ΠΕΡΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

''Ιστορίες εποχής και ιστορίες σύγχρονες. Από το Περιστέρι του ’70, την Κυψέλη και τη Φωκίωνος Νέγρη του ’80, την παλιά και τη νέα Αθήνα, την Κρήτη, έως και την Αυστρία. Ιστορίες εγκληματικών ερώτων. Ιστορίες που έζησα, που άκουσα, που φαντάστηκα, που έκλεψα. Ιστορίες με γυναίκες υπέροχες, γυναίκες αράχνες, γυναίκες ερωμένες, γυναίκες μητέρες, γυναίκες αγέρωχες, γυναίκες επιπόλαιες, γυναίκες μεγαλοπρεπείς, γυναίκες άντρες, γυναίκες θύματα, γυναίκες θεές.''
                                                         (Περίληψη οπισθοφύλλου)

  Η γυναίκα είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα όντα της φύσης. Έχει πολλούς υπέρμαχους καί πολλούς εχθρούς. Γεννάει έντονα κι απόλυτα συναισθήματα στο διάβα της. Είτε την λατρεύουν,είτε την μισούν. Ή πιο σωστά,λατρεύουν να την μισούν. Γι'αυτόν τον λόγο είναι ένα από τα πιο κυνηγημένα όντα/πρόσωπα στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. Ποιά είναι η αιτία άραγε; Μήπως φταίει ότι της έχει δοθεί από την φύση η δυνατότητα να δίνει ζωή μέσω της γέννας; O περίπλοκος τρόπος σκέψης; Ή το ότι είναι ικανή για το κάλλιστο καί το χείριστο την ίδια στιγμή; Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν το ρητό ''Πύρ,γυνή καί θάλασσα''. Τί από όλα ισχύει τελικά; Είναι ένας συνδυασμός όλων,ή,τίποτα;
  Μία Ελένη -ωραία ή όχι,αυτό δεν μπορώ να το πώ με σιγουριά- ήταν η αιτία του Τρωϊκού πολέμου. Καί πόσες ακόμα,γνωστές ή μη,περιπτώσεις γυναικών δεν έχουμε ακούσει καιρούς να γίνονται η αφορμή για δολοφονίες,αυτοκτονίες,δικαστικές διαμάχες,βεντέτες,ακόμη καί ξεκληρισμών ολόκληρων οικογενειών; Πώς αυτό το πλάσμα,που κάθε άλλο παρά αδύναμο μπορεί να θεωρηθεί,ασκεί τέτοια επιρροή πάνω στους άνδρες; Δύσκολα ερωτήματα κι ακόμα πιο δύσκολες οι απαντήσεις τους. Άλλωστε,πόσοι φιλόσοφοι,ερευνητές,καλλιτέχνες,ψυχολόγοι καί ψυχίατροι δεν έχουν προσπαθήσει εις μάτην να αποκωδικοποιήσουν το μυστήριο που λέγεται γυναίκα;
  Ο συγγραφέας κύριος Νίκος Φαρούπος μέσα από το μυθιστόρημά του,με τίτλο ''Περί γυναικών καί άλλων μυστηρίων'' προσεγγίζει αυτό το ζήτημα μέσω διάφορων ιστοριών καθημερινών ανθρώπων,που κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι οικεία μας πρόσωπα. Ιστορίες μικρές καί περιεκτικές,με αρχή,μέση καί τέλος που αναφέρονται σε πολλές περιπτώσεις ζευγαριών καί το είδος της σχέσης που είχαν αναπτύξει μεταξύ τους. Σχέσεις συζυγικές,σχέσεις απλά ερωτικές,σχέσεις παράνομες καί κρυφές που όλες είχαν σαν κοινό παρανομαστή ένα άδοξο τέλος.
   Η εξιστόρηση των γεγονότων γίνεται υπό μορφή εξομολόγησης πάντα από έναν άνδρα άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένο με την ιστορία καί μας αποκαλύπτει την οπτική καί την σκέψη των ανδρών. Όσον αφορά τις γυναίκες καί το σκεπτικό τους,το μυστήριο που τις περιβάλλει γίνεται ακόμα πιο έντονο κι ομιχλώδες. Ίσως εσκεμμένα ο συγγραφέας προβαίνει σε αυτήν την κίνηση. Εγώ πάντως το βρήκα πολύ εύστοχο καί θελκτικό σαν στοιχείο κατά την διάρκεια της ανάγνωσης.
  Ο λόγος καί το ύφος του συγγραφέα κάθε φορά μεταμορφωνόταν καί προσαρμοζόταν πάνω στον χαρακτήρα του άνδρα της ιστορίας. Όμοια καί το λεξιλόγιο,άλλοτε ήταν πιο απλό καί λαϊκό κι άλλοτε πιο σύγχρονο καί μεστό. Με στόχο κάθε φορά να είναι ταιριαστό στην χρονική στιγμή καί το μέρος στο οποίο λάμβαναν χώρα τα γεγονότα.
   Μήπως εντέλει ο έρωτας είναι αυτός που μας κατευθύνει καί κινεί τα νήματα της ζωής μας; Πώς,όμως,γίνεται ένα τόσο όμορφο συναίσθημα να έχει τόσο ολέθρια αποτελέσματα στο διάβα του; Μπορεί ο έρωτας να μετατραπεί σε ένα όπλο στα χέρια των ανθρώπων καί να τους κάνει φονιάδες; Για να είμαι ειλικρινής,δεν έχω σαφή απάντηση να σας δώσω. Απλά σας αφήνω να το σκεφτείτε μόνοι/ες σας.
  Κλείνοντας κάπου εδώ την κριτική μου,σας προτρέπω να αναζητήσετε καί να το διαβάσετε το βιβλίο. Εμένα μου κράτησε πολύ καλή συντροφιά καί μελλοντικά επιθυμώ να διαβάσω κι άλλα βιβλία του συγγραφέα.
                                                       Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: NΙΚΟΣ ΦΑΡΟΥΠΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΕΔΡΟΣ