ΔΕΞΙ ΚΙΤΡΙΝΟ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Η φιλία είναι ιερό πράγμα καί για να θεωρηθεί κάποιος φίλος μας θα πρέπει να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μας,να έχουμε μοιραστεί μαζί πράγματα,δύσκολες κι εύκολες καταστάσεις,χαρές καί λύπες καί να είναι πάντα δίπλα μας. Χρειάζεται χρόνος για να θεμελιωθεί μία φιλία. Άλλωστε,οι φίλοι είναι οι συγγενείς που επιλέγουμε καί υπάρχουν φορές που παίρνουν την θέση της οικογένειας. Ειδικά οι φιλίες που δημιουργούμε στην παιδική μας ηλικία είναι καί οι πιο καθοριστικές για την υπόλοιπη ζωή μας.
  Ήθελα εδώ καί καιρό να διαβάσω βιβλίο της συγγραφέως κυρίας Ιφιγένειας Τέκου αλλά πάντα κάτι με κράταγε. Ήρθε,λοιπόν,η στιγμή για να συναντήσω την πένα της μέσα από το νέο της βιβλίο με τίτλο ''ΔΕΞΙ ΚΙΤΡΙΝΟ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙ''. Πρόκειται για ένα ιστορικό-κοινωνικό μυθιστόρημα που με αιχμαλώτισε απ΄το πρώτο βλέμμα που έριξα στον τίτλο του καί το εξώφυλλο που το κοσμεί.
  Η συγγραφέας κυρία Ιφιγένεια Τέκου μέσα από την ιστορία του νέου της βιβλίου μας πηγαίνει ένα ταξίδι στο όχι καί τόσο μακρινό παρελθόν,στην εποχή της ιταλικής κατοχής στην Κάλυμνο,έως καί την περίοδο μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο καί εξιστορεί γεγονότα που σημάδεψαν τους κατοίκους του νησιού καί κατ'επέκταση όλον τον κόσμο.
  Η γραφή της συγγραφέως ρέει σαν νεράκι καί ο λόγος της είναι αδιάκοπος. Το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί είναι πλούσιο κι ενισχύεται από τους τοπικούς ιδιωματισμούς της Καλύμνου για να γίνει πιο οικείο στο άκουσμα καί πιο αληφοθανές. Η δε πλοκή είναι μεστή,σφιχτοδεμένη καί δεν υπάρχουν ''κοιλιές'',ή,περιττές επαναλήψεις καί τάσεις εντυπωσιασμού.
  Μέσα από την υπόθεση η συγγραφέας εύστοχα προσεγγίζει κι αναδεικνύει πολλά ιστορικά γεγονότα καί αντιλήψεις της κοινωνίας εκείνης της εποχής. Καταδικάζει τον πόλεμο καί την ασχήμια του,υμνεί την ειρήνη,μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις καί το πως ενώνονται όλοι κάτω από έναν κοινό σκοπό,την συζυγική αγάπη,την γονεϊκή αγάπη,την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον,το πρώτο,αγνό καρδιοχτύπι,τον ρατσισμό,την ξενοφοβία καί την παντοτινή φιλία που σημαδεύει τις ψυχές όσων την γνώρισαν καί την ζούν.
  Ένα ζευγάρι κίτρινα λουστρίνι γοβάκια θα γίνει ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε δύο μικρά κορίτσια που η φιλία τους θα μεταμορφωθεί σε αδερφική αγάπη,πιο δυνατή κι από αυτές που τις ενώνουν δεσμοί αίματος. Σκεφτείτε πόσο μεγαλείο ψυχής καί αστείρευτη αγάπη πήγαζε από την μία για την άλλη,που σε μία περίοδο πολέμου όταν δεν υπήρχαν πολλά από τα βασικά,μοιράζονταν εναλλάξ αυτό το ζευγάρι παπούτσια. Αυτό είναι το νόημα καί η ουσία της αληθινής,ανιδιοτελούς φιλίας καί το λαμβάνουμε εμείς ως αναγνώστες διαβάζοντας την ιστορία αυτών των δύο μικρών κοριτσιών.
  Ένα ακόμη στοιχείο με το οποίο καταπιάνεται η συγγραφέας μέσα από την πλοκή είναι η σεξουαλική κακοποίηση μικρών παιδιών. Δεν γίνεται γραφική αλλά με πολλή λεπτότητα καί σοβαρότητα προσεγγίζει το θέμα καί το πως επηρέασε την τοπική κοινωνία αλλά καί τις δύο μικρές μας πρωταγωνίστριες. Πάντα θα είναι καταδικαστέο καί ποινικά κολάσιμο καί θα μου επιτρέψετε να είμαι απόλυτη πάνω σε αυτό το ζήτημα. Ακόμη κι αν ο θύτης υπήρξε ο ίδιος θύμα ανάλογων αποτρόπαιων καταστάσεων σε καμία των περιπτώσεων δεν δικαιολογεί τις πράξεις του.
  Καθ'όλη την διάρκεια της ανάγνωσης πέρασα από πολλά ψυχολογικά στάδια. Έγινα πάλι παιδί που δεν ήθελε να πάει στο σχολείο αλλά να βγεί έξω να παίξει,έζησα τον έρωτα καί την απώλειά του,πόνεσα τον χαμό αγαπημένων ανθρώπων,ένιωσα αγωνία καί ανατριχίλα σε όλο μου το κορμί εξαιτίας των περιγραφών κάποιων σκληρών γεγονότων καί την λαχτάρα για ένα μέλλον που όλα θα είναι όμορφα.
   Η ψυχογράφηση των χαρακτήρων καθώς καί η περιγραφή των σκηνών από την συγγραφέα ήταν περίτεχνη με αποτέλεσμα να γίνουν πιο έντονα τα συναισθήματα που σας περιέγραψα παραπάνω,αφού κι εγώ έστω κι ακούσια έγινα μέρος όλο του σκηνικού. Η συναισθηματική μου φόρτιση φτάνοντας προς το τέλος του βιβλίου ήταν τόσο μεγάλη που δεν ήθελα να το αποχωριστώ από τα χέρια μου αν δεν είχαμε το πολυπόθητο τέλος. Πιστέψτε με! Το ίδιο θα πάθετε κι εσείς.
   Για να μην σας κουράσω παραπάνω,κάπου εδώ επιλέγω να κλείσω την κριτική μου παραθέτωντάς σας την περίληψη που κοσμεί το οπισθόφυλλο του βιβλίου: ''Κάλυμνος 1934, ιταλική κατοχή. Η Θεμελίνα και η Χριστίνα, συμμαθήτριες και αδελφικές φίλες, μοιράζονται τα πάντα: σκέψεις, όνειρα, φοβίες, τη στοργική μητέρα της Θεμελίνας, ένα ζευγάρι κίτρινα λουστρίνια, που τα φοράνε εναλλάξ, αλλά και ένα φρικιαστικό μυστικό που τις κατατρύχει. Όταν κάποια στιγμή γίνονται μάρτυρες ενός βιασμού που καταλήγει σε φόνο, έρχονται τα πάνω κάτω στη ζωή τους, αφού δράστης είναι ο Ιταλός διοικητής του νησιού. Λίγο καιρό αργότερα η Χριστίνα εξαφανίζεται, αφήνοντας ως μοναδικό ίχνος το ένα από τα δύο αγαπημένα της κίτρινα λουστρίνια, το δεξί, ενώ η Θεμελίνα με τη μητέρα της ακολουθούν με άλλους συμπατριώτες τους τον δρόμο της μετανάστευσης. Δεύτερη πατρίδα τους θα είναι στο εξής το Σαλέν ντε Ζιρό, στη Νότια Γαλλία, όπου οι συνθήκες εργασίας στις αλυκές είναι παραπάνω από σκληρές, ενώ όλοι οι ξένοι έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τον ρατσισμό, τα στυγνά αφεντικά και την απόλυτη φτώχεια. Νέες φιλίες, έρωτες και μικρές ευτυχισμένες στιγμές κάνουν τον καιρό να περνά γρήγορα, ώσπου ξεσπά ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και η ζωή της Θεμελίνας αλλάζει προς το χειρότερο. Εγκλήματα, δωσίλογοι, στρατόπεδα αιχμαλωσίας, κρεματόρια, Αντίσταση και ένας έρωτας γεννημένος μέσα στις φλόγες του πολέμου ατσαλώνουν τη θέλησή της για ζωή – ωστόσο… δεν παύει να νιώθει μισή. Μέχρι που ένα κίτρινο λουστρίνι βρίσκεται έξω από την πόρτα της. Ένα βιβλίο για την αληθινή φιλία, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, το παράλογο της βίας και του πολέμου, τον θάνατο και τον έρωτα. Σημείο αναφοράς στην ξέγνοιαστη νιότη και την ελπίδα: ένα ζευγάρι κίτρινα λουστρίνια.''.
   Σας προτρέπω να το αναζητήσετε καί να το διαβάσετε. Αξίζει την προσοχή σας. Μέχρι την επόμενη φορά σας εύχομαι καλές σας αναγνώσεις.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΕΚΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ