Σαν επισκέπτες περαστικοί

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   ''....Καταλήγω,υπάρχουν άνθρωποι και ανθρωπάκια. Άλλοι έχουν έρθει στη ζωή για να ''μείνουν'' και άλλοι απλώς σαν επισκέπτες περαστικοί....'' Είναι οι τελευταίες φράσεις του επιλόγου στο βιβλίο που διάβασα καί σας παρουσιάζω σήμερα. Επέλεξα να ξεκινήσω την κριτική μου με αυτόν τον τρόπο,γιατί νομίζω ότι μέσα σε αυτές τις δύο αράδες εσωκλείεται όλο το νόημα του κειμένου αλλά καί της ζωής μας...
    Το βιβλίο της συγγραφέως κυρίας Έφης Συκιώτη με τίτλο ''Σαν επισκέπτες περαστικοί'',κατά την γνώμη μου,εκτός από πολλά υποσχόμενο για την γραφή της μελλοντικά,είναι άρτιο,οικείο καί ευανάγνωστο. Αν καί ανήκει στην αισθηματική λογοτεχνία,μπορεί ταυτόχρονα να ισορροπεί καί να ''φλερτάρει'' εξαιρετικά καί με το είδος του κοινωνικού. Άλλωστε βλέπουμε τον έρωτα καί τις σχέσεις πως εξελίσσονται τόσο στην διάρκεια του χρόνου αλλά καί κάτω από διαφορετικές συνθήκες της εκάστοτε εποχής καί τόπου.
    Η συναισθηματική φόρτιση εντείνεται σελίδα με την σελίδα καί ο αναγνώστης θα βιώσει πολλά συναισθήματα κατά την διάρκεια της ανάγνωσης. Από έρωτα έως πόνο,θυμό ίσως καί μίσος. Θα μου πείτε ότι το ένα είναι αλληλένδετο με το άλλο με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Μόνο που εδώ ο πόνος,ο θυμός καί το μίσος δεν αναφέρονται μόνο στις ερωτικές σχέσεις αλλά καί στις ενδοοικογενειακές.
    Για την γραφή του βιβλίου μπορώ να σας πώ τα ακόλουθα. Είναι απλή αλλά σύγχρονη,με όμορφες,παραστατικότατες εικόνες στολισμένη που αποπνέουν μία ζωντάνια στο κείμενο,χωρίς να το αφήνουν να ''βαλτώνει'' ή να κουράζει.
    Τώρα ήρθε η σειρά των ηρώων...Τί να σας πώ για εκείνους; Καθένας ξεχωριστός,αντιπροσωπεύει μία κατάσταση που κάποιοι από εσάς μπορεί να έχετε βιώσει. Η νεαρή χήρα με το μωρό που δεν έζησε όσα θέλησε,αλλά ξαφνικά ''παρατάει'' τους πάντες καί τα πάντα για να κατακτήσει το όνειρό της. Ο άνδρας που δείχνει εξαρτημένος από την μητέρα του. Η νεαρή σύζυγος που υπομένει τα πάντα για χατήρι του. Τα αθώα παιδιά που ως ενήλικες εξακολουθούν καί φέρουν τα παιδικά ψυχικά τραύματα καί άλλοι δευτεραγωνιστές που με την παρουσία τους βοηθούν στην εξέλιξη της ιστορίας.
    Προσπάθησα,δεν θα το αρνηθώ,να δικαιολογήσω τις πράξεις τους ως ένα βαθμό. Για κάποιους το κατάφερα ενώ για κάποιους άλλους όχι. Δεν πρέπει ο εγωϊσμός καί ο κυνισμός να υπερτερούν της μητρικής αγάπης.... Από εκεί καί πέρα,σας αφήνω να διαμορφώσετε μόνοι σας την άποψή σας για τους ήρωες της ιστορίας του βιβλίου.
    Εγώ,κλείνοντας,να σας πώ ότι μου άρεσε πολύ ως βιβλίο καί ότι μου κράτησε πολύ καλή συντροφιά όση ώρα διήρκησε η ανάγνωσή του.
                                                        Καλά σας αναγνώσματα!

                                                                   ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η Ξανθίππη, από μικρό παιδί έπλαθε παραμύθια για τη ζωή της.

Γεννημένη σε ένα μικρό χωριό, από φτωχούς γονείς, γνώρισε πρώτα τη σκληρή βιοπάλη παρά τις απλές χαρές της παιδικής ηλικίας. Πιστοί της σύντροφοι, οι ιστορίες που δημιουργούσε με το μυαλό της.

Μεγαλώνοντας, η ζωή όσα καλά της έδινε, τόσες πίκρες την κερνούσε. Ώσπου αποφάσισε να πάρει τη μοίρα της στα χέρια της, και να ζήσει τα παραμύθια που ονειρευόταν μικρή, χωρίς δισταγμούς και φραγμούς, με οδηγό τη δίψα της για εμπειρίες και ευτυχισμένες στιγμές.


Η περιπετειώδης ιστορία μιας γυναίκας που πάλεψε να ζήσει τη ζωή της στο έπακρο, ενδίδοντας στην πορεία στην αγάπη και το μίσος με το ίδιο πάθος, παραμένοντας πάντα πιστή στον εαυτό της, και ελεύθερη, ως το τέλος… και μετά από αυτό.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΕΦΗ ΣΥΚΙΩΤΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ