ΤΙΡΚΟΥΑΖ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

''Υπάρχει το άσπρο. Υπάρχει το μαύρο. Κι ανάμεσά τους το τιρκουάζ. Το δαχτυλίδι που είχε επιλέξει ο Στέφανος να χαρίσει και στις τρεις αδελφές. Στη δύστροπη Ερατώ, στη δυναμική Κλέλια, στην ντελικάτη Μάιρα, τα κορίτσια του. Είχε τον τρόπο του με τις γυναίκες ο Στέφανος. Τις έκανε να νιώθουν όμορφα, να αισθάνονται μοναδικές.
Τη μία την παντρεύτηκε.
Την άλλη την ερωτεύτηκε.
Την τρίτη τη βίασε.
Το τιρκουάζ, ένα λαμπερό χρώμα που συμβολίζει την αλήθεια. Και την αγνότητα. Το τιρκουάζ, ένα σκοτεινό χρώμα που βουτάει σε αλήθειες ψυχής. Γιατί η ζωή έχει πάντα δύο όψεις. Γιατί κάθε ιστορία κρύβει πολλές πλευρές και βαθιά χτυποκάρδια. Άλλωστε, από το μεθύσι του έρωτα δεν είναι καμωμένη η ευτυχία;''
                                                        (Περίληψη οπισθοφύλλου)

  Όλοι οι άνθρωποι δείχνουν από μικρή ηλικία την προτίμησή τους σε ένα χρώμα π.χ.κάποιος προτιμάει το μπλέ κι ένας άλλος το πράσινο. Συνηθίζεται να σχετίζουν το χρώμα που αγαπούν ή μισούν με πρόσωπα,καταστάσεις καί θύμησες. Το ίδιο κάνω κι εγώ. Τί βαθύτερο,όμως,μπορεί να κρύβεται μέσα σε όλο αυτό; Το έχετε σκεφτεί ποτέ; Μπορεί ένα χαρούμενο κι έντονο χρώμα να ''συνοδεύει'' αρνητικά συναισθήματα κι ένα σκούρο το αντίστροφο;
   Για την συγγραφέα κυρία Ρένα Ρώσση-Ζαϊρη είχα ακούσει μόνο τα καλύτερα λόγια για τα έργα της. Η πρώτη μου γνωριμία με δικό της έργο,ήταν όταν παρακολούθησα την τηλεοπτική σειρά ''Δίδυμα φεγγάρια'',που βασιζόταν στο ομότιτλο βιβλίο της. Δεν είχε τύχει ουσιαστικά να έρθω σε επαφή με την γραφή της μέχρι σήμερα,που διάβασα καί σας παρουσιάζω το νέο της αισθηματικό-κοινωνικό μυθιστόρημα με τίτλο ''ΤΙΡΚΟΥΑΖ''. Ένα βιβλίο που με ''ρούφηξε'' ολόκληρη καί με παρέσυρε μέσα στις σελίδες του. Δεν πρόβαλα καμία αντίσταση καί απόλαυσα κάθε στιγμή της ανάγνωσής του. Να φανταστείτε ότι χρειάστηκαν μόνο λίγες ώρες για να το τελειώσω. Ένα βιβλίο που σας προτρέπω ανεπιφύλακτα να αναζητήσετε καί να διαβάσετε.
  Τα παιδιά,όπως καί τα λουλούδια,χρειάζονται αγάπη,στοργή καί φροντίδα για να μεγαλώσουν καί να ανθίσουν. Αυτά είναι ό,τι χρειάζονται. Απαραίτητα για την διαβίωσή μας τα υλικά αγαθά,δεν αντιλέγω,αλλά η υπερπληθώρα αυτών δεν συνεπάγεται μία καλή ζωή. Γιατί ακόμη κι αν κάποιος/α είναι πλούσιος/α από αυτά,εάν δεν περιστοιχίζεται από ανθρώπους που τον/την αγαπάνε καί δεν λαμβάνει θετικά συναισθήματα,είναι άδειος/α καί πολύ φτωχός/η στην ψυχή.
  Ανέκαθεν πίστευα καί εξακολουθώ να το πιστεύω ακράδαντα,πως κανείς δεν γεννιέται με το να είναι κακός. Τα παιδιά είναι μιμητές των μεγάλων καί τα μυαλουδάκια τους,στην τρυφερή ηλικία που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους,επηρεάζονται άμεσα από τις προσλαμβάνουσες του περιβάλλοντός των. Εάν λάβουν αγάπη,αγάπη θα δώσουν καί στους άλλους. Ενώ,αν γνωρίσουν μόνο την άσχημη πλευρά της ζωής μέσω της απόρριψης,της εγκατάλειψης,της σωματικής καί λεκτικής βίας,ή,άλλων αρνητικών επιρροών,το μόνο σίγουρο είναι πως θα γίνουν ενήλικες με προβλήματα. Ξέρετε,τα παιδικά τραύματα,εννοώ τα ψυχικά,χαράσσονται ανεξίτηλα στις καρδιές καί το μυαλό τους,αφήνοντας βαθιές χαραγματιές που δεν είναι ορατές με γυμνό μάτι. Τα τραύματα του κορμιού επουλώνονται,αλλά τα τραύματα της ψυχής χρειάζονται χρόνια για να θεραπευτούν,ίσως καί ποτέ. Συνετό,λοιπόν,θα ήταν πρίν κρίνετε απερίσκεπτα καί γρήγορα έναν άνθρωπο,να σκεφτείτε για ποιον λόγο έγινε έτσι όπως είναι σήμερα.
   ''ΤΙΡΚΟΥΑΖ'',όπως προείπα,ο τίτλος του βιβλίου καί αμέσως ο νούς μου πέταξε σαν γλάρος πάνω από τα θαλασσινά νερά καί αντίκρισα το χρώμα τους. Ιδιαίτερος στο άκουσμα σαν τίτλος βιβλίου,μα καί τόσο εύηχος που δύσκολα κάποιος θα τον ξεχάσει. Το αναγνωστικό κοινό θα ανακαλύψει,διαβάζοντας το βιβλίο,ότι δεν ήταν καθόλου τυχαία η επιλογή του από την συγγραφέα καί σε συνδυασμό με το εξώφυλλο που κοσμεί το βιβλίο,μας δίνουν σημαντικές πληροφορίες για την υπόθεση.
   Ο λόγος του βιβλίου είναι αδιάκοπος καί τρέχει σαν ένα ποτάμι που αναζητά να φτάσει στην θάλασσα. Η εισαγωγή του βιβλίου είναι πολύ δυνατή καί δεν μας επιτρέπει να αφήσουμε το βιβλίο,εάν δεν μάθουμε το τι προηγήθηκε καί το τι συνέβη ύστερα από αυτό που αναφέρει. Μέσα στην υπόθεση θα συναντήσουμε αρκετούς ήρωες οι οποίοι σε μεγαλύτερο,ή,μικρότερο βαθμό θα προσθέσουν το δικό τους λιθαράκι για να έχουμε ολόκληρη την εικόνα καί την εξέλιξη της ιστορίας. Τέσσερις θα είναι οι βασικοί μας ήρωες,τρείς γυναίκες καί ένας άνδρας. Τι τους συνδέει καί τι τους χωρίζει,θα το μάθουμε κατά την διάρκεια της ανάγνωσης.
  Μου άρεσε πάρα πολύ το γεγονός,πως η συγγραφέας επέλεξε η αφήγηση της ιστορίας να γίνει από τους τέσσερις αυτούς πρωταγωνιστές. Χωρίζεται,λοιπόν,το βιβλίο σε τέσσερα νοητά μέρη,καθένα εκ των οποίων αποτελείται από συνοπτικά κεφάλαια. Με αυτόν τον τρόπο,όχι μόνο έχουμε ένα ευανάγνωστο κι άρτιο από δομής βιβλίο,μα μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε τον τρόπο σκέψης καί να βυθιστούμε μέσα στην ψυχή των ηρώων. Σαν ένας άλλος τρόπος σκιαγράφησης των χαρακτήρων τους καί προσέγγισή τους. Θα αναπτύξουμε συναισθήματα για εκείνους. Συναισθήματα συμπόνιας,μίσους καί λύτρωσης. Θα τους νιώσουμε κοντά μας καί θα δικαιολογήσουμε ως ένα βαθμό τις πράξεις των. Η ταύτιση μερίδας του αναγνωστικού κοινού με αυτούς είναι δεδομένη.
   Με λίγα λόγια,η συγγραφέας δίνει στο αναγνωστικό κοινό ένα μυθιστόρημα που περιέχει πολλά στοιχεία από την καθημερινή ζωή καί τα προβλήματα,μα καί τα όνειρα που κάνουν οι άνθρωποι. Από τον έρωτα έως καί την δύσκολη καθημερινότητα. Θίγει θέματα,τα οποία δεν είναι εύπεπτα,αλλά πρέπει να ειπώνονται καί να βρίσκεται η λύση τους. Να θυμάστε πως όλα ξεκινούν από εμάς. Εάν εμείς δεν προσπαθήσουμε για το καλύτερο,η αλλαγή δεν θα έρθει.
                                                                Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ