ΙΔΟΥ ΕΓΩ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Θέλοντας να παραμείνω πιστή στην υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου στην αρχή της χρονιάς,πως φέτος θέλω να καταφέρω να διαβάσω περισσότερα βιβλία καί να γνωρίσω την γραφή συγγραφέων που μέχρι τώρα δεν είχε τύχει να διαβάσω κάποιο έργο τους,σήμερα διάβασα καί σας παρουσιάζω το νέο μυθιστόρημα του συγγραφέα κυρίου Τζόναθαν Σάφραν Φόερ με τίτλο ''ΙΔΟΥ ΕΓΩ''. Ένα μυθιστόρημα που θα μπορούσα να του αποδώσω τον όρο κωμικοτραγικό,όπως είναι άλλωστε καί η ίδια η ζωή....
  Πάρτε μία πρώτη γεύση για το βιβλίο,διαβάζοντας την περίληψη που κοσμεί το οπισθόφυλλό του. ''Ο Τζέικομπ και η Τζούλια Μπλοχ έχουν προβλήματα... πολλά προβλήματα. Προσπαθούν να πείσουν τον υπερήλικα παππού του Τζέικομπ να μπει σε οίκο ευγηρίας· προετοιμάζονται για μια οικογενειακή συνάθροιση την οποία κανείς δεν επιθυμεί πραγματικά· κάνουν ό,τι μπορούν για να μην αποβληθεί ο μεγαλύτερος γιος τους από το σχολείο· ο σκύλος τους έχει ακράτεια· και, εν μέσω όλων αυτών, η Τζούλια ανακαλύπτει ερωτικά μηνύματα στο κινητό του Τζέικομπ. Ο γάμος τους κλονίζεται. Ενώ η οικογενειακή κρίση κορυφώνεται, ένας καταστροφικός σεισμός ενεργοποιεί μια ραγδαία κλιμακούμενη σύρραξη στη Μέση Ανατολή και όλοι πρέπει να πάρουν θέση''. 
  Ο συγγραφέας μέσα από το νέο του μυθιστόρημα καταπιάνεται με το ζήτημα των προσωπικών σχέσεων ανάμεσα στα ανδρόγυνα αλλά καί στο σύνολο της οικογένειας. Άλλοτε με καυστικό-χιουμοριστικό τρόπο κι άλλοτε με πιο σκληρό,αναφέρεται σε όλα εκείνα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μία οικογένεια στην καθημερινότητά της. Τα διλήμματα καί τις αποφάσεις που πρέπει να παρθούν αργά,ή,γρήγορα για να υπάρχει μία σαφή εικόνα για το πως θα προχωρήσουν την ζωή τους.
  Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν υψηλούς βαθμούς δυσκολίας καί απαιτούν θυσίες καί συμβιβασμούς από όλες τις πλευρές για να διατηρηθούν καί να παραμείνουν αναλλοίωτες στον χρόνο. Είμαστε,άραγε,διατεθειμένοι/ες να κάνουμε όσα πρέπει; Θα κάνουμε στην άκρη τον εγωϊσμό μας,εστιάζοντας στο κοινό καλό; Θα καταθέσουμε τα όπλα καί θα πέσουμε αμαχητί,ή,θα παλέψουμε για όσα έχουμε; Κι αν τελικά όλα δείχνουν πως ο κύκλος της ιστορίας μας έχει κλείσει,είμαστε ψυχικά προετοιμασμένοι/ες να το αποδεχθούμε;
  Ξέρετε,κάποιες φορές στρέφουμε το βλέμμα καί την προσοχή μας αλλού,για να μην αντικρίσουμε κατάματα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Το κάνουμε είτε από φόβο,είτε γιατί δεν θέλουμε να έρθουμε αντιμέτωποι/ες με τις ευθύνες μας. Κάτι ανάλογο θα κάνει κι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας με αφορμή την κρίση στην Μέση Ανατολή. Ας μην εθελοτυφλούμε! Τα προβλήματα δεν λύνονται με αυτόν τον τρόπο,ούτε δια μαγείας.
   Μέσα από την ιστορία του βιβλίου δίνεται στο αναγνωστικό κοινό η δυνατότητα να μάθει πράγματα που σχετίζονται ως ένα βαθμό με την εβραϊκή θρησκεία,καθώς καί τις συνήθειες καί τον σύγχρονο τρόπο ζωής αυτών των οικογενειών στην Αμερική. Κατά την διάρκεια της ανάγνωσης είχα την αίσθηση ότι παρακολουθούσα τις ζωές των ηρώων μέσα από την κλειδαρότρυπα. Μόνο που μπορούσα να δώ την ψυχή τους ξεγυμνωμένη να στέκει μπροστά μου,σχεδόν διάφανη. Έτσι,έβλεπα μέσα τους καί άκουγα τις κρυφές,μύχιες σκέψεις των αλλά καί τα μυστικά που κρατούσαν καλά φυλαγμένα για τους ίδιους καί μόνο.
  Τα στοιχεία του βιβλίου που μου άρεσαν πολύ είναι η δεμένη πλοκή,η συνεχόμενη ροή των γεγονότων,το οικείο λεξιλόγιο που ενισχύεται από εβραϊκές φράσεις,οι γρήγοροι κι αληθοφανείς διάλογοι ανάμεσα στους ήρωες,οι παραστατικές εικόνες καί τα μικρά,περιεκτικά κεφάλαια που σε συνδυασμό με τον χωρισμό του βιβλίου σε οκτώ μέρη,το καθιστούσαν ανάλαφρο κι ευκολοδιάβαστο. Ήταν αναγκαίες αυτές οι μικρές παύσεις για να μπορεί ο αναγνώστης να αφομιώνει όσα διαβάζει καί να μην κουραστεί εξαιτίας του όγκου του βιβλίου που ανέρχεται στις 608 σελίδες.
  Κλείνοντας κάπου εδώ την κριτική μου για το βιβλίο,θα σας εκμυστηρευτώ μία σκέψη που γεννήθηκε στο μυαλό μου όση ώρα διάβαζα το βιβλίο. Είμαι πεποισμένη πως όλοι κι όλες ανεξαιρέτως επιθυμούμε να δείχνουμε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας στους ανθρώπους που μας ενδιαφέρουν για να μπορέσουν κι εκείνοι ύστερα με την σειρά τους να μας αγαπήσουν. Με τον ίδιο τρόπο πιθανότατα πράττουμε κι εμείς,μόνο που είναι λάθος. Πρέπει να αγαπάμε καί να μας αγαπούν γι΄αυτό ακριβώς που είμαστε. Να μας δέχονται καί να τους δεχόμαστε με τα καλά καί τα καλά στοιχεία. Βρείτε,λοιπόν,το θάρρος καί σταθείτε μπροστά τους λέγοντας ''Ιδού εγώ'',όπως έκανε ο πρωταγωνιστής μας κι ίσως τότε δείτε πιο ξεκάθαρα τα πράγματα.
                                                            Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΣΑΦΡΑΝ ΦΟΕΡ(JONATHAN SAFRAN FOER)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Here I Am

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΑΡΗΣ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ & ΗΡΩ ΣΚΑΡΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΕΔΡΟΣ