Ο καλός γιος

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

            ''ΞΥΠΝΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΙΜΑΤA. ΣΤΟΝ ΚΑΤΩ ΟΡΟΦΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΠΤΩΜΑ:
                                               ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΟΥ.
                    ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΕΣΥ. ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ; ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ,
                                          ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΗΣΟΥΝ Ο ΚΑΛΟΣ ΓΙΟΣ…
Ο Γιου-τζιν, υποδειγματικός γιος, πρωταθλητής κολύμβησης, επιμελής φοιτητής, ξυπνά ένα πρωί από μια παράξενη μεταλλική μυρωδιά και ένα τηλεφώνημα από τον αδελφό του, που ρωτά αν όλα στο σπίτι είναι εντάξει – βρήκε αναπάντητη από τη μητέρα τους μέσα στην άγρια νύχτα. Ο Γιου-τζιν σύντομα ανακαλύπτει το πτώμα της σε μια λίμνη αίματος στον κάτω όροφο του σπιτιού τους στη Σεούλ. Δεν θυμάται πολλά για την περασμένη νύχτα· σχεδόν όλη του τη ζωή υποφέρει από επιληψία, οπότε συχνά έχει προβλήματα με τη μνήμη του. Το μόνο που θυμάται, κι αυτό αχνά, είναι η μητέρα του να φωνάζει τ’ όνομά του. Του φώναζε για να τη βοηθήσει; Ή τον παρακαλούσε να μην τη σκοτώσει;
Έτσι ξεκινά η απεγνωσμένη τριήμερη αναζήτηση του Γιου-τζιν: προσπαθεί να εξιχνιάσει τι συνέβη εκείνη τη νύχτα, και να μάθει επιτέλους την αλήθεια για τον εαυτό του και την οικογένειά του.
ΠΟΙΟΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙΣ,ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ;''
                                                       (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Με βάση ποιά κριτήρια οι γονείς κάνουν διαχωρισμούς ανάμεσα στα παιδιά τους καί λένε ότι το ένα είναι το καλό τους το παιδί καί το άλλο το κακό; Μήπως το σκέφτονται εξαιτίας της απόδοσής τους στα μαθήματα του σχολείου; Μήπως εξαιτίας της ηρεμίας,ή,της υπερκινητικότητας που τα διακατέχει; Μήπως εξαιτίας του ήπιου,ή,πιο αντιδραστικού τους χαρακτήρα; Ή τελικά είναι κάτι πιο βαθύ; Σε καμία των περιπτώσεων δεν μπορώ να διανοηθώ ότι κάποιοι γονείς ξεχωρίζουν τα παιδιά τους. Eίναι μεγάλο σφάλμα καί επιφέρει πολλές αρνητικές συνέπειες. Άν το αναλογιστεί κάποιος λίγο παραπάνω,θα δεί ότι τα παιδιά που βρίσκονται σε πιο μειονεκτική θέση από τους γονείς τους,αρκετές φορές έχουν παρεκκλίνουσα συμπεριφορά. Κι αυτό γιατί επιζητούν την προσοχή,την αγάπη καί το ενδιαφέρον των γονιών τους.
  Πρόσφατα κυκλοφόρησε στην χώρα μας από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το νέο ψυχολογικό θρίλερ της συγγραφέως κυρίας You-Jeong Jeong,με τίτλο ''Ο καλός γιος''. Ένα βιβλίο διαφορετικό από όσα αντίστοιχα του είδους έχω διαβάσει έως σήμερα. Ακόμη καί τώρα που έχω τελειώσει την ανάγνωσή του,τολμώ να πώ ότι μου άφησε αμφίροππα συναισθήματα. Σε καμία,βέβαια,περίπτωση δεν μιλάμε για ένα κακό βιβλίο.
  Η υπόθεση είναι δομημένη καί αποτυπωμένη πάνω στις σελίδες του βιβλίου με τέτοιο τρόπο που να ελκύει σαν μαγνήτης το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Η συγγραφέας επιλέγει καί ''πετάει'' στα βαθειά νερά εξ αρχής τους αναγνώστες μαζί με τον κύριο πρωταγωνιστή. Από κοινού θα πιάσουν σαν άλλος Θησέας την αρχή του μίτου της Αριάδνης για να μπορέσουν να βρούν την σωστή κατεύθυνση που θα τους οδηγήσει έξω από τον ''λαβύρινθο'' που έχουν βρεθεί.
   Ο λόγος είναι αβίαστος καί ομαλός. Η υπόθεση σφιχτοδεμένη καί η ροή στην εξιστόρηση των γεγονότων γίνεται με απόλυτα φυσικό τρόπο καί δεν ενοχλεί,ούτε κουράζει κατά την διάρκεια της ανάγνωσης. Η δε πρωτοπρόσωπη αφήγηση σε συνδυασμό με τους γρήγορους διαλόγους ανάμεσα στους ήρωες βοηθούν στην σκιαγράφηση των χαρακτήρων τους,αλλά καί στο να δοθούν απαντήσεις καί να έχουμε μία σφαιρική εικόνα των γεγονότων καί αποφεύγονται τυχόν ''κενά''.
  Το βιβλίο αν καί ανήκει στην κατηγορία των ψυχολογικών θρίλερ,εμβαθύνει μέσω της πλοκής του καί σε άλλα σοβαρά ζητήματα,που χρήζουν λεπτούς,σχεδόν χειρουργικούς,χειρισμούς από όλους μας. Κάτι το οποίο το καταφέρνει η συγγραφέας καί οφείλω να της το αναγνωρίσω. Εστιάζει,αρχικά,στο πως λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος σχετικά με την μνήμη καί την λήθη καί τον τρόπο που προστατεύει τον εκάστοτε άνθρωπο από οδυνηρές μνήμες. Μπορεί να αποσύρει στα βάθη του εκείνες τις θύμησες,ή,καί να τις αλλοιώσει ώστε να γίνουν πιο υποφερτές καί ανώδυνες. Έπειτα,καταπιάνεται με την παράλογη σχέση ανάμεσα σε μία μητέρα καί τον γιό της καί τα αποτελέσματα αυτής. Τέλος,αναφέρεται στο δύσκολο θέμα των ψυχικών παθήσεων που ταλανίζουν πολλούς συνανθρώπους μας καί επιβάλλεται να τους προσφέρεται η αναγκαία φροντίδα καί θεραπεία.
   Πόσες δεν είναι εκείνες οι φορές που έχουμε ακούσει περιστατικά βίας με θύματα συγγενείς ανθρώπων που πάσχουν από κάποια ψυχική ασθένεια καί θύτες τους ίδιους τους ασθενείς; To πιο σωστό είναι πάντα να συμβουλευόμαστε τους ειδικούς. Να μην παρακούμε τις εντολές τους καί να μην κάνουμε τα στραβά μάτια. Το ξέρω ότι από την αγάπη που αισθάνεται ένας γονιός για το παιδί του,θέλει το κάλλιστο για εκείνο καί μία όμορφη ζωή χωρίς να στερηθεί κάτι,ή,να ζήσει στιγματισμένο. Παρ'όλα αυτά δεν πρέπει στιγμή να αποκλείνουν από τις κατευθυντήριες που τους έχουν δοθεί να ακολουθήσουν. Δεν πρέπει να νιώθουν καμία στιγμή ενοχές γιατί απευθύνθηκαν σε κάποιο ειδικό καί ζήτησαν βοήθεια. Αντιθέτως,αυτό είναι μία πράξη ανιδιοτελούς αγάπης καί νοιαξίματος για το αγαπημένο τους πρόσωπο.
   Κάπου εδώ θα κλείσω την κριτική μου για το βιβλίο,αναφέροντάς σας τις πρώτες λέξεις που μου ήρθαν στο μυαλό τελειώνοντας την ανάγνωσή του. Ανατριχιαστικό,ωμό,σκληρό κι ανατρεπτικό. Ναι,μου άρεσε αρκετά σαν βιβλίο,μα ήθελα κάτι παραπάνω. Δεν ξέρω τι θα άλλαζα στην πλοκή για να γίνει το απόλυτο δεκάρι,σαν βιβλίο,βάσει των προτιμήσεών μου,αλλά σίγουρα θα μείνει καιρό νωπό στην μνήμη μου. Γιατί,λοιπόν,να μην το αναζητήσετε καί να το διαβάσετε κι εσείς;
                                                            Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: You-Jeong Jeong

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΌ ΤΑ ΚΟΡΕΑΤΙΚΑ: ΑΜΑΛΙΑ ΤΖΙΩΤΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ