Η ΚΡΥΠΤΗ ΤΟΥ ΒΙΤΑΛ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Οι Εβραίοι κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχαν μπεί στο στόχαστρο των Γερμανών καί ένιωσαν ένα μεγάλο μέρος της θηριωδίας πάνω τους. Όχι μόνο εκδιώχθηκαν από τους τόπους κατοικίας τους,χάνοντας τις δουλειές καί τις περιουσίες τους,μα έχασαν αγαπημένους τους ανθρώπους καί πολλοί εξ αυτών καί την ζωή τους. Έχετε,άραγε,ποτέ αναρωτηθεί τί απέγιναν όσοι κι όσες κατάφεραν να δραπετεύσουν καί να ξεφύγουν από αυτήν την λαίλαπα; Τί χρειάστηκε να κάνουν για να επιβιώσουν καί πώς ήταν η ζωή τους έπειτα;

   Ο συγγραφέας κύριος Κώστας Θεολόγου,μέσα από την νέα του νουβέλα,με τίτλο ''Η κρύπτη του Βιτάλ'' αναδεικνύει την ιστορία ενός Εβραίου της Θεσσαλονίκης εξαιτίας μίας συζήτησης ανάμεσα σε δύο φίλους,που εκ πρώτης ματιάς μοιάζουν εκ διαμέτρου αντίθετοι. Η αφήγηση της ιστορίας του Βιτάλ δεν θα ρίξει μόνο φως σε άγνωστες,για εμάς,πτυχές της ιστορίας εκείνης της τραγικής περιόδου,μα θα καλύψει τυχόν κενά που μπορεί να υπήρχαν στην σκέψη των οικείων του. Θα έρθει την κατάλληλη στιγμή για να ολοκληρώσει το παζλ της ζωής του Βιτάλ. Είναι ουσιαστικά εκείνο το σημαντικό κομμάτι που έλειπε καί δεν μας επέτρεπε να έχουμε όλη την εικόνα.

   Νομίζω πως οι άνθρωποι που συναντάμε στην ζωή μας,δεν είναι πάντοτε απλά περαστικοί,ή,τυχαίοι. Κάποιοι έρχονται για να μας διδάξουν,άλλοι για να γίνουν φίλοι/ες μας καί άλλοι λειτουργούν σαν από μηχανής θεοί που με την παρέμβασή τους όλα παίρνουν τον δρόμο τους καί μας δίνονται απαντήσεις καί λύσεις στα όποια προβλήματα μας ταλανίζουν. Κρύβεται ένας σκοπός πίσω από την ''άφιξη'' τους.

  Πότε θεωρείται ένας άνθρωπος ''νεκρός''; Όταν έχει χάσει όλη του την οικογένεια καί εκείνος εξακολουθεί να ζεί,ή,όταν πάψει να υπάρχει στην ζωή; Για μένα δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα. Θεωρώ ότι η ζωή του παύει,όταν στερείται,ειδικά με τόσο βίαιο κι άδικο τρόπο,την οικογένειά του. Δεν έχει καμία σημασία αν οι ζωτικές του λειτουργίες είναι ακόμα ενεργές. Μοιάζει σαν ένα άδειο σακί... Σαν ένα κορμί χωρίς ψυχή... Όμοια καί ο κεντρικός μας ήρωας,ο Βιτάλ,κυκλοφορεί σαν ''νεκρός'' ανάμεσα στους ζωντανούς. Απλά του δόθηκε μία ''παράταση'' ζωής. Σαν ένα μικρό δάνειο,που δεν αφορούσε κάποιο χρηματικό ποσό,μα δόσεις αγάπης καί ευτυχίας. Οι αναμνήσεις,όμως,σαν ένα κομμάτι γυαλί του χάραζαν βαθιές πληγές καί χαραγματιές πάνω στο κορμί του,που αιμορραγούσαν συνεχώς.

   Ο λόγος του συγγραφέα,κατ'εμέ,είναι πολύ πειστικός καί λάγνος καί μας παρασύρει μέσα σε μία γλυκειά δίνη. Σαν μία ζαλάδα που προέρχεται από την υπερβολική κατανάλωση γαλλικού κρασιού εξαιρετικής ποιότητας. Δεν αφήνει λεπτό τους αναγνώστες να στρέψουν την προσοχή τους πέρα απ΄την ανάγνωση του βιβλίου. Μην σας πώ,πως ούτε καί οι ίδιοι επιθυμούν κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στην άριστη χρήση της γλώσσας από τον συγγραφέα,ή,από όλη την εσάνς που εκπέμπει η ιστορία του βιβλίου. Πλανεύει τους αναγνώστες καί τους αιχμαλωτίζει με αόρατα δεσμά. Τους κρατά εκεί μέχρι το τέλος,όπου καί τους απελευθερώνει δίνοντάς τους μία ανάσα ζωντάνιας καί ελευθερίας.

   Το αν βρήκαν αυτό που διακαώς αναζητούσαν τόσο ο Βιτάλ,όσο καί οι άλλοι ήρωες του βιβλίου,δεν πρόκειται να σας το εκμυστηρευτώ. Αξίζει να αναζητήσετε το βιβλίο καί να το διαβάσετε. Το αν θα επιλέξετε να πιστέψετε,ή όχι,όσα αναφέρονται μέσα,είναι κάτι που εσείς θα το αποφασίσετε. Εγώ μπορώ να σας πώ ότι μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.

                                                                   Καλές σας αναγνώσεις!

                                                                         ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ποια σχέση έχει ο νεαρός Θεσσαλονικιός αφηγητής με τον Παριζιάνο κομουνιστή ζωγράφο Μπορίς Τασλίτσκι; Πόσο αληθινή είναι η ιστορία που διηγείται ο Αθηναίος αριστοκράτης παραμυθάς; Ένα συνταρακτικό προσκύνημα, μια μυστική τελετουργία στη μνήμη του Βιτάλ, ενός Εβραίου της Θεσσαλονίκης. Δύο πόλεις σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους – το ηδονικό Παρίσι των ’80s και η μαρτυρική Θεσσαλονίκη του Ολοκαυτώματος – συμπλέκονται αφηγηματικά. Μια σύγχρονη ιστορία που περιέχει εγκιβωτισμένη την αφήγηση των περιπετειών του ήρωά μας από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα ως τα μέσα της δεκαετίας του 1980.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΕΔΡΟΣ