Το μυστικό του χρόνου - Αννίβας 183 π.Χ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

  Ποτέ τα βιβλία δεν θα είναι αρκετά. Είναι εθιστικά όπως οι εξαρτησιογόνες ουσίες. Ειδικά,δε,αυτά που ανήκουν στο είδος των ιστορικών μυθιστορημάτων,θα κρατούν πάντα μία ιδιαίτερη καί ξεχωριστή θέση στις καρδιές των αναγνωστών. Είναι η ιδανικότερη λύση για να έρθουμε κοντά σε σπουδαία πρόσωπα του παρελθόντος καί να γίνουμε κι εμείς τρόπο τινά μέρος της ιστορίας....
  Προ ημερών διάβασα καί έμεινα πολύ ικανοποιημένη από το ιστορικό βιβλίο,του συγγραφέα κυρίου Μάνου Καλυβά,με τίτλο ''Έρωτας στην κόψη του ξίφους''. Μπορείτε να φανταστείτε την χαρά μου όταν έπιασα να διαβάσω καί το βιβλίο του,με τίτλο ''Το μυστικό του χρόνου - Αννίβας 183 π.Χ'',το οποίο σας παρουσιάζω σήμερα.
  Συνηθίζω να διαβάζω ιστορικά βιβλία,που ως επί των πλείστων,βασίζονται στην ιστορία της χώρας μας. Όταν,λοιπόν,μου δίνεται η δυνατότητα να μάθω καί για την πλούσια ιστορία άλλων χωρών,πάντα αρπάζω την ευκαιρία. Θέλω να μπορώ να μαθαίνω όσα περισσότερα πράγματα γίνεται,γιατί μέσω αυτών λαμβάνω σημαντικά μαθήματα για την ζωή μου...
  Όπως,εύλογα,αντιλαμβάνεστε η υπόθεση του εν λόγω βιβλίου αναφέρεται σε μεγάλο μέρος της ζωής του στρατηγού της Καρχηδόνας,Αννίβα,μέχρι καί τον θάνατό του. Ο συγγραφέας με περίτεχνο τρόπο σαν μία αράχνη που υφαίνει τον ιστό της,συνδυάζει τα πραγματικά γεγονότα με την φαντασία σε ένα αποτέλεσμα ονειρικό.
  Ο συγγραφέας για μία ακόμη φορά προβαίνει σε ενδελεχή έρευνα πριν να αποτυπώσει πάνω στο χαρτί την ιστορία. Εύστοχα επιλέγει να μας δώσει στην αρχή του κειμένου αναλυτικά τα ονόματα καί τις ιδιότητες των προσώπων που θα συναντήσουμε κατά την διάρκεια της ανάγνωσης,με σκοπό την καλύτερη κατανόηση της υπόθεσης.
  Ο λόγος είναι αδιάκοπος,γρήγορος καί μεστός. Οι εικόνες καί οι περιγραφές αυτών άκρως παραστατικές δίνουν έναν τόνο ζωντάνιας καί οικειότητας στο κείμενο. Η εμφάνιση των δύο αρχαίων θεών βοηθούν τόσο στην ομαλή εξέλιξη των γεγονότων,όσο καί να αποδειχθεί για πολλοστή φορά πως όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια,εκείνοι γελούν. Βρήκα,επίσης,ευφυή την τοποθέτηση φράσεων ειπωμένων από επιφανείς χαρακτήρες της εποχής στην λατινική γλώσσα καί τον τρόπο που λειτουργούσαν,ώστε να ενισχυθεί το νόημα των λεγομένων,ενώ,παράλληλα να φανεί η διαφορά ανάμεσα στους λαούς.
  Δέκα ημέρες γεμάτες από την ζωή του Αννίβα αποτυπώνονται μέσα στις σελίδες δέκα κεφαλαίων,καθένα από τα οποία έχει έναν δικό του ξεχωριστό τίτλο. Ένα απόφθεγμα που ανήκει είτε σε κάποιον άγνωστο,ή,γνωστό άνδρα της εποχής. Περικλείοντας όλο το νόημα του κεφαλαίου. Όλα μαζί καθιστούν το βιβλίο ενδιαφέρον κι ευανάγνωστο.
   Αυτές τις ημέρες που μένουμε σπίτι για το καλό το δικό μας καί των γύρω μας έχουμε πολύ χρόνο για να τον αφιερώσουμε στην ανάγνωση βιβλίων. Μία πολύ καλή πρόταση είναι καί το παρόν βιβλίο. Είτε είστε λάτρης των ιστορικών βιβλίων,είτε όχι,είμαι σίγουρη ότι θα σας αρέσει. Αναζητήστε το!
                                                             Καλά σας αναγνώσματα!

                                                                        ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η διάθεσή του άλλαξε βλέποντας τη λάμψη των ματιών της. Ξαφνικά όλα αποκτούσαν νόημα, αφήνοντας τον πόνο και τη θλίψη να σκορπιστούν στο χάος, όπως οι στάχτες της φωτιάς, που σβήνει στο φύσημα του ανέμου. Κανένας από τους δυο δεν ήθελε να μιλήσει, αφήνοντας τον έρωτα να κατακυριεύσει παράφορα τα σώματα, που δημιουργούσαν μεταξύ τους μια ένωση Θεία, μια μουσική ακολουθία δίχως την παραμικρή παραφωνία. Με έναν τρόπο μαγικό, οι δυο εραστές ταξίδευαν, στη μεθυστική σιωπή των αστεριών που πήγαζε από τις καρδιές τους. Μένοντας αγκαλιασμένοι όταν ο πόθος καταλάγιασε, οι ανάσες φανέρωναν το μέγεθος της φλόγας που έκαιγε μέσα τους. Ήταν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον, το ένιωθαν και οι δύο στο άγγιγμα και τη σκέψη, στην ίδια την αγάπη που φούντωνε κάθε μέρα πιο δυνατή. Καταλαβαίνοντας η Ρωμαία το βάρος στην ψυχή του συντρόφου της, δεν μπόρεσε να μη μιλήσει…

Τίποτα πλέον δεν στεκόταν εμπόδιο ανάμεσα στους δυο πολέμαρχους. Γεννημένοι για τον πόλεμο, ατρόμητοι, οι δύο μαχητές, είχαν τις αισθήσεις τους σε εγρήγορση. Ξέροντας ο ένας τις δυνάμεις του άλλου, γνώριζαν πως μια λάθος κίνηση θα έφερνε τον θάνατο. Έναν θάνατο πιο ντροπιαστικό ακόμα και από την αιχμαλωσία, γιατί θα σήμαινε το τέλος ενός αγώνα που απέτυχε, ενός ονείρου που χάθηκε, μιας φλόγας που έσβησε μέσα στη λήθη της ματαιότητας για οτιδήποτε εκτός από τη νίκη.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΑΝΟΣ ΚΑΛΥΒΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΓΓΕΛΑΚΗ