Μετά το τέλος

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

''ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΑ…
Ο Μαξ και η Πιπ είναι ένα πολύ δεµένο ζευγάρι. Τίποτα δεν µπορεί να τους κλονίσει. Όταν όµως ο γιος τους αρρωστήσει, θα κληθούν να πάρουν µια µοιραία απόφαση: η ζωή του παιδιού τους βρίσκεται στα χέρια τους. Για πρώτη φορά, ο Μαξ και η Πιπ αδυνατούν να συµφωνήσουν. Ο καθένας τους θέλει ένα διαφορετικό µέλλον για τον γιο τους. Και αν µπορούσαν να γίνουν και τα δύο; Ένας βαθύς στοχασµός στην αγάπη, τον γάµο, το τι σηµαίνει να είναι κανείς γονιός και τις κρίσιµες αποφάσεις που καλούµαστε να πάρουµε, το Μετά το τέλος εξιστορεί το ταξίδι µιας αξέχαστης οικογένειας από την αβάσταχτη απώλεια σε µία ανατρεπτική και λυτρωτική κατάληξη και στη ζωή που είναι προορισµένοι να ζήσουν.Η αγαπηµένη συγγραφέας του πολυβραβευµένου µπεστ σέλερ ψυχολογικού θρίλερ Σ’ άφησα αντλεί από το προσωπικό της τραύµα και µας χαρίζει ένα µυθιστόρηµα γεµάτο σασπένς και ανατροπές. Τι συµβαίνει όταν το σταυροδρόµι µπροστά µας οδηγεί σε δύο εξίσου δύσκολους δρόµους; Πόσο εύκολο είναι να ζήσουµε µε τις συνέπειες των αποφάσεών µας και να κλείσουν οι πληγές;''
                                                        (Περίληψη οπισθοφύλλου)

  Πώς θα ήταν,άραγε,η ζωή μας αν δεν υπήρχαν όλα αυτά τα ''αν'' καί τα διλήμματα που μας ταλανίζουν καθημερινά καί μας στοιχειώνουν σαν τους χείριστους εφιάλτες; Το έχετε σκεφτεί ποτέ; Μα τί ρωτάω; Δεν νομίζω πως μπορεί να έχει υπάρξει άνθρωπος που να μην το έχει σκεφτεί,τουλάχιστον για μία φορά,στην ζωή του... Κι αυτό,όχι γιατί θέλουμε να αποφύγουμε την ευθύνη της απόφασης,μα για να αποφύγουμε τον πόνο. Μόνο που αν πονάς,σημαίνει πως ζείς... Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό.
   Δυστυχώς,η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές. Την μία στιγμή μπορεί να ζούμε την απόλυτη ευτυχία καί την άλλη να βυθιζόμαστε στον βαθύ ωκεανό του πόνου. Καί τότε αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση που μας επιβάλλει να πάρουμε μοιραίες καί καθοριστικές αποφάσεις για εμάς καί τους γύρω μας. Με πόση λαχτάρα θα θέλαμε να αποφασίσει κάποιος άλλος για εμάς,όχι γιατί είμαστε ευθυνόφοβοι,αλλά για να είμαστε σίγουροι πως πάρθηκε η πιο σωστή κι αντικειμενική απόφαση καί δεν έγινε κάποιο ανεπανόρθωτο λάθος.
   Η συγγραφέας κυρία Clare Mackintosh επανέρχεται με ένα βιβλίο διαφορετικό από τα ψυχολογικά θρίλερ που μας έχει συνηθίσει έως σήμερα. Ο λόγος για το νέο της μυθιστόρημα,με τίτλο ''Μετά το τέλος'',του βασίζεται σε προσωπική εμπειρία της. Ένα βιβλίο καθηλωτικό από την πρώτη έως καί την τελευταία του σελίδα,που υπόσχεται να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον καί την προσοχή των αναγνωστών.
  Οι ασθένειες δεν κάνουν διακρίσεις. Δεν νοιάζονται αν κάποιος είναι παιδί,ή,μεγάλος. Εάν έχει λεφτά,ή,όχι. Εάν είναι διάσημος,ή,όχι. Χτυπούν αδιάκριτα καί σπέρνουν τον τρόμο ολόγυρά τους. Οι ''αιχμάλωτοί'' τους δίνουν γενναίες μάχες για να κρατηθούν στην ζωή. Κάποιοι βγαίνουν νικητές καί κάποιοι,αναπόφευκτα,χάνουν τον πόλεμο. Όλοι κι όλες τους,όμως,πρέπει να γίνονται πρότυπα καί παραδείγματα προς μίμηση για το ψυχικό σθένος τους. Αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες της ζωής.
  Δεν υπάρχει χείριστο πράγμα από το να χάσει ένας γονιός το παιδί του. Παρ΄όλο που η ελληνική γλώσσα είναι τόσο πλούσια,δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό της μία λέξη που να περιγράφει αυτήν την κατάσταση. Τόσο αφάνταστο κι αδιανόητο είναι! Να,όμως,που τελικά συμβαίνει σχεδόν καθημερινά γύρω μας. Εύχομαι,ποτέ μα ποτέ,κανένας άνθρωπος να μην βρεθεί σε αυτή την κατάσταση.
   Κι αν ο θάνατος δεν είναι το μόνο χείριστο σενάριο; Oι ανίατες ασθένειες καί η ταλαιπωρία των ανθρώπων που πάσχουν από αυτές είναι κι αυτό αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής πολλών συνανθρώπων μας. Ποιός μπορεί να ορίσει τί είναι κάλλιστο για εκείνους; Εδώ,γεννάται ένα από τα μεγαλύτερα διλήμματα μπροστά στο οποίο θα βρεθεί κάποιος αντιμέτωπος. Να παρατείνει την ζωή ενός αγαπημένου του ανθρώπου με θεραπείες καί φάρμακα που τον καταπονούν για να του δώσουν μία παράταση χρόνου,χωρίς βέβαια να υπάρχει καλυτέρευση της κατάστασής του,ή,είναι προτιμότερο να τον/την αφήσουν να φύγει ήσυχα από την ζωή καί να πάψει όλο το μαρτύριο που υφίσταται; Είναι θέμα εγωϊσμού το να ζήσει περισσότερο ένα αγαπημένο μας πρόσωπο,ή,ένας άλλος τρόπος για να δείξουμε την αγάπη μας προς το πρόσωπό του; Ποιός/α θα κατηγορούσε έναν άνθρωπο για απονιά καί έλλειψη αγάπης προς τον αγαπημένο του,αν επέλεγε να τον αφήσει να ηρεμήσει,φεύγοντας από την ζωή; Για μένα δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα. Καί στις δύο περιπτώσεις,θέλω να πιστεύω,ότι οι αποφάσεις παίρνονται βάσει ανιδιοτελούς κι αστείρευτης αγάπης.
  Η ιστορία του βιβλίου θα μπορούσε να είναι η ιστορία πολλών γονιών καί των παιδιών τους εκεί έξω. Η αρρώστια καί το πως θα την πολεμήσουν,ή,όχι,είναι μία καθημερινή συζήτηση που τους προβληματίζει καί τους καθορίζει. Λένε πως ο πόνος είτε που θα ενώσει περισσότερο δύο ανθρώπους,είτε θα τους χωρίσει,χωρίς να υπάρχει ενδεχόμενο επανασύνδεσης. Πολλοί απορούν πως γίνεται ανδρόγυνα που ήταν τόσο αγαπημένα κι ενωμένα κατά την διάρκεια αυτού του πολέμου,στο τέλος να χωρίζουν. Δεν πρέπει να τους κατηγορούμε,αλλά να τους συμπονούμε. Να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε την αιτία που τους οδήγησε εκεί. Κανένας γονιός δεν θέλει να πάθει κάτι κακό το παιδί του,μα ούτε καί να πονά καί να υποφέρει. Ποιά είναι η πιο σωστή απόφαση μπροστά σε αυτό το τεράστιο δίλημμα; Ποιά είναι η καλύτερη διαδρομή για να επιλέξουν να ακολουθήσουν σε αυτό το σταυροδρόμι που ανοίγεται μπροστά τους;
   To βιβλίο είναι ευανάγνωστο καί καλογραμμένο. Ο λόγος της συγγραφέως είναι ακατάπαυστος κι αγωνιώδης όπου πρέπει. Οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη εν ριπή οφθαλμού καί οι εξελίξεις είναι καθηλωτικές. Εύστοχα,η συγγραφέας προβαίνει σε παράλληλη εξιστόρηση των γεγονότων κι από τους δύο κύριους πρωταγωνιστές καί δείχνει τα αποτελέσματα των επιλογών καί των δύο ηρώων. Δίνει,έτσι,μία σφαιρική εικόνα για το τι μπορούσε να είχε συμβεί. Μου άρεσε πολύ το γεγονός πως η ιστορία ξεκινάει καί κλείνει με τον ίδιο τρόπο. Σαν ένας κύκλος που περιέχει όλη την ζωή καί τις επιλογές των ηρώων. Το τέλος του δε,το βρήκα πολύ ευρηματικό. Ένιωθα λες κι η συγγραφέας άφησε σε εμένα καί σε κάθε αναγνώστη ξεχωριστά να επιλέξει τον τρόπο με τον οποίο θα έκλεινε η ιστορία.
   Να θυμάστε πάντα πως πρέπει να λαμβάνουμε τις όποιες αποφάσεις μας,βάσει του τι είναι προτιμότερο καί πιο σωστό για τους ανθρώπους που αγαπάμε. Να ζυγίζουμε τα υπέρ καί τα κατά. Ξέρετε,κάποιες φορές η λογική επιβάλλεται να υπερτερεί του συναισθήματος. Αφήστε τον εγωϊσμό στην άκρη καί σκεφτείτε τι θα επιθυμούσατε εσείς,αν ω μη γένοιτο βρισκόσασταν στην αντίστοιχη θέση.
   Το βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ. Με γέμισε σκέψεις καί συναισθήματα καί με έκανε να δώ πολλά πράγματα με άλλη ματιά. Αξίζει να το αναζητήσετε. Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: CLARE MACKINTOSH

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: After the end

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΒΑΣΙΑ ΤΖΑΝΑΚΑΡΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ