξη όλης της ιστορίας. Όμως υπάρχει και Τρίτη Ευχή. Και για τον προσεκτικό αναγνώστη, τον πολύ προσεκτικό, μέσα στην ιστορία κρύβεται και ένα μυστικό ή μάλλον ένα παράδοξο. Ίσως, για να υπάρχει ανοιχτό το ενδεχόμενο συγγραφής του σίκουελ του βιβλίου. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Το βιβλίο σας -κατά την άποψή μου είναι πολύ ωραίο- αλλά ιδιαίτερο. Πιστεύατε ότι θα έχει απήχηση στο αναγνωστικό κοινό; Kι αν όχι, θα συνεχίζατε την ενασχόλησή σας με την συγγραφή;

Γ.Λ. : Ασχολούμαι περίπου 25 χρόνια με το marketing, τις πωλήσεις, τις δημόσιες σχέσεις και την επικοινωνία μέσα από έναν μεγάλο πολυεθνικό οργανισμό. Αυτό που με σιγουριά μπορώ να πω είναι ότι το ζήτημα της εμπορικότητας και στην περίπτωση μας της απήχησης ενός βιβλίου είναι σε μεγάλο ποσοστό αποτέλεσμα της προώθησης, της διανομής και της αξιοποίησης όλων των σύγχρονων μέσων προβολής. Τα θεματικά blog ανήκουν σε αυτό το πλαίσιο προώθησης, αξιολόγησης και επιβεβαίωσης. Οπότε, είμαι πολύ χαρούμενος και ικανοποιημένος που άρεσε και σε εσάς πολύ. Το θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό. Όσον αφορά τώρα για το αν θα συνέχιζα σε περίπτωση που δεν θα είχε απήχηση το βιβλίο μου, η απάντηση είναι καταφατική. Και αυτό γιατί όπως όλοι σχεδόν οι συγγραφείς παραδέχονται, η συγγραφή είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία. Και μάλιστα δωρεάν…

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Υπάρχει κάποιο κοντινό σας πρόσωπο που διαβάζει τα βιβλία σας πριν πάνε στον εκδότη; Κι αν ναι, πόσο σας επηρεάζει η γνώμη του;

Γ.Λ. : Την «Δεύτερη Ευχή» την διάβασε πρώτη η τότε σύντροφος μου και εδώ και αρκετά χρόνια σύζυγος μου. Σκληρός και αυστηρός κριτής και αυτό γιατί έχει διαβάσει αναρίθμητα βιβλία. Μου είχε κάνει σωστές παρατηρήσεις, σχεδόν παρόμοιες με αυτές  που μου έκανε αργότερα και ο επιμελητής τους εκδοτικού μου οίκου. Στράφηκα επίσης σε ανθρώπους που δεν με ήξεραν καθόλου. Θεωρώ πιο ασφαλείς τις κριτικές των ανθρώπων που δεν σε γνωρίζουν και δεν σου έχουν καμία υποχρέωση. Την απόφαση μου να ψάξω για εκδότη την πήρα ένα πρωί που πήγαινα στο γραφείο μου μποτιλιαρισμένος στην Βασ. Όλγας στη Θεσσαλονίκη. Με κάλεσε στο κινητό μου ένας αστυνομικός που δεν με γνώριζε και είχε βρει ένα από τα 20 demo που είχα τυπώσει, στο ντουλάπι της κουνιάδας μου (αστυνομικός επίσης). Το είχε διαβάσει μέσα σε τρεις μόλις ημέρες και πήρε να μου πει ότι το είχε βρει εξαιρετικό. Ήταν σαν να μου έδινε κάποιος το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Απίστευτη στιγμή. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ.

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Θα γράφατε ποτέ ένα βιβλίο που ο κεντρικός ήρωας θα ξέφευγε από τα πλαίσια του αναμενόμενου κι αποδεκτού;

Γ.Λ. : Ασφαλώς ναι. Άλλωστε αυτοί είναι και οι ήρωες που προκαλούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Και η εξήγηση είναι απλή. Όλοι μας φανταζόμαστε συχνά τον εαυτό μας να συμπεριφέρεται έξω από τα όρια του αναμενόμενου και του αποδεκτού. Το ίδιο συμβαίνει και στην «Δεύτερη Ευχή». Ο κεντρικός ήρωας, ο Ντίνος, αναγκάζεται να λειτουργήσει έξω από κανόνες και τα πρέπει. Aναγκάζεται να πάρει δύσκολες αποφάσεις και κάποια στιγμή χάνει εντελώς τον έλεγχο. Τότε λοιπόν ξεφεύγει από όλα τα λογικά πλαίσια δράσης και αντίδρασης.

ΕΡΩΤΗΣΗ 8: Θεωρείτε ότι τα βιβλία βοηθούν ώστε να ξεπεραστούν ταμπού και στερεότυπα που εγκλωβίζουν την ανθρώπινη σκέψη; Θα ήταν αυτό κάτι που θα θέλατε να πετύχετε με το βιβλίο σας;

Γ.Λ. : Είναι σίγουρα ένας από τους στόχους και τα μηνύματα του βιβλίου αλλά όχι ο πρωταρχικός. Άλλωστε όλοι μας είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε αναγκασμένοι όσο ο πολιτισμός μας αναπτύσσεται να ξεπεράσουμε κοινωνικά ταμπού και στερεότυπα. Να προσαρμοστούμε σε νέες λογικές. Τα βιβλία μας ταξιδεύουν, μας προβληματίζουν, ελευθερώνουν το μυαλό μας. Πάντα θα υπάρχει βέβαια ένα χάσμα ανάμεσα στις γενιές που δύσκολα θα γεφυρώνεται.

ΕΡΩΤΗΣΗ 9: Πόσο εύκολο ή δύσκολο για έναν άνδρα συγγραφέα να αποτυπώσει στο χαρτί την ψυχοσύνθεση των γυναικών;

Γ.Λ. : Εξαιρετικά δύσκολο. Ανέφικτο θα έλεγα. Και παρότι στην κριτική σας για το βιβλίο μου διακρίνατε τη διαφορά έκφρασης ανάμεσα στα δύο φύλλα τολμώ να πω ότι ήμουν πολύ προσεκτικός ως προς αυτό. Δεν διανοήθηκα ούτε μια στιγμή να μπω στην διαδικασία ερμηνείας της γυναικείας ψυχοσύνθεσης. Αισθανόμουν ότι θα γελοιοποιηθώ. Κράτησα λοιπόν διακριτικά τις αποστάσεις μου. Οι Άνδρες και οι Γυναίκες είμαστε δύο διαφορετικοί κόσμοι. Πρέπει να το δεχτούμε. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο και η ένωση ενός  άντρα και μιας γυναίκας είναι τόσο γοητευτική, χωρίς βέβαιη εξέλιξη και κυρίως χωρίς βέβαιο τέλος.

ΕΡΩΤΗΣΗ 10: Στο βιβλίο σας καταπιάνεστε με το θέμα του έρωτα. Θεωρείτε ότι είναι κίνητρο για να γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι ή μπορεί τελικά να μας καταστρέψει;

Γ.Λ. : Μας καταστρέφει ήδη… Όχι η ύπαρξη του, αλλά η απουσία του. Και αναφέρομαι και σε αυτούς που καταστρέφουν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο τον κόσμο γύρω μας και προκαλούν δυστυχία. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ένα κοινό μεταξύ τους. Δεν είναι ερωτευμένοι ή δεν έχουν ερωτευτεί ποτέ. Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου που είχα αρχικά ετοιμάσει αλλά τελικά δεν υιοθέτησα (και το έχω μετανιώσει) έγραφα ότι όλες οι ιστορίες ακόμη και αυτές που δεν το μαρτυρούν μιλάνε για τον έρωτα. Ο έρωτας είναι ο κυρίαρχος λόγος για τον οποίο είμαστε όλοι μας σήμερα εδώ.

ΕΡΩΤΗΣΗ 11: Έχετε σκεφτεί ή γράψει το επόμενό σας βιβλίο;

Γ.Λ : Έχω αρχίσει εδώ και μερικούς μήνες να το γράφω. Για να είμαι ειλικρινής έχω γράψει λίγες σελίδες. Έχω φτιάξει όμως το εξώφυλλο. Όπως και στη «Δεύτερη Ευχή». 
Μια από τις αγάπες μου ξέρετε είναι και η δημιουργία εικόνας και συγκεκριμένα αυτό που χαρακτηρίζεται ως 3D Digital Art. Aπό το εξώφυλλο εμπνέομαι. Θεωρώ ότι είναι το πρόσωπο της ιστορίας. Στο νέο μου ταξίδι υπάρχει πρωταγωνίστρια και όχι πρωταγωνιστής και η ιστορία εκτυλίσσεται στο έτος 2119. Αυτή την φορά όπως καταλαβαίνετε έχω βάλει όντως δύσκολα  στον εαυτό μου. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 12: Αγαπημένο βιβλίο και συγγραφέας; 

Γ.Λ : Είμαι ανάμεσα σε τρία. Στο «Χωρίς φτερά» του Γούντι Αλλεν, στα «Μαύρα φεγγάρια του έρωτα» του Πασκάλ Μπρυκνέρ και στο «Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις» του Λέο Μπουσκάλια. Μάλλον θα επιλέξω τον Μπρυκνέρ. Αλλωστε είπαμε, ο έρωτας είναι πάνω από όλα…

         Σας ευχαριστώ πολύ! Με εκτίμηση, Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat.

                                   Διαβάστε εδώ την άποψή μου για το βιβλίο:

                    https://dominicamat.blogspot.com/2019/07/blog-post_28.html