Για μια χούφτα αλεύρι

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

  Θυμάμαι έντονα,όσα χρόνια κι αν περάσουν,τις διηγήσεις των παππούδων καί των γιαγιάδων μου σχετικά με το τι βίωσαν την περίοδο της Ιταλικής καί αργότερα της Γερμανικής κατοχής στην χώρα μας καί εξακολουθούν να διαπερνούν το σώμα μου ρίγη ανατριχίλας,μα καί φόβου. Φόβο πως ο άνθρωπος είναι το χειρότερο κτήνος που έχει περάσει ποτέ πάνω στην γη. Ένα πράγμα,όμως,που δεν δύναμαι να αντιληφθώ,αποδεχθώ -πείτε το όπως θέλετε- είναι το πως γίνεται την μία στιγμή σαν λαός να ενωνόμαστε κάτω από έναν εχθρό καί την επόμενη να ''τρωγόμαστε'' αναμεταξύ μας καί να προσπαθεί ο ένας να ξεσκίσει την σάρκα του άλλου. Κι αυτό,δυστυχώς,δεν συμβαίνει μόνο τώρα,αλλά ανέκαθεν. Από την αρχαιότητα μέχρι καί σήμερα,οι Έλληνες έχουν την κακή συνήθεια να αντιμάχονται τους συμπατριώτε τους. Εύχομαι κάποια στιγμή να αλλάξει όλο αυτό. Δεν έχουμε να κερδίσουμε κάτι με το να είμαστε εχθροί κι όχι συνοδοιπόροι στο ταξίδι της ζωής με σκοπό ένα καλύτερο μέλλον.
  Ο συγγραφέας κύριος Σωτήριος Γ. Μάιπας υπογράφει το νέο του βιβλίο,με τίτλο ''Για μια χούφτα αλεύρι'',το οποίο δεν έχει πολλές μέρες που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη. Πρόκειται για ένα δυνατό καί καθηλωτικό ιστορικό μυθιστόρημα που διαβάζεται με μία ανάσα. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ σαν βιβλίο καί με γέμισε με πληθώρα συναισθημάτων καί σκέψεις.
  Ήταν η πρώτη φορά που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω την γραφή του συγγραφέα καί μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Ο λόγος του περνάει από διάφορες διακυμάνσεις,όπως αρμόζει στο κείμενο. Άλλες φορές είναι πιο σκληρός κι ωμός,κι άλλες πιο οικείος καί συγκινησιακός,σε όλες,όμως,τις μορφές του δεν παύει να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον καί την προσοχή των αναγνωστών. Οι εικόνες είναι τόσο πολλές,που καθιστούν το κείμενο ''ζωντανό'' καί τους αναγνώστες μέρος της ιστορίας.
  Ποτέ μα ποτέ,δεν θα μπορέσω να αποδεχθώ την κακία που μπορεί να έχουν μέσα στην ψυχή τους κάποιοι άνθρωποι. Πότε χάσαμε την ανθρωπιά μας;΄Η τελικά,δεν την είχαμε ποτέ; Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι κάποιος άνθρωπος μπορεί να είναι ''ανώτερος'' κάποιου άλλου εξαιτίας της φυλής,καταγωγής,οικονομικής τάξης,φύλου,εκπαίδευσης κι ό,τι άλλο. Από πού προκύπτει όλο αυτό,πέρα από την τρέλα που διακατέχει κάποιους ανθρώπους; Καί το χειρότερο; Υπάρχει μερίδα ανθρώπων που μπορεί στο πρόσωπο αυτού του μανιακού (βλπ. Χίτλερ) να βρούν το σωτήρα καί καθοδηγητή τους.
  Κακά τα ψέματα,παντού καί πάντοτε υπήρχαν,υπάρχουν καί θα υπάρχουν καί οι καλοί καί οι κακοί άνθρωποι. Αυτό έγκειται στο χαρακτήρα τους κι όχι στην καταγωγή τους. Μην ξεχνάμε,άλλωστε,πως καί στην χώρα μας υπάρχουν άνθρωποι που δεν φέρονται καί με τον πιο σωστό κι ενδεδειγμένο τρόπο. Έχουν προδώσει την πατρίδα καί τους συμπολίτες τους για το ατομικό τους συμφέρον καί μόνο. Πρέπει,βέβαια,να θυμούνται ότι ποτέ οι προδότες δεν είναι αγαπητοί,ούτε έχουν φίλους. Το τέλος τους δε,είναι χειρότερο από όσο φαντάζονται.
  Ο συγγραφέας εύστοχα μέσα από την υπόθεση του βιβλίου του τονίζει αυτό που σας προανέφερα. Δείχνει καί την βάναυση μα καί την ανθρώπινη πλευρά των κατακτητών. Ακόμη κι αν η πλάστιγγα γέρνει καί βαραίνει τον κτηνώδη τρόπο με τον οποίο δρούσαν καί συμπεριφέρονταν οι Γερμανοί κατακτητές. Βλέπετε,ο ναζισμός δεν έβρισκε πάντα πρόσφορο έδαφος για να ευδοκιμήσει. Υπήρχαν καί οι εξαιρέσεις που έκαναν την διαφορά.
  Εσκεμμένα άφησα τον σχολιασμό του τίτλου του βιβλίου για το τέλος της κριτικής μου. Μας δίνονται χρήσιμες πληροφορίες μέσω αυτού. Αυτή η μικρή,μα συνάμα τόσο σημαντική,προσφορά αυτής της ποσότητας αλευριού,όχι μόνο ήταν καθοριστική καί ζωτικής σημασίας,αλλά λειτουργεί σαν μία κίνηση αντίστασης απέναντι στο ναζισμό καί στους εκπροσώπους του. Δείτε το σαν έναν άλλο φάρο ελπίδας. Ας γίνει,λοιπόν,αυτό η σπίθα για να ανάψει η φωτιά που θα τον κάψει συθέμελα. Αν συγκεντρώσουμε όλες μαζί αυτές τις προσπάθειες,θα βγεί κάτι πολύ μεγάλο καί καλό. Κι ας ευχηθούμε να μην ξαναπεράσει ο κόσμος ανάλογες καταστάσεις.
  Επειδή το βιβλίο δεν έχει πολύ καιρό που κυκλοφόρησε καί δεν θέλω να σας πω κάτι,που πιθανώς να του στερήσει κάτι από την ομορφιά του,κάπου εδώ θα κλείσω την κριτική μου. Αναζητήστε το. Πραγματικά αξίζει της προσοχής σας.
                                                             Καλά σας αναγνώσματα!

                                                                    ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ο Γιόζεφ, ο νεαρός Γερμανός, ακολουθεί τον πατέρα του στην Αίγινα. Ο σκληροτράχηλος διοικητής που θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τον Χίτλερ λεηλατεί τα πάντα και αφήνει τους Έλληνες να πεινούν και να αργοπεθαίνουν. Δεν έχει υπολογίσει όμως την αντίσταση! Μπορεί μια χούφτα αλεύρι να κατατροπώσει το ναζιστικό ιδεώδες; Μπορεί ένα χωριό από σκελετωμένα κορμιά να κερδίσει τους χιτλερικούς και τους προδότες; Ένα ταξίδι στον χρόνο, στη θυελλώδη εποχή του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, με φόντο την Αίγινα, το Βερολίνο και τη Ρώμη, αλλά και τις άγριες θάλασσες όπου βρέθηκαν Έλληνες ναυτικοί, με τελικό προορισμό την ήττα των χιτλερικών και τον διωγμό τους από το ελληνικό νησί. Δεν έφυγαν όμως έτσι απλά… Κάτι άφησαν πίσω τους. Κάθε κοινό μέλλον, μία αδιάκοπη μάχη ενάντια στον ναζισμό και σε κάθε μασκαρεμένη όψη του. Ας εδραιώσουμε και το δικό μας κοινό μέλλον πάνω στις αξίες που προσπαθεί εναγωνίως να σβήσει ο ναζισμός. Τότε, μπορούμε να πούμε ότι ξεκινήσαμε να κερδίζουμε.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΣΩΤΗΡΙΟΣ Γ. ΜΑΪΠΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΙΧΑΛΗ ΣΙΔΕΡΗ