Κάτω από το δέρμα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

''Νέα Υόρκη, τέλος της δεκαετίας του ’60. Ο σπουδαστής λογοτεχνίας Τζόναθαν Ρόζεν γνωρίζει τον βιβλιόφιλο δανδή Γιόζεφ Άιζενσταϊν. Μέσω του μυστηριώδους αυτού μεσήλικα, ο άβγαλτος νεαρός δεν θα έρθει μόνο σε επαφή με τον κόσμο της τέχνης και του πνεύματος, αλλά θα διδαχτεί επίσης  την τέχνη της ερωτικής αποπλάνησης –και εκείνες οι φωτεινές μέρες θα σηματοδοτήσουν την ενηλικίωσή του. Με το πέρασμα του χρόνου, ο Τζόναθαν αρχίζει να υποψιάζεται ότι πίσω από τη βιτρίνα του μέντορά του κρύβεται ένα φοβερό μυστικό. Αυτή η υποψία όμως δεν θα γίνει βεβαιότητα, παρά μόνο δύο δεκαετίες αργότερα… Μια ιστορία που παρασύρει τον αναγνώστη στον σκοτεινό κόσμο των βιβλίων, ταξιδεύοντάς τον από τη Νέα Υόρκη του '69 στο Βερολίνο και από την εποχή του Μεσοπολέμου στην πτώση του Τείχους.''
                                                       (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Σαν αναγνώστρια μου αρέσει να διαβάζω,σχεδόν,όλα τα λογοτεχνικά είδη καί ανάλογα με την ψυχική μου διάθεση,κατά καιρούς επιλέγω βιβλία που να ανήκουν σε ένα είδος. Για παράδειγμα,τον τελευταίο καιρό έχω πάθει έναν μικρό εθισμό με τα ψυχολογικά θρίλερ/θρίλερ καί κάθε φορά αναζητώ το επόμενο που θα μου προσφέρει ακόμα πιο δυνατές συγκινήσεις. Αντιλαμβάνεστε,συνεπώς,την χαρά μου,όταν φτάνει στα χέρια μου ένα τέτοιο βιβλίο.
  Δεν έχει πολύ καιρό που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος,το πρώτο ψυχολογικό θρίλερ του συγγραφέα κυρίου Gunnar Kaiser,με τίτλο ''Κάτω από το δέρμα''. Καί όχι,δεν έχει καμία σχέση με το τραγούδι του Frank Sinatra,με τίτλο ''I've got you under my skin''. Είναι ένα βιβλίο που έχει επιφέρει μεγάλες διαμάχες ανάμεσα στο αναγνωστικό κοινό. Υπάρχουν οι υπέρμαχοί του καί αυτοί που το καταδίκασαν. Εγώ για να είμαι ειλικρινής,βρίσκομαι κάπου στην μέση. Δεν το θεωρώ κακό βιβλίο. Θα προσπαθήσω να το προσεγγίσω όσο πιο αντικειμενικά γίνεται καί να μην το κρίνω τόσο αυστηρά-σκληρά.
   Ας τα πιάσουμε καλύτερα από την αρχή. Είναι φανερό πως ο συγγραφέας,για να γράψει το παρόν βιβλίο,έχει επηρεαστεί -όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο- από τα πολύ γνωστά βιβλία ''Το άρωμα'' του Πάτρικ Ζίσκιντ καί την ''Σιωπή των Αμνών'' του Τόμας Χάρις. Αυτό καί μόνο με προϊδέασε για το τι θα συναντήσω μέσα στις σελίδες του καί κάπως σαν μου στέρησε ένα κομμάτι από την μαγεία του. Χωρίς αυτό να με κάνει,να μην θέλω να το διαβάσω μέχρι τέλους,όπερ καί εγένετο.
  Ο συγγραφέας έχει μία καλή βάση πάνω στην οποία στηρίζεται καί αναπτύσσει την ιστορία του. Ο λόγος του διακρίνεται από μία φιλοσοφική εσάνς,η οποία εμένα μου άρεσε αρκετά. Είμαι εξοικειωμένη μαζί της λόγω της φύσης των σπουδών μου καί δεν με ενοχλεί όταν την συναντώ μέσα στα βιβλία που διαβάζω,πάντα με μέτρο καί ταιριαστά με το κείμενο. Το βιβλίο -κατά την άποψή μου- θα ήταν ακόμη καλύτερο καί πιο ευχάριστο για τους αναγνώστες αν ήταν μικρότερο σε όγκο καί αυτομάτως έλειπαν οι περιττές επαναλήψεις.
  Θα αναρωτιέστε,εύλογα,αν έχει θετικά στοιχεία το βιβλίο. Ναι,έχει. Πρώτο ήταν οι ίδιοι οι ήρωες. Εγώ βρήκα την σκιαγράφηση των χαρακτήρων τους εξαιρετική. Ο συγγραφέας κάνει μία βαθειά ψυχογράφηση των ηρώων του καί τους παρουσιάζει στο αναγνωστικό κοινό με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τους ταιριάζουν καί θα προξενήσουν ποικίλα συναισθήματα. Συναισθήματα κατά κόρον αρνητικά,που τους καθιστούν τόσο αληθινούς την ίδια στιγμή. Δεν γίνεται να αντιπαθείς με τόσο πάθος κάτι που δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Η σκέψη καί μόνο πως μπορεί να κυκλοφορούν εκεί έξω κτήνη με ανθρώπινη μορφή,είναι αποκαρδιωτική. Δεύτερο ήταν οι τόσο περιγραφικές εικόνες που κοσμούν το κείμενο. Ένιωθα ότι μπορούσα να αγγίξω όσα άγγιζαν οι ήρωες καί η μυρωδιά του δέρματος να κατακλύζει όλη την όσφρησή μου. Αν το καλοσκεφτεί κάποιος/α,εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα φρικιαστικό σκηνικό. Τρίτο,καί εξίσου σημαντικό,ο τρόπος με τον οποίο συνδέονταν οι δύο κύριοι πρωταγωνιστές κι αυτή η διεστραμμένη σχέση την οποία είχαν αναπτύξει μεταξύ τους. Αν καί εκ διαμέτρου αντίθετοι μεταξύ τους,είχαν ένα περίεργο κώδικα επικοινωνίας. Στα μάτια μου ο ένας φαντάζει ιδιαίτερα οξυδερκής μέσα στην εμμονή καί στην παράνοιά του,κι ο άλλος αφελής καί ευκολόπιστος. Ο ένας είναι ακραίος καί μισογύνης,αφού το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η ηδονή που λαμβάνει από μία ερωτική σχέση καί δεν νοιάζεται για τον άνθρωπο που έχει δίπλα του καί με όμοιο τρόπο ''πλάθει'' τον άβουλο φίλο του. Επίσης,δεν μπορεί να θεωρηθεί βιβλιόφιλος,αφού στην πραγματικότητα νοιάζεται για το περιτύλιγμα καί όχι για την ουσία ενός βιβλίου. Σε αυτήν την φιλική σχέση των δύο αντρών αξίζει να σταθούμε.
   Πώς γίνεται να δενόμαστε με αγνώστους τόσο εύκολα κι απόλυτα; Πώς μπορούμε καί τους εμπιστευόμαστε καί δεν μπορούμε να πιστέψουμε το χείριστο για εκείνους,ακόμη κι αν υπάρχουν τρανές αποδείξεις εναντίον τους; Η ανθρώπινη φύση δεν θα πάψει ποτέ να μας εκπλήσσει...
   Δεν θα επεκταθώ σε περαιτέρω ανάλυση του βιβλίου γιατί φοβάμαι μήπως κάνω κάποιο spoiler. Εγώ μελλοντικά θα ήθελα να διαβάσω κι άλλο έργο του συγγραφέα καί θα επιθυμούσα να δω μία πιθανή εξέλιξή του. Κλείνοντας κάπου εδώ την κριτική μου,θα σας πώ,να αναζητάτε καί να διαβάζετε βιβλία που θα σας γεμίζουν καί θα νιώθετε όμορφα. Γιατί όχι,να μην διαβάσετε κι αυτό;
                                                        Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: GUNNAR KAISER (ΓΚΟΥΝΑΡ ΚΑΙΖΕΡ)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: UNDER DER HAUT

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΛΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ