Η πρώτη εντύπωση

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

''Η Γκρέις βιώνει τη μόνη ζωή που επιθύμησε ποτέ. Είναι αφοσιω­μένη στον σύζυγό της, επιτυχημένο παιδίατρο, στον μικρό γιο τους Χένρι και στους ασθενείς που φροντίζει ως ψυχοθεραπεύτρια. Νομίζει ότι γνωρίζει τα πάντα για τις γυναίκες, τους άντρες, τις σχέσεις και τον γάμο. Στο βιβλίο που πρόκειται να εκδώσει προτρέπει τις γυναίκες να δίνουν μεγάλη προσοχή στην πρώτη εντύπωση που αποκομίζουν από έναν άντρα. Έχοντας εμπιστοσύνη στο ένστικτό τους θα κάνουν τη σωστή επιλογή. Πόσο καλά, όμως, γνωρίζει η Γκρέις τον δικό της σύζυγο; Ποια μυστικά κρύβονται στην οικογένειά της; Και ενώ η ημερομηνία έκδοσης του βιβλίου της πλησιάζει, οι πρώτες ρωγμές διαφαίνονται στην ευτυχισμένη ζωή της. Ένας βίαιος θάνατος, ένας σύζυγος που αγνοείται, αναπάντεχες και τρομερές αποκαλύψεις…''
                                                     (Περίληψη οπισθοφύλλου)

  Λένε πως η πρώτη εντύπωση καί η πρώτη σκέψη που περνάει από τον νού μας είναι οι πιο σωστές. Εάν κρίνω από την δική μου εμπειρία,θα συμφωνήσω ότι σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ισχύει αυτή η θεωρία. Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που έχω κάνει λάθος. Κι αυτό δεν το λέω με έπαρση,αλλά επειδή ''κρίθηκε'' εκ του αποτελέσματος. Καί πάνω σ'αυτό,θα σας θέσω δύο ερωτήματα,που έχουν περάσει πολλές φορές από το μυαλό μου. Ερωτευόμαστε τον/την σύντροφό μας όπως ακριβώς είναι,με όλα τα θετικά κι αρνητικά του/της στοιχεία,ή,την εικόνα που έχουμε πλάσει εμείς για εκείνον/η; Γιατί επιλέγουμε να εθελοτυφλούμε απέναντι στα όποια άσχημα σημάδια μας δίνονται,ενώ η κριτική μας ικανότητα είναι αυξημένη καί δίνουμε σωστές συμβουλές στους γύρω μας; Μήπως ο έρωτας μας ''τυφλώνει''; Ή θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν πρόκειται να συμβεί σε εμάς κάτι ανάλογο; Ότι δεν υπάρχει περίπτωση να έχουμε κάνει εντέλει λάθος;
  Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μίνωας το ψυχολογικό θρίλερ της συγγραφέως κυρίας Τζιν Χανφ Κόρελιτζ,με τίτλο ''Η πρώτη εντύπωση'',το οποίο πρόκειται να γίνει τηλεοπτική σειρά με πρωταγωνιστές πολύ γνωστούς ηθοποιούς. Ένα βιβλίο που μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις καί σας το παρουσιάζω σήμερα.
  Είθισται στο οπισθόφυλλο ενός βιβλίου μετά την περίληψη,να υπάρχει μία περιγραφή αυτού,η οποία το καθιστά θελκτικό στα μάτια των αναγνωστών καί πολλές φορές γίνεται η αφορμή για να αγοράσει,ή,να μην αγοράσει κάποιος/α το βιβλίο. Για να είμαι ειλικρινής απέναντί σας,είμαι κάπως επιφυλακτική καί δεν επηρεάζομαι απόλυτα από αυτήν την περιγραφή. Έχουν υπάρξει στιγμές που το βιβλίο ήταν ακόμη καλύτερο από αυτό που υποσχόταν καί άλλες που το βρήκα λιγότερο αρεστό. ''Ένα υπέροχο, αγωνιώδες μυθιστόρημα βασισμένο στον φόβο που διακατέχει όλους μας ότι ίσως δεν γνωρίζουμε τόσο καλά όσο νομίζουμε τους ανθρώπους που είναι δίπλα μας.'' λέει η περιγραφή καί περιγράφει ακριβώς ό,τι είναι το βιβλίο. Για μένα εσωκλείεται μέσα της όλο το νόημα του βιβλίου. Μέσα σε μία πρόταση αποτυπώνονται όλα.
  Η συγγραφέας έχει στο ενεργητικό της αρκετά έργα,αλλά το συγκεκριμένο βιβλίο είναι το πρώτο της που διαβάζω καί δηλώνω γοητευμένη με την γραφή της. Πλέκει σαν άλλη αράχνη έναν ιστό,στο οποίο τα θύματα είναι οι ήρωες της ιστορίας,μα ταυτόχρονα καί οι αναγνώστες. Ένας ιστός διαφανής που αποτελείται από φόβους που μπορούν να απλώσουν ρίζες βαθειά μέσα μας καί να μας ''κατασπαράξουν''.
  Μέσα από την υπόθεση του βιβλίου αποδεικνύεται πως οι άνθρωποι,ανεξάρτητα του φύλου,καταγωγής,κοινωνικής τάξης,σπουδών ακόμη κι υψηλού δείκτη ευφυίας,μπορεί να υπάρξει στιγμή που θα παραπλανηθούν καί θα καταλήξουν σε λάθος συμπέρασμα. Ναι,είναι επιτρεπτό να κάνει κάποιος/α λάθη,αρκεί να μαθαίνει από αυτά καί να μην τα επαναλαμβάνει. Ίσως θα πρέπει να είμαστε πιο αντικειμενικοί/ες κι όχι απόλυτοι/ες.
  Κακά τα ψέματα,ο φόβος του αν έχουμε εξαπατηθεί ή όχι,από τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας,είναι παρών στην διάρκεια της ζωής μας καί ελλοχεύει στο σκοτάδι καί περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για να εμφανιστεί μπροστά μας καί να σπείρει την αμφιβολία καί την αγωνία. Στο χέρι μας είναι το αν θα τον αφήσουμε να μας ''κυριαρχήσει'' ή όχι.
  Η συγγραφέας με μεγάλη μαεστρία σαν άλλος δεξιοτέχνης χειριστής μαριονετών χειρίζεται τα σχοινιά που τις κρατούν καί ''παίζει'' με την ψυχολογία τους. Στήνει αρχικά ένα ονειρικό σκηνικό οικογενειακής ευτυχίας,αποτελούμενο από ένα πετυχημένο ανδρόγυνο,που φαινομενικά δεν λείπει τίποτα από την ζωή τους.΄Εχουν έναν υπέροχο γιό,είναι πολύ καλοί στην εργασία τους καί δηλώνουν ακόμα ερωτευμένοι μετά από τόσα χρόνια. Έρχεται,όμως,η στιγμή που η φούσκα σκάει καί τους ραπίζει σαν άλλο δυνατό χαστούκι στο πρόσωπο. Η μεγαλύτερη ανατροπή της ζωής τους είναι προ των πυλών. Θα αντέξουν να προσπεράσουν τον σκόπελο,ή,θα τους καταπνίξουν τα ορμητικά κύματα;
  Το βιβλίο αν καί μεγάλο σχετικά σε όγκο,είναι από τα πιο ευανάγνωστα βιβλία που έχω διαβάσει. Χωρισμένο σε τρία μέρη,το βιβλίο διαβάζεται σχετικά γρήγορα καί κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον καί την προσοχή του αναγνώστη. Αυτά τα τρία μέρη είναι ουσιαστικά τα τρία στάδια που βρίσκονται οι ήρωες καί αποτυπώνονται μέσα τους οι καταστάσεις καί τα συναισθήματα που βιώνουν οι ήρωες. Εμένα μου φάνηκαν σαν την πλάνη μέσα στην οποία ζούσαν,η άρνηση της πραγματικής κατάστασης καί εντέλει η αποδοχή. Η αγωνία καί το σασπένς σε συνδυασμό με τις αρκετές ανατροπές θα ''παιδέψουν'' ευχάριστα την σκέψη των αναγνωστών.
  Η εξιστόρηση της ιστορίας γίνεται από την βασική πρωταγωνίστρια σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση καί αυτός ο εσωτερικός της μονόλογος βοηθά στην εις βάθος σκιαγράφηση του χαρακτήρα της καί του τρόπου σκέψης της. Μοιάζει σαν μία εσωτερική πάλη,όπου το συναίσθημα καί η λογική είναι οι μοναδικοί μονομάχοι σε ένα πεδίο μάχης. Ταυτόχρονα,οι γρήγοροι διάλογοι ανάμεσα σε όλους τους ήρωες,προσδίδουν στο κείμενο μία αληθοφάνεια καί εύκολα κάποιος/α μπορεί να ταυτιστεί με έναν ήρωα,ή,με την κατάσταση την οποία βιώνει. Επιπλέον,μας δίνονται χρήσιμες πληροφορίες για την εξέλιξη καί τελική λύση της υπόθεσης.
   Εν κατακλείδι,η συγγραφέας με καθαρό,συνεχόμενο λόγο καί απλό λεξιλόγιο προσεγγίζει κι αναδεικνύει ένα ζήτημα που απασχολούσε,απασχολεί καί πάντα θα απασχολεί τις ανθρώπινες σχέσεις καί τις κοινωνίες σε ένα γενικότερο πλαίσιο. Γιατί,όμως,να συμβαίνει αυτό; Μήπως τελικά έχουμε κι εμείς μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης -από όσο πιστεύουμε- για ό,τι μας συμβαίνει;
                                                        Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΤΖΙΝ ΧΑΝΦ ΚΟΡΕΛΙΤΖ(JEAN HANFF KORELIΤZ)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: You Should Have Known

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΟΚΚΙΝΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΙΝΩΑΣ