Χρυσόψαρο αναζητεί επειγόντως γυάλα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Τα χρυσόψαρα φημίζονται για την ασθενική καί βραχεία μνήμη τους. Πόσες φορές δεν χρησιμοποιούμε την φράση ''έχει μνήμη χρυσόψαρου'' για κάποιον άνθρωπο που τυγχάνει να ξεχνάει πολύ γρήγορα κι εύκολα; Προτέρημα,ή,ελάττωμα,η κακής ποιότητας μνήμη βοηθάει στο να μπορέσει κάποιος/α να ανταπεξέλθει καί να αντιμετωπίσει διάφορες καταστάσεις που συμβαίνουν. Εγώ χρόνια προσπαθώ να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα για το αν είναι καλό,ή,όχι.
   Η σημερινή μου πρόταση για εσάς είναι το κοινωνικό μυθιστόρημα του συγγραφέα κυρίου Θάνου Τσιτσή-Κούσκου με τίτλο ''Χρυσόψαρο αναζητεί επειγόντως γυάλα'' καί κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική.
  Τί είναι αυτό που σας ελκύει σε ένα κοινωνικό βιβλίο; Για ποιόν λόγο τα επιλέγετε/ξεχωρίζετε ανάμεσα σε τόσα άλλα είδη; Στα μάτια μου,τα βιβλία αυτής της κατηγορίας μοιάζουν με μικρογραφίες της κοινωνίας μας από παλαιότερες εποχές μέχρι καί το σήμερα. Στο ρόλο των ηρώων διάφοροι καθημερινοί άνθρωποι,όμοιοι με εμάς στον τρόπο σκέψης καί δράσης. Η ταύτιση μαζί τους δεδομένη,σχεδόν απόλυτη. Γινόμαστε πρωταγωνιστές καί θεατές ταυτόχρονα στο ίδιο έργο. Τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα καί την φαντασία,αν καί λεπτά,είναι απτά. Εκεί,ίσως,να έγκειται το γεγονός πως γίνονται τόσο αρεστά στο αναγνωστικό κοινό.
   Ο συγγραφέας κύριος Θάνος Τσιτσής-Κούσκος σε αυτό του το βιβλίο προσεγγίζει κι αναδεικνύει καίρια ζητήματα με την αρμόζουσα προσοχή καί λεπτότητα,χωρίς να γίνεται γραφικός,ή,ειρωνικός. Μιλάει μέσα από τους ήρωές του για την χείριστη απώλεια στην ζωή ενός ανθρώπου,που είναι ο θάνατος του παιδιού του,η ανιδιοτελής μητρική αγάπη,το συναισθηματικό δέσιμο μεταξύ των αδερφών,την προσπάθεια για μία ενωμένη οικογένεια αλλά καί τον έρωτα σε όλες τις μορφές που ενσαρκώνεται.
   Με κύρια χαρακτηριστικά την πρωτοπρόσωπη αφήγηση μέσω του κύριου πρωταγωνιστή σε ποικίλες ηλικιακές του φάσεις καί εμπειρίες,τον οικείο καί χιουμοριστικό λόγο,το άφθονο,καθημερινό λεξιλόγιο ,καί την αδιάκοπη γραφή φτάνει εντέλει στα χέρια μας ένα βιβλίο ολοκληρωμένο από άποψη δομής,που διαβάζεται χωρίς διακοπή μέχρι την τελευταία του σελίδα. Ο λυρισμός του κειμένου ενισχύεται περισσότερο από την τοποθέτηση διάφορων στίχων καί ολόκληρων ποιημάτων σε καίρια σημεία της αφήγησης. Ταυτόχρονα,η φυσικότητα των διαλόγων προσφέρει ζωντάνια στο μυθιστόρημα καί τείνει να βοηθήσει στην πλήρη σκιαγράφηση των χαρακτήρων των ηρώων.
    Επανέρχομαι,τώρα,στα ερωτήματα που σας έθεσα στην αρχή της κριτικής μου. Είναι σκέψεις που με ''παίδεψαν'' ευχάριστα καθ'όλη την διάρκεια της ανάγνωσης. Δεν μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι έφτασα σε κάποιο ασφαλές αποτέλεσμα. Η διαγραφή της μνήμης συνεπάγεται να ξεχάσουμε τα πάντα. Όλα τα συναισθήματα κι όλες τις στιγμές,καλές καί κακές. Αξίζει όμως; Αυτά διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας καί καθορίζουν τις αποφάσεις μας. Ακριβώς το ίδιο θα προσπαθήσει να κάνει καί ο ήρωάς μας.
    Όμοια με ένα χρυσόψαρο κι εκείνος θα καταβάλει προσπάθειες για να κρατήσει ζωντανά στην μνήμη του μόνο ευχάριστα γεγονότα καί να διαγράψει παντελώς όλα τα άσχημα. Το αν θα το πετύχει,ή,όχι,δεν έχω σκοπό να σας το αποκαλύψω. Είναι κάτι που πρέπει ο αναγνώστης από μόνος του να δει μέσα από την ιστορία.
  Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το βιβλίο,σας παραθέτω την περίληψη που κοσμεί το οπισθόφυλλό του καί σας προτρέπω να το αναζητήσετε καί να το διαβάσετε. ''Στο βιβλίο αυτό παρακολουθούμε την ιστορία μιας οικογένειας, που ξεκινάει την δεκαετία του ’30 με φόντο το φτωχικό τότε Χαλάνδρι. Μια οικογένεια που έχει χάσει τη μία κόρη από λευχαιμία στα δεκαέξι, ενώ από τα δύο αγόρια της, το ένα γίνεται επιτυχημένος αρχιτέκτονας, που στο μέσο της ηλικίας του περνάει κρίση επειδή τον κυνηγάει το «φάντασμα» της πρώτης του αγάπης, ενώ το άλλο αγόρι είναι ομοφυλόφιλο, που παρά την τρομοκρατία και τον ρατσισμό που βίωσε στα νεανικά του χρόνια καταφέρνει να διατηρήσει την ψυχική του ισορροπία, να βρει τον σύντροφο της ζωής του και να γίνει επιτυχημένος ηθοποιός και σκηνοθέτης στην Νέα Υόρκη. Αυτή η ιστορία ακουμπάει τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας κι εμάς και είναι τόσο οικεία που ίσως κλέψει έναν αναστεναγμό, ένα χαμόγελο. Όπως συνέβη και με το προηγούμενο βιβλίο του Θάνου Τσιτσή-Κούσκου «Η φονική θηλή». Για μια φορά ακόμα, ο συγγραφέας κάνει το μυαλό του φακό και φωτίζει τα σκοτάδια του παρελθόντος όπου βλέπουμε ανθρώπους σε καταστάσεις τρυφερές, ερωτικές και πάνω απ’ όλα ανθρώπινες.''.
                                                        Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΘΑΝΟΣ ΤΣΙΤΣΗΣ-ΚΟΥΣΚΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ