Ψυχίατρος Τυπάλδος

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Αν και διανύουμε τον 21ο αιώνα καί η επιστήμη έχει εξελιχθεί καί οι άνθρωποι,πλέον,δείχνουν να αντιλαμβάνονται καί να αποδέχονται πράγματα καί καταστάσεις που μέχρι πρίν λίγα χρόνια θεωρούνταν ταμπού,διακρίνω μία συστολή,μία εσφαλμένη προκατάληψη απέναντι στο ζήτημα του αυτισμού καί στα άτομα που πάσχουν από αυτό. Επιτρέψτε μου να θεωρώ πως δεν πρόκειται για ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας καί ευτυχώς υπάρχουν πολλοί/ες εκεί έξω που συμφωνούν μαζί μου. Είναι κι αυτό μία σταγόνα ελπίδας που θα εξαλείψει παντελώς αυτές τις ακραίες απόψεις.

  Δυστυχώς,η αρπαγή παιδιών με σκοπό την κακοποίηση καί εκμετάλλευσή τους από ενήλικες είναι ένα καθημερινό καί θλιβερό γεγονός που λαμβάνει χώρα παγκοσμίως καί αντί να μειώνεται,αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς. Πολλές φορές αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα γίνεται αφορμή για να γραφτούν αστυνομικά μυθιστορήματα,όχι απλά καί μόνο για να κάνουν μεγαλύτερες εισπράξεις από τις πωλήσεις λόγω της πλοκής των -τουλάχιστον,έτσι θέλω να ελπίζω- μα για να κινητοποιήσουν όλους κι όλες μας καί να προσέχουμε ακόμη παραπάνω. Εστιάζουν,κυρίως,στα κίνητρα των εγκληματιών αυτών καί εμμένουν στην προσπάθεια να κατανοήσουν τους λόγους που οδηγήθηκαν στην τέλεση αυτών των πράξεων. Ναι,συμμερίζομαι την άποψη ότι κανένας άνθρωπος δεν γεννήθηκε εγκληματίας,μα οι καταστάσεις αλλοίωσαν τον χαρακτήρα του καί εξελίχθηκε με αυτόν τον τρόπο. Βέβαια,αυτό δεν δικαιολογεί τα πάντα κι ούτε συνεπάγεται πως θα γίνουν εγκληματίες όσοι είχαν άσχημα βιώματα. Έχετε,άραγε,ποτέ αναρωτηθεί πως είναι,ή,σκέφτονται οι άνθρωποι που ασχολούνται με την εξιχνίαση ανάλογων υποθέσεων;

   Εύλογα θα αναρωτιέστε γιατί σας τα λέω όλα αυτά,ενώ πρόκειται να σας μιλήσω για ένα βιβλίο που διάβασα. Κι όμως,έχουν άμεση σχέση με το μυθιστόρημα. Ο συγγραφέας κύριος Γιώργος Κατσούλας προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό ένα βιβλίο ξεχωριστό. Ένα μυθιστόρημα αλλιώτικό από τα τετριμμένα αστυνομικά καί ψυχολογικά θρίλερ. Για μένα είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία της φετινής χρονιάς,όσον αφορά το είδος που ανήκει. Ωραία όλα αυτά,μα θα διερωτάστε τι είναι αυτό το στοιχείο που του δίνει όλη αυτήν την μοναδικότητα. Θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως.

   Ο συγγραφέας επιλέγει να κάνει την ανατροπή καί μέσα από την υπόθεση του βιβλίου του,να μην εστιάσει την προσοχή του στο συμβάν καί στον δράστη,αλλά να εμβαθύνει στην σκιαγράφηση του χαρακτήρα του ψυχίατρου Τυπάλδου,ο οποίος θα συνδράμει στην διαλεύκανση της υπόθεσης. Με μεγάλη μαεστρία καί λεπτούς χειρισμούς,ο συγγραφέας θα προσπαθήσει να μην χαθεί μέσα στον δαιδαλώδη λαβύρινθο της ψυχής του κεντρικού του ήρωα. Έχοντας κατά νού πως πρόκειται για μία ιδιοφυϊα που πάσχει από αυτισμό,ήδη υπάρχει μία δυσκολία στο να προσεγγιστεί καί να κατανοηθεί ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεται. Προσέξτε! Έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο έξυπνο που τον συντροφεύει ένα ''χάρισμα'' που για άλλους είναι καλό καί για άλλους κατάρα. 

   Βρήκα εξαιρετικό τον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας,χάρη στον βασικό του ήρωα,αναδεικνύει το θέμα του αυτισμού καί το ''κοινωνεί'' στο αναγνωστικό κοινό. Δεν προσπαθεί με πλάγιο τρόπο να συγκινήσει καί να προκαλέσει τον οίκτο των αναγνωστών. Κάθε άλλο! Δίνει τα πράγματα στις ρεαλιστικές τους διαστάσεις καί επεξηγεί καταστάσεις καί αντιδράσεις που όσοι/ες δεν πάσχουν από αυτισμό,δεν δύνανται να αντιληφθούν. Εμένα με βοήθησε να κατανοήσω πολλά που δεν γνώριζα καί να δώ,έστω καί για λίγο,μέσα από τα μάτια αυτών των ανθρώπων. Γι'αυτό,συνετό θα είναι να σκεφτόμαστε δύο φορές πρίν εκφέρουμε άποψη για κάτι που δεν γνωρίζουμε καί να μην σηκώνουμε το δάχτυλο να δείχνουμε,ή,να κρίνουμε με τόση ευκολία.

   Η πλοκή του βιβλίου είναι πολυδιάστατη. Μεταφέρει πολλά καί σημαντικά μηνύματα για τους αναγνώστες. Ο συγγραφέας θα μιλήσει μέσω των ηρώων του για τον ρατσισμό καί τις προκαταλήψεις που συνοδεύουν πολλούς ανθρώπους εξαιτίας της καταγωγής τους καί το τι επικρατεί στην χώρα από την οποία μετανάστευσαν. Για την δίψα του λαού για απόδοση δικαιοσύνης. Μία δικαιοσύνη που δεν έχει σωφρονιστικό χαρακτήρα,αλλά εκδικητικό. Όπως,βέβαια,ότι καί οι δυνατοί λυγίζουν καί έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν βοήθεια. Δεν είναι άτρωτοι. Είναι απλοί άνθρωποι,όπως όλοι μας.

  Ο λόγος του συγγραφέα είναι στρωτός,με κάποια σημεία που ανεβαίνει η ένταση για να τονιστούν όλα όσα βιώνουν εκείνη την στιγμή οι ήρωες. Εσκεμμένα χρησιμοποιεί απλό,καθημερινό λεξιλόγιο σε συνδυασμό με κάποιες εκφράσεις που λέγονται ανάμεσα σε φίλους καί οικείους,για να προσδώσει μία αληθοφάνεια τόσο στους ήρωες,όσο καί σε όλο το κείμενο. Οι εικόνες είναι πολλές καί άκρως περιγραφικές. Σαν να παρακολουθούμε μία ταινία δράσης. Βρήκα,επίσης,απαραίτητο αυτόν τον εσωτερικό διάλογο του ψυχίατρου Τυπάλδου καί τον τρόπο έκφρασής του. Μας βοηθά να κατανοήσουμε τον ψυχισμό του καί να τον δεχθούμε όπως είναι. Αυτός ο αυθορμητισμός του,με έκανε να τον συμπαθήσω. Δεν σας το κρύβω,πως ο τρόπος με τον οποίο ξεδιπλώνει ο συγγραφέας την ιστορία πάνω στο χαρτί,με έκανε να αισθανθώ πολλά συναισθήματα. Χαρά,πόνος,αγωνία μέχρι συμπόνοια καί ελπίδα εναλλάσσονταν μέσα μου εν ριπή οφαλμού. Τελειώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου συνειδητοποίησα ότι κρατούσα την αναπνοή μου καί τότε ξαφνικά αφέθηκα ελεύθερη...

   Στα υπέρ,επιπλέον,του βιβλίου θα μπορούσαν να προστεθούν οι συνεχόμενες ανατροπές,η γρήγορη δράση καί το μυστήριο. Το βιβλίο διαβάζεται με κομμένη την ανάσα καί δίκαια μπορεί να λάβει τον όρο ''page turner''. Καί μία συμβουλή! Όταν αποφασίσετε να το διαβάσετε,μα τι λέω,επιβάλλεται να το διαβάσετε,καλό θα είναι να είστε απόλυτα ήρεμοι/ες καί δοσμένοι/ες σε αυτό καί να μην έχετε αναλάβει καμία άλλη υποχρέωση ταυτόχρονα. Θα σας ''απορροφήσει'' πλήρως καί θα αλλάξει τον τρόπο σκέψης σας. Δεν χρειάζεται να πώ κάτι άλλο. Αναζητήστε το!

                                                        Καλές σας αναγνώσεις!

                                                                 ΠΕΡΙΛΗΨΗ

«Μα ήταν ο Τυπάλδος. Πώς θα μπορούσε να κάνει πίσω; Ο διάσημος ψυχίατρος. Ένας Υπεράνθρωπος. Αυτός που πάλευε με τα πάντα. Που πάλευε με την κατάθλιψη, που πάλευε με τον αυτισμό, που πάλευε με το παρελθόν του, που πάλευε να κάνει μιαν απλή σχέση, που πάλευε να τον κατανοήσουν οι άνθρωποι, η ελπίδα των γονιών, η ελπίδα των παιδιών. Αυτός που – σχεδόν πάντα – είχε δίκιο. Αυτός είχε το χάρισμα και την κατάρα. Η ιδιοφυΐα. Λοιπόν; Τι να την έκανε την ιδιοφυΐα του αν δείλιαζε τώρα; Τι είναι η ιδιοφυΐα χωρίς θάρρος; Χωρίς θέληση; Χωρίς να μπορείς να κοιτάξεις στα μάτια το βλέμμα που σε κατατροπώνει και να του πεις «κάνε πιο κει». Πού είναι η ιδιοφυΐα, όταν η ατολμία επελαύνει επάνω σε φτερωτά άλογα και σε καλεί στον ίδιο σου τον όλεθρο; Ποια είναι η ιδιοφυΐα όταν η ατσαλένια πανοπλία της θέλησης κάνει φτερά και σκορπίζεται στον άνεμο; Όλα θα τα αντιμετώπιζε τώρα. Σε μια σκοτεινή αρένα όπου οι σύμμαχοι του σκότους θα γλεντούσαν χωρίς σταματημό. Και θα ήταν εκεί μόνος. Αυτός και όλοι τους. Ένας εναντίον όλων. Αυτός και τα σκοτάδια του…» Περισσότερο ένα φιλοσοφικό θρίλερ, μια πραγματεία πάνω στη θεωρία του υπεράνθρωπου, ένας στοχασμός πάνω στην «Υψενική» και «Νιτσεϊκή» φιλοσοφία, παρά ένα καταιγιστικό αστυνομικό με συνεχείς ανατροπές και υπερβολές, το μυθιστόρημα του Γιώργου Κατσούλα επικεντρώνεται στο χαρακτήρα του Ψυχιάτρου Τυπάλδου, ενός αυτιστικού γιατρού με σύνδρομο Άσπεργκερ και παρακολουθεί βήμα βήμα την πορεία του για τη σύλληψη ενός παιδεραστή.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ