Δυο χειμώνες κι ούτε ένα καλοκαίρι

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Η ζωή κάθε άλλο πάρα προβλέψιμη μπορεί να θεωρηθεί. Οι ανατροπές είναι αστραπιαίες καί σχεδόν καθημερινές. Εντείνονται,δε,περισσότερο σε περιόδους πολέμου καί γενικότερης αναστάτωσης στην χώρα όπου ζούμε. Κάθε άνθρωπος ξεχωριστά έχει να διηγηθεί τις δικές του εμπειρίες ζωής καί με ποιον τρόπο αυτές χάραξαν πληγές όχι μόνο πάνω στο σώμα του αλλά καί στην ψυχή του καί τις ''κουβαλά'' σαν παρακαταθήκη.
  Έχοντας διαβάσει καί μείνει ικανοποιημένη από το βιβλίο του συγγραφέα κυρίου Μιχάλη Κατσιμπάρδη με τίτλο ''Στα μούτρα σου!'',χάρηκα ιδιαίτερα όταν μου δόθηκε η δυνατότητα να διαβάσω καί το βιβλίο του με τίτλο ''Δυο χειμώνες κι ούτε ένα καλοκαίρι'',το οποίο σας παρουσιάζω καί σας προτείνω σήμερα.
  Ο συγγραφέας σε αυτό του το βιβλίο αποτυπώνει ένα μεγάλο καί καίριο κομμάτι της ζωής του πατέρα του μέσω μίας εξομολόγησης του ενός προς τον άλλον. Παράλληλα,θα νιώσουμε όλα τα συναισθήματα καί τις καταστάσεις που βιώσε εκείνος,αλλά μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχε πρόθεση να τα πει σε κάποιον. Πότε,άραγε,βρίσκουμε την δύναμη μέσα μας για να κάνουμε τέτοιες αποκαλύψεις; Τί είναι αυτό που μας ωθεί σε αυτήν την πράξη; Πόσα κρύβουν μέσα τους οι σιωπές; Τις φοβάμαι τις ανείπωτες σιωπές. Με τα χρόνια διογκώνονται καί γίνονται θεριά για να μας πνίξουν...
  Οι ήρωες του βιβλίου,αν κι αναφέρονται κι άλλοι,ουσιαστικά είναι δύο,ο πατέρας του συγγραφέα καί ο ίδιος ο συγγραφέας. Καθένας από την μεριά του θα ξεγυμνώσει ένα μεγαλύτερο,ή,μικρότερο μέρος της ψυχής του καί θα αφεθεί να εκτεθεί εκούσια στα μάτια των αναγνωστών. Μόνο έτσι θα έρθει η επιθυμητή λύτρωση που χρόνια μοιάζει να θέλει να σπάσει το φράγμα καί να αρχίσει να ρέει σαν ορμητικός χείμαρρος μέχρι που θα έρθει η γαλήνη.
  Έχω αναφερθεί πολλές φορές στην αγάπη που τρέφω για τα μυθιστορήματα που βασίζονται σε αληθινές ιστορίες. Δεν είναι για λόγους κουτσομπολιού,ή,επειδή δεν έχω δική μου ζωή να ασχοληθώ,αλλά γιατί μέσω αυτών των ιστοριών μπορώ κι έρχομαι σε επαφή με πρόσωπα καί καταστάσεις που είναι φύσει αδύνατον να γνωρίζω καί ταυτόχρονα μου δίνεται η ευκαιρία να διδαχθώ σημαντικά μηνύματα για την ζωή.
  Τα μηνύματα του βιβλίου αρκετά καί οι αποδέκτες των ακόμη περισσότεροι. Μηνύματα όπως είναι η ομορφιά της ειρήνης,η κατακραυγή για την υπάρξη των πολέμων,η αξία της ανθρώπινης ζωής,η φιλοπατρία καί η προάσπιση των ιδανικών.
  Για μία ακόμη φορά ο λόγος του συγγραφέα είναι απλός καί στιβαρός. Η εξιστόρηση της ιστορίας γίνεται με αδιάκοπο ρυθμό,χωρίς την ύπαρξη υπερβολικών,περιττών τάσεων εντυπωσιασμού με την χρήση βερμπαλισμών,ή,επαναλήψεων. Είναι σωστά δομημένη,με αρχή,μέση καί τέλος. Η συναισθηματική φόρτιση έχει ανοδική πορεία σελίδα με την σελίδα,όσο προχωρά η εμβάθυνση στην πλοκή καί κορυφώνεται με τον επίλογο του βιβλίου.
  Διαβάζοντας το βιβλίο,μου ήρθαν μνήμες με παλαιότερες στιγμές όπου οι γιαγιάδες καί οι παππούδες μας αφηγούνταν την ζωή τους καί όλες τις κακουχίες την περίοδο του Β'Παγκοσμίου πολέμου καί ειδικότερα την περίοδο της γερμανικής κατοχής στην χώρα μας. Από την μία μεριά η απελπισία καί ο θάνατος καί από την άλλη,αυτή η άσβεστη ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Επειδή,πολλοί καί πολλές έχετε ακούσει από οικεία σας πρόσωπα ανάλογες ιστορίες,είναι σίγουρο πως μέσα από τους ήρωες θα τους ''συναντήσετε'' ξανά καί θα έρθουν στα μάτια σας δάκρυα συγκίνησης.
   Την ιστορία του μυθιστορήματος,θα μου επιτρέψετε,να μην την κρίνω. Όταν μιλάμε για την ζωή ενός ανθρώπου κανένας δεν έχει δικαίωμα να την κατακρίνει καί να του υποδείξει με ποιον τρόπο πρέπει να την ζεί κι ούτε είναι εκείνος ο αρμόδιος που θα κάνει τον τελικό απολογισμό... Σε κανέναν άλλον πέρα από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο δεν αντιστοιχεί αυτός ο ρόλος.
  Εσκεμμένα αποφάσισα να σας μιλήσω στο τέλος για τον τίτλο του βιβλίου. Δεν θεωρώ ότι θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος,πιο περιεκτικός καί τόσο απόλυτα συνδεδεμένος με όλα όσα επιθυμεί να μεταφέρει ο συγγραφέας στο αναγνωστικό κοινό. Άλλωστε,η περίοδος ενός πολέμου καί η στέρηση της ελευθερίας στην ζωή ενός ανθρώπου,μόνο με την εποχή του χειμώνα μπορεί να παρομοιαστεί,όσα καλοκαίρια κι αν μεσολαβήσουν χρονολογικά. Αν,λοιπόν,ο ήρωάς μας είχε την ευκαιρία να δώσει έναν τίτλο για εκείνη την χρονική συγκυρία της ζωής του,σίγουρα θα διάλεγε  αυτόν ''Δυο χειμώνες κι ούτε ένα καλοκαίρι''.
                                                             Καλά σας αναγνώσματα!

                                                                    ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Καλοκαίρι 1944. Λίγο πριν εγκαταλείψουν την Ελλάδα, οι Γερμανοί πυρπολούν, βασανίζουν, αιχμαλωτίζουν, αφανίζουν περιουσίες και ψυχές.

Ο πατέρας μου ήταν νέος, γεμάτος όνειρα για τη ζωή, περίμενε τη στιγμή που θα του δινόταν η ευκαιρία για το μεγάλο φτερούγισμα. Ο πόλεμος όμως ανατρέπει τα οράματα. Βρέθηκε στη δίνη του, άγουρος ακόμα από ζωή. Αντιστάθηκε, αρνήθηκε την υποταγή στους κατακτητές, προδόθηκε, συνελήφθη, βασανίστηκε, σύρθηκε στα ναζιστικά στρατόπεδα της Γερμανίας.

Έδωσε υπόσχεση να γυρίσει πίσω, στην πατρίδα και στους ανθρώπους του. Πάλεψε καθημερινά για την αξιοπρέπειά του μέσα στη φρίκη του στρατοπέδου, εκεί που η λέξη «άνθρωπος» χάνει το νόημά της. Γαντζώθηκε από τη ζωή και βγήκε απ’ αυτή τη μάχη λαβωμένος μα ζωντανός.

Γύρισε με λαχτάρα πίσω, σε μια πατρίδα όμως που δεν του άνοιξε ποτέ την αγκαλιά της. Μια μεταπολεμική Ελλάδα που κατασπάραζε τα παιδιά της, που έθετε διαχωριστικές γραμμές, που περιφρονούσε και τιμωρούσε.

Το βιβλίο αυτό ανοίγει διάπλατα την ψυχή του ήρωα, που για χρόνια ήταν βυθισμένη στο σκοτάδι. Και φέρνει στο φως όχι μόνο συνταρακτικά ιστορικά ντοκουμέντα, ερμηνείες και απαντήσεις σε πολλά «γιατί», αλλά επιπλέον πραγματεύεται τη δύσκολη κι ανεξερεύνητη σχέση του πατέρα-ήρωα με τον γιο-συγγραφέα. Μια σχέση που ποτίστηκε με περισσότερες σιωπές και λιγότερα λόγια.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΙΜΠΑΡΔΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ