Συνέντευξη με τον συγγραφέα κύριο Ανδρέα Καρακώστα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Σημερινός καλεσμένος στην στήλη των συνεντεύξεων ο συγγραφέας κύριος Ανδρέας Καρακώστας. Τον ευχαριστώ θερμά για την πολύ όμορφη συζήτηση που είχαμε. Το βιβλίο του ''Ασύμπτωτες διαδρομές'' κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ελκυστής. Μπορείτε να το προμηθευτείτε είτε από το επίσημο site του εκδοτικού,είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο.

                                          Για να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας....

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Από το βιογραφικό σας μαθαίνουμε ότι είστε μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών και εργαστήκατε ως δημοσιογράφος για 25 χρόνια. Τί αποκομίσατε από αυτήν σας την εμπειρία;

A.K. Κα Γανίτη, ήταν ομολογουμένως μια εξαιρετική εμπειρία, από εκείνες που σε σημαδεύουν… Και για να κυριολεκτώ, δεν ήταν απλώς εμπειρία, χρόνο με τον χρόνο, αυτή η ιδιότητα σε παρασέρνει, σε σημείο που ακουσίως ή εκουσίως να γίνεται τρόπος ζωής. Νομίζω πως το δια ταύτα για μένα προσωπικά ήταν ν’ αποφεύγω τα γρήγορα συμπεράσματα. Τις γρήγορες, τις εύπεπτες, αναγνώσεις. 

EΡΩΤΗΣΗ 2: Πόσο εύκολη, ή δύσκολη είναι η μετάβαση από την δημοσιογραφία στην συγγραφή;

A.K. Θεωρητικά η απόσταση δεν είναι χαοτική. Όταν καμώνεσαι τον γραφιά. Όταν επιλέγεις να καταθέτεις με ειλικρίνεια την ματιά σου, ακόμη κι όταν περιγράφεις ένα ειδησεογραφικό γεγονός υπαινισσόμενος έστω τ’ απόνερα του… Η ουσιαστική διαφορά έχω την αίσθηση ότι έγκειται στο ότι στο δημοσιογραφικό κείμενο λόγω και της μικρής έκτασής του λες ευθέως αυτό που θέλεις ή πρέπει να πεις, ενώ στο λογοτεχνικό, θα πρέπει να το δείξεις. Και δεν σας κρύβω, είναι χαοτική η απόσταση μεταξύ αυτών των δυο.

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Ποιά είναι η μεγαλύτερη αγάπη σας; Η συγγραφή, ή η δημοσιογραφία;

A.K. Νοσταλγώ τις στιγμές της έντονης δράσης. Κάνοντας τώρα ταμείο νομίζω πως είχα την τύχη να ζήσω αρκετές από αυτές στην δημοσιογραφία. Την αίσθηση ότι είσαι μέσα στα γεγονότα, μέσα στην φωτιά… Όμως η συγγραφή είναι τελείως διαφορετικό πράγμα…

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Τί είναι για εσάς η συγγραφή; Τί προσφέρει στην ψυχή σας;

A.K. Χαχαχα την στύβει σαν λεμονόκουπα! Αυτό κάνει. Την απομονώνει, βάζοντάς την να πει αλήθειες, συχνά με τέτοια ορμή που ‘χεις την αίσθηση ότι οι φλέβες σου αδειάζουν… Και μαζί τους η ίδια σου η ψυχή. Αυτό που λατρεύω είναι η αίσθηση, η κρυστάλλινη αίσθηση, ότι παρότι μπορεί έτσι να φαίνεται σε κάποιες περιπτώσεις, δεν αφήνει χώρο στην αμετροέπεια. Δεν δίνει τροφή στην μωροφιλοδοξία. Υπό την αίρεση φυσικά ότι στόχευσή σου δεν είναι να κάνεις ακριβώς αυτό!

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Θα μπορούσατε να γράψετε ένα βιβλίο από κοινού με κάποιον άλλον συγγραφέα;

A.K. Αν αφορούσε κάποια έρευνα, ενδεχομένως. Αν μιλάμε για κάποιο έργο με τα χαρακτηριστικά των «ασύμπτωτων διαδρομών», νομίζω πως όχι.

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Το βιβλίο σας με τίτλο ''ασύμπτωτες διαδρομές'' κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ελκυστής. Ποιό το πρώτο συναίσθημα που νιώσατε κρατώντας το στα χέρια σας;

A.K. Ήταν αφοπλιστικό. Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να το περιγράψω. Από την μια χαρά κι απ’ την άλλη η αίσθηση ότι βγήκες γυμνός στην κατάμεστη κεντρική πλατεία! Εκεί μόνος ν’ αφήνεις στα αχόρταγα μάτια έκθετα τα σημάδια και τις ατέλειές σου…

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Την υπόθεση του βιβλίου σας την είχατε καιρό στον νου σας, ή γεννήθηκε ξαφνικά μία μέρα; Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε την συγγραφή του βιβλίου;

A.K. Να σας πω: Η κεντρική ιδέα γεννήθηκε αρκετά χρόνια πριν. Πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω ότι ζούμε ιστορικές στιγμές. Στιγμές που θ’ αναγκάσουν τον ιστορικό του μέλλοντος ν’ ασχοληθεί μαζί τους. Πείτε το αμετροέπεια, αλλά η δημιουργία αυτού του βιβλίου σχετίστηκε στο δικό μου μυαλό με την ανάγκη ν’ αποτυπωθεί όλο αυτό που έπεται, που στρέφεται γύρω ή παρεπιδημεί του ίδιου του γεγονότος. Εκείνου με το οποίο φαντάζομαι θ’ ασχοληθεί ο ιστορικός, αποφεύγοντας να μιλήσει για την γεύση, για τις κοινωνικές συνέπειες, για τα κρυμμένα άλλοθι, για το ανθρώπινο, που καλείται ματώνοντας κάποιες φορές να ισορροπήσει γύρω ή λίγο πιο πέρα από το ίδιο το γεγονός.
Οι πρώτες λέξεις γράφθηκαν περί τα μέσα του 2008. Έμειναν καμιά δεκαριά χρόνια κρυμμένες στο συρτάρι, μέχρι που στα τέλη του 2018, αρχές 2019, πήρα επιτέλους απόφαση να τους δώσω σάρκα και οστά. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 8: Το μυθιστόρημα σας έχει κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις και βγάζει προς τα έξω μία αληθοφάνεια. Θεωρείτε ότι οι αναγνώστες με αυτόν τον τρόπο, ίσως να ταυτιστούν με κάποιον ήρωα και να δουν μέσω αυτού τις προσωπικές τους ιστορίες;

A.K. Απαντώ ευθέως: Αυτή ήταν εξ’ αρχής η στόχευση. Να μην μιλάει ο γραφιάς που στρογγυλοκάθεται από πίσω, αλλά οι ίδιοι οι αναγνώστες…

ΕΡΩΤΗΣΗ 9: Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για τον τίτλο και το εξώφυλλο του βιβλίου; Πώς έγινε η επιλογή τους;

A.K. Απνευστί… (χαμόγελα). Ήρθε μόνο του και μπαστακώθηκε μπροστά στην οθόνη. Χωρίς το παραμικρό ίχνος αμφιβολίας. Αβίαστα, χωρίς αναστολές…

ΕΡΩΤΗΣΗ 10: Γιατί χαρακτηρίζετε το βιβλίο σας ως παραμύθι για μεγάλα παιδιά;

A.K. Γιατί, αυτό θα ‘θελα να’ναι, φαντάζομαι… Πάντοτε έτρεφα μεγάλο σεβασμό στα παραμύθια!

ΕΡΩΤΗΣΗ 11: Ποιό μήνυμα επιθυμείτε να περάσετε στο αναγνωστικό κοινό μέσω του βιβλίου σας; 

A.K. Να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα… Αυτό που έχω την αίσθηση πως επιχείρησα είναι να πάρω σαφείς αποστάσεις από το αποσπασματικό και την βολική ταμπέλα της παραπλάνησης…

ΕΡΩΤΗΣΗ 12: Γιατί πρέπει να διαβάζουμε βιβλία;

A.K. Γιατί θ’ αδικήσουμε βάναυσα τους εαυτούς μας αν δεν το κάνουμε. Γιατί θα ήμασταν τυφλοί χωρίς αυτά. Αταξίδευτοι. Άκαπνοι και λίγοι.

ΕΡΩΤΗΣΗ 13: Tί συμβουλή θα θέλατε να δώσετε στα νέα παιδιά που επιθυμούν να ασχοληθούν με την συγγραφή;

A.K. Να το κάνουν. Με πείσμα και ειλικρίνεια, απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό, απέναντι σ’ εκείνους που προσδοκούν ν’ απευθυνθούν.

ΕΡΩΤΗΣΗ 14: Αγαπημένο βιβλίο και συγγραφέας;

A.K. Ο Νίκος Θέμελης και η τριλογία του.


                      Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας καί τις απαντήσεις σας.

                        Με εκτίμηση,Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat

                                    Διαβάστε εδώ την κριτική μου για το βιβλίο:

                        https://dominicamat.blogspot.com/2020/02/blog-post_7.html