Έρωτας στην κόψη του ξίφους

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

  Τα ιστορικά μυθοστορήματα έχουν μία ιδιαίτερη καί πολύ χαρακτηριστική ομορφιά,που δεν την συναντάμε σε άλλα είδη βιβλίων. Αυτή η ασυναγώνιστη γοητεία του παρελθόντος σε συνδυασμό με όλα εκείνα που εξακολουθούν να παραμένουν άγνωστα σε εμάς,δρούν δραστικά στο αναγνωστικό κοινό. Εμείς,σαν άλλοι αρχαιολόγοι,μπαίνουμε στην διαδικασία,μέσω της εξερεύνησης των ιστοριών που αποτυπώνονται πάνω στις σελίδες των βιβλίων,να φέρουμε στο φως γνώσεις για σημαντικά πρόσωπα καί γεγονότα που συνέβησαν χιλιάδες χρόνια πριν την γέννησή μας...
  Θεωρώ ότι τα μυθιστορήματα της συγκεκριμένης κατηγορίας είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους κάποιος να έρθει κοντά στο παρελθόν καί να το γνωρίσει. Η σημερινή μου πρόταση για εσάς είναι το βιβλίο του συγγραφέα κυρίου Μάνου Καλύβα με τίτλο ''Έρωτας στην κόψη του ξίφους'' καί αναφέρεται κυρίως στην περίφημη μάχη μεταξύ των Ελλήνων που έλαβε χώρα στη Χαιρώνεια το 338 π.Χ.
  Ο συγγραφέας ύστερα από ενδελεχή έρευνα καί με γραφή στιβαρή καί οικεία,μεταφέρει σε εμάς μία ιστορία ενδιαφέρουσα καί άκρως διδακτική. Αποφεύγει έντεχνα να χρησιμοποιήσει λόγο ξύλινο καί παγωμένο που θα λειτουργούσε αποτρεπτικά στο να διαβάσει κάποιος το βιβλίο. Είναι από τα πιο ευανάγνωστα βιβλία που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα καί μου κράτησε καλή συντροφιά.
  Μεγάλο μέρος της υπόθεσης είναι αποκύημα της φαντασίας του συγγραφέα ταυτόχρονα με καίρια,πραγματικά γεγονότα του παρελθόντος. Επίσης,θα συναντήσουμε πολλά ένδοξα πρόσωπα της ιστορίας του τόπου μας,όπως είναι ο βασιλιάς Φίλιππος της Μακεδονίας καί ο σπουδαίος στρατηλάτης Μέγας Αλέξανδρος καί πολλούς ακόμη που συμμετείχαν στην χειρότερη εμφύλια διαμάχη που υπήρξε ποτέ,με αποτέλεσμα πολλούς νεκρούς...
   Σκοπός του συγγραφέα,με ''όπλο'' του το εν λόγω βιβλίο,είναι να αναδείξει καί να καυτηριάσει πολλά από τα κακώς κείμενα της τότε εποχής,τα οποία δυστυχώς μοιάζουν να εξακολουθούν να συμβαίνουν μέχρι καί τις μέρες μας. H προδοσία,το μίσος,οι συγκρούσεις μεταξύ ομοεθνών,η συμπεριφορά μέσα στην κοινωνία με βάση τα ήθη καί τα έθιμα,το ατομικό συμφέρον έναντι του γενικότερου καλού αλλά καί ο έρωτας που γεννάται ακόμη καί στις πιο δύσκολες στιγμές θα είναι τα κύρια θέματα που σταθεί ο συγγραφέας.
   Τα συναισθήματα ποικίλα... Η δράση ακόμη πιο έντονη... Καί μία μόνο σκέψη πέρασε από το μυαλό μου τελειώνοντας το βιβλίο. Λαός που ξεχνάει την ιστορία του,είναι καταδικασμένος να κάνει τα ίδια λάθη. Ναι,είναι πολύ όμορφος ο αρχαίος πολιτισμός καί η λαογραφία της πατρίδας μας αλλά δεν παύει να έχει κάποια σκοτεινά σημεία που πάντα θα λειτουργούν σαν ένα μικρό αγκάθι που πληγώνει.
  Αν λοιπόν σας αρέσουν κι εσάς τα ιστορικά μυθιστορήματα καί είστε λάτρεις της ιστορίας,εγώ σας προτρέπω να το αναζητήσετε καί να το διαβάσετε. Είμαι πεποισμένη ότι θα σας ικανοποιήσει σε μεγάλο βαθμό.
                                                              Καλές σας αναγνώσεις!

                                                                      ΠΕΡΙΛΗΨΗ

«Δεν αντέχω άλλο αυτή την τρέλα Αλέξανδρε, τόσα χρόνια χύνουμε ο ένας το αίμα του άλλου. Έχουν πεθάνει περισσότεροι άνδρες στους πολέμους ανάμεσά μας, απ’ όσους σκότωσαν οι Πέρσες σε όλες τους τις εκστρατείες. Πόλεις ολόκληρες ερήμωσαν, χωριά πνίγηκαν στο αίμα, παιδιά και γυναίκες γνώρισαν τον θάνατο και την ατίμωση, ακόμη και ναοί των θεών βεβηλώθηκαν μέσα στη μανία και την τρέλα του πολέμου. Γιατί υπάρχει τόσο μίσος και τόσος φθόνος μεταξύ μας; Πότε θα σταματήσει αυτό;»

Στο μυαλό του ένα σωρό όνειρα και ελπίδες, τον έκαναν να σκέφτεται πόσο πολύ είχε ανάγκη το τέλος της εκστρατείας αυτής, ώστε να ζήσει την ευτυχία που τόσο αναζητούσε. Οι σκέψεις του έσβησαν και η καρδιά του πάγωσε όταν μέσα στο σκοτάδι της νυχτιάς είδε τις λάμψεις από τις φωτιές στο αντίπαλο στρατόπεδο. Η σύγχυση των συναισθημάτων μετατράπηκε σε φόβο, όταν ένας δυνατός κρύος αέρας φύσηξε μέσα στην καλοκαιρινή νυχτιά. Έμοιαζε σαν ο ίδιος ο σκοτεινός θεός του Άδη, να ήρθε για να παρακολουθήσει την σφαγή που θα γινόταν την επόμενη μέρα, ώστε να παραλάβει ο ίδιος τις ψυχές.


Οι σωροί των Μακεδόνων συγκεντρώθηκαν στη νότια όχθη του Κηφισού. Μέσα σε κλίμα κατάνυξης και οδύνης, απλοί στρατιώτες, εταίροι, ακόμα και ο ίδιος ο Φίλιππος, τοποθέτησαν τα χρυσά νομίσματα στα μάτια των πεσόντων για την αμοιβή του βαρκάρη στον Αχέροντα. Αφού τοποθέτησαν τα όπλα και τα προσωπικά είδη των νεκρών, ο Φίλιππος άναψε τη φωτιά. Δεν πέρασε πολύ ώρα μέχρι οι πύρινες γλώσσες να τυλίξουν τα ξύλα και μαζί τα σώματα των ηρώων που δόξασαν με το σθένος, την πειθαρχία και την ορμητικότητά τους το βασίλειο της Πέλλας. Η τεράστια φωτιά έκαιγε όλη τη νύχτα φωτίζοντας τη ματωμένη πεδιάδα, σαν άλλο φεγγάρι και φανερώνοντας εκατοντάδες στάδια μακριά, ότι Έλληνες πολέμησαν εναντίoν Ελλήνων… και νίκησαν…

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΑΝΟΣ ΚΑΛΥΒΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΓΓΕΛΑΚΗ