Αμέλια - Ιχνηλατώντας μνήμες των Ρωμιών της Πόλης

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)
 
  Η μνήμη θεωρώ πως είναι ζωτικής σημασίας για έναν άνθρωπο. Μοιάζει σαν τις ρίζες του δέντρου που το κρατούν καλά στην γή. Είναι το παρελθόν,το παρόν καί το μέλλον. Αλίμονο σε όποιον/α την χάσει καί σε όποια χώρα την στερηθεί. Είναι ένα από τα χειρότερα συμβάντα που μπορεί να τύχουν. Έαν σβηστούν οι μνήμες,θα είναι σαν να χάνεται ολοσχερώς κάποιος/α. Δεν χάνονται μόνο οι λύπες,αλλά καί οι χαρές. Χάνονται αγαπημένα πρόσωπα καί συναισθήματα καί το μόνο που μένει στην θέση τους είναι ένα τεράστιο κενό,που τίποτα δεν μπορεί να το γεμίσει. Μεγάλο όπλο/πλεονέκτημα στα χέρια κάποιου εχθρού η απώλεια της μνήμης του αντιπάλου. Η κυριαρχία του θα είναι δεδομένη καί καθολική,χωρίς την ύπαρξη πιθανής αντίστασης.
  Η συγγραφέας κυρία Γιούλα Κωνσταντοπούλου με το νέο της ιστορικό μυθιστόρημα,με τίτλο ''Αμέλια - Ιχνηλατώντας μνήμες των Ρωμιών της Πόλης'' μας παίρνει από το χέρι καί μας πάει ένα νοερό ταξίδι πίσω στον χρόνο,τότε που άκμαζε ο ελληνισμός της Πόλης μέχρι καί τον αναγκαστικό τους ξεριζωμό,για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα το βιβλίο σκοπό έχει να επαναφέρει στον νού μνήμες καί να τις μεταλαμπαδεύσει στους νεότερους που μόνο ακουστά έχουν εκείνη την εποχή. Δεν είναι μία έρευνα για το τι έφταιξε τότε καί για να αποδοθούν ευθύνες,αλλά μία καταγραφή των γεγονότων μέσω της εξομόλογησης μεγάλου μέρους της ζωής της κύριας πρωταγωνίστριας. Δεν υπάρχει λόγος να αναμοχλεύουμε το παρελθόν. Ο γέγονε γέγονε καί τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει.
  Διαβάζοντας το βιβλίο ο αναγνώστης θα μπορέσει να μάθει άγνωστες πτυχές της ιστορίας που μέχρι τώρα δεν γνώριζε. Άλλωστε,η ιστορία έχει πολλά παρακλάδια,όσοι είναι καί οι πρωταγωνιστές της,που ο καθένας ξεχωριστά αφηγείται την δική του αλήθεια. Είμαι βέβαιη,πως μαθαίνοντας την ιστορία της πρωταγωνίστριας θα υπάρξουν άνθρωποι που θα ταυτιστούν μαζί της. Είτε γιατί ανήκαν στους Έλληνες της Πόλης που έφυγαν από εκεί καί γνώρισαν το σκληρό πρόσωπο της προσφυγιάς,είτε γιατί δεν γνώρισαν την προσωπική ευτυχία εμπλεκόμενοι/ες σε ένα γάμο-παρωδία.
  Συμβαίνει πολλές φορές όταν ένας άνθρωπος φτάνει προς την δύση της ζωής του,να ανακαλεί μνήμες καί να επιθυμεί να τις μοιραστεί με τα κοντινά του πρόσωπα. Εξομολογείται κρυμμένα μυστικά καί σκέψεις,όχι μόνο για να καταφέρει να μείνουν ζωντανά στον χρόνο από τους οικείους τους,μα καί για να αποδεσμευτεί από το βάρος του. Γι'αυτό να τους ακούτε προσεκτικά καί να μην τους αποφεύγετε με την δικαιολογία πως τάχα όλα αυτά τα έχετε ξανακούσει στο παρελθόν. Να τα κρατάτε σαν παρακαταθήκη διδαγμάτων/συμβουλών.
  Η αφήγηση της ιστορίας γίνεται κατά βάση από την κύρια πρωταγωνίστρια,την Αμέλια καί ένα μικρότερο μέρος από την νεαρή μας δευτεραγωνίστρια. Ο λόγος είναι αδιάκοπος,μεστός,δομημένος σωστά,εμπλουτισμένος από άφθονο λεξιλόγιο,παραστατικές ολοζώντανες εικόνες καί δυνατά συναισθήματα. Συναισθήματα όπως είναι ο έρωτας,ο πόνος της απώλειας καί του ξεριζωμού,η απελπισία,η αδικία καί η ελπίδα. Ένα ερώτημα με ταλανίζει από την στιγμή που διάβαζα το βιβλίο μέχρι καί τώρα. Πώς γίνεται η απληστία καί το ατομικό συμφέρον να επικρατεί του έρωτα καί του δικαίου; Γιατί ο κόσμος αμαυρώνει ένα τόσο όμορφο συναίσθημα;
   Δεν ξέρω για εσάς,αλλά εγώ ποτέ δεν θα κουραστώ να διαβάζω βιβλία που να ανήκουν στην κατηγορία των ιστορικών. Έχουν μία άγρια ομορφιά που αιχμαλωτίζει όποιον/α βρεθεί στο διάβα τους. ΄Αν,λοιπόν,αγαπάτε αυτού του είδους τα βιβλία,εγώ σας προτείνω να το αναζητήσετε καί να το διαβάσετε. Πιστεύω πως θα σας ικανοποιήσει.
                                                             Καλές σας αναγνώσεις!

                                                                     ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η ηλικιωμένη Αμέλια, διαισθανόμενη το βιολογικό της τέλος, ανακαλεί μνήμες, ενθυμήματα και προσωπικές εμπειρίες αναπολώντας το παρελθόν της.

Η ηλικιωμένη Αμέλια, διαισθανόμενη το βιολογικό της τέλος, ανακαλεί μνήμες, ενθυμήματα και προσωπικές εμπειρίες αναπολώντας το παρελθόν της.

Σημαντικά ιστορικά γεγονότα –όπως ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος, η Μικρασιατική Καταστροφή, διεθνείς συμβάσεις κι ανταλλαγές πληθυσμών, καθώς και τα Σεπτεμβριανά του 1955– συμβαδίζουν με τη ζωή της Αμέλιας.

Οι αναμνήσεις και οι προσωπικές της μαρτυρίες καθοδηγούν τον ιστό της εξιστόρησης που συνδέεται με κληρονομημένες μνήμες και αφηγήσεις ενός ολόκληρου έθνους.

Το τέλος του ταξιδιού της ζωής δεν είναι άλλο από την αφετηρία αφύπνισης της μνήμης για τον γενέθλιο τόπο, τους ανθρώπους και τα γεγονότα που τον στιγμάτισαν, όλα όψεις της ύπαρξης που την ξεθωριάζει η λήθη στο πέρασμα του χρόνου.

Οι αναμνήσεις φωλεύουν σε παλιές φωτογραφίες, επιστολές και μικροαντικείμενα, σταθμεύουν σε παλιά σπίτια και σταθμούς τρένων, εκεί όπου η παρουσία των ανθρώπων άφησε ανεξίτηλα το στίγμα της γιατί έζησαν, ταξίδεψαν και βίωσαν τον έρωτα, τις ελπίδες, τις απογοητεύσεις, τις διαψεύσεις, τη δικαίωση ή την προδοσία τους.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΙΟΥΛΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ