Έρωτες εν Τάφω

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

  Η ποίηση είναι πολύ ''εύθραυστη'' καί απαιτεί λεπτούς,σχεδόν χειρουργικούς,χειρισμούς για να την προσεγγίσει κάποιος. Θέλει αγάπη καί φροντίδα όπως καί οι άνθρωποι. Άλλωστε,εκείνη είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος για να μιλήσει κανείς για όλα όσα προβληματίζουν κι ευχαριστούν τους ανθρώπους. Ειδικά,δε,όταν το θέμα της είναι ο έρωτας...
  Η αγάπη καί ο έρωτας ανάμεσα σε δύο ανθρώπους θεωρούνται καί είναι από τα πιο σπουδαία κι έντονα συναισθήματα. Όση ομορφιά καί χαρά προσφέρουν,άλλη τόση δυστυχία καί πόνο προκαλεί η απώλειά τους.
  Η ποιήτρια κυρία Νίκη Ταγκάλου μέσα από την ποιητική της σύνθεση με τίτλο ''Έρωτες εν Τάφω'' καταπιάνεται με αυτό το αναπόφευκτο καί μοιραίο πόνο που γεννάται στην ψυχή όσων ''χάνουν'' τον έρωτα από την ζωή τους. Εδώ,να σας πώ,ότι η ποιητική αυτή συλλογή έχει λάβει το βραβείο ποιητικού έργου το 2018  από την International Arts Academy.
  Εγώ σήμερα είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή ξανά με την πένα της ποιήτριας καί για δεύτερη φορά έμεινα εξίσου γοητευμένη καί συγκινημένη. Με γραφή πλούσια από λυρισμό,ελεύθερο στίχο σαν χειμαρρώδες ποτάμι,γλαφυρές εικόνες,πλούσιο λεξιλόγιο καί πληθώρα συναισθημάτων,όλα τα ποιήματα διαβάζονται απνευστί καί εισέρχονται μέσα στην ψυχή των αναγνωστών αβίαστα. Γίνονται αναπόσταστο κομμάτι τους,αφού η ταύτιση μεγάλης μερίδας αυτών με το άτομο που τα αφηγείται είναι ένα φυσικό επακόλουθο. Γιατί ο έρωτας δεν κάνει διακρίσεις στο φύλο... Ούτε η δυστυχία που τον διαδέχεται μετά το τέλος του...
  Κατ'εμέ η εν λόγω ποιητική συλλογή θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν ένας ύμνος/εγκώμιο σε όλους αυτούς τους χαμένους έρωτες που πέρασαν από την ζωή σας κι άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους πάνω σας. Μπορεί ο χαμός ενός έρωτα να θεωρηθεί ως ένας μικρός θάνατος; Σε αυτό το ερώτημα επιτρέψτε μου να σας απαντήσω με την παράθεση ενός στίχου από το ποίημα ''Ο Κρητικός'' του σπουδαίου Διονυσίου Σολωμού που λέει: ''μόλις εἶν᾿ ἔτσι δυνατὸς ὁ Ἔρωτας καὶ ὁ Χάρος.''.
  Όσον αφορά τον τίτλο που κοσμεί την συλλογή νομίζω ότι δίνει ξεκάθαρα όλο το νόημα των ποιημάτων καί δεν χρήζει περαιτέρω ανάλυση από μεριάς μου. Γενικά,πιστεύω ότι την ποίηση δεν πρέπει να την υπεραναλύουμε,αλλά να την δεχόμαστε όπως είναι καί ο καθένας/η καθεμία ξεχωριστά να λαμβάνει από εκείνη ό,τι επιθυμεί.
                                                              Καλές σας αναγνώσεις!

                                                                    ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Με βάφτισαν Νικολέττα.
Στην πορεία έγινα Νίκη.
Εκ των υστέρων έμεινα ένα σκέτο Ν.
Ν στο στόμα τους.
Για τον εγκέφαλό τους ούτε λόγος. Είχαν πολύ μικρή μνήμη για να χωρέσω ολόκληρη.
Έπειτα με ξάπλωσε ο θάνατος κάτω.
Μου πάγωσε τα μάτια και
μου σφράγισε το στόμα.
Συνέχισα να γράφω ακίνητη, από αυτή τη θέση.
Όχι για να πείσω εσάς, αλλά για να πείσω εμένα ότι ακόμα ζω. Ότι ο θάνατος
ήταν όχι το τέλος, αλλά η αρχή.
Ότι η αγάπη δεν έχει ούτε άσπρο χρώμα,
ούτε μαύρο.
Η αγάπη έχει μόνο αγάπη.

Και τελικά με έπεισα…

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΝΙΚΗ ΤΑΓΚΑΛΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ