Δες τον θάνατο όπως τη γέννηση

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Η ζωή καί ο θάνατος είναι δύο έννοιες αντιφατικές,μα την ίδια στιγμή τόσο αλληλένδετες,που κρατούν τα πάντα σε μία ισορροπία γύρω μας. Από την μία μεριά είναι η απόλυτη χαρά καί καί από την άλλη ο μέγιστος πόνος. Αν ήταν χρώματα,η ζωή θα ήταν το λευκό καί ο θάνατος θα ήταν το μαύρο. Αν καί ο θάνατος είναι το μόνο σίγουρο πράγμα στην ζωή,αφού ό,τι γεννιέται είναι προορισμένο να πεθάνει,κανείς δεν δείχνει έτοιμος να συμβιβαστεί με την ιδέα του. Είναι αλήθεια πως καί οι επιστήμονες προσπάθησαν καί εξακολουθούν ακόμη να ερμηνεύσουν την έννοιά του.

   Δεν έχει πολύ καιρό που κυκλοφόρησε από την Άνεμος εκδοτική,η νέα νουβέλα του συγγραφέα κυρίου Γιάννη Μπερούκα,με τίτλο ''Δες τον θάνατο όπως τη γέννηση''. Πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο που μου γέννησε έντονους προβληματισμούς καί με εξέπληξε ευχάριστα. Για να είμαι ειλικρινής,το άρχισα νιώθοντας κάποιον δισταγμό,αλλά κατάφερε από τις πρώτες κιόλας του σελίδες,να μου αλλάξει γνώμη καί να με ''κερδίσει''. 

   Αυτό που κάνει αυτήν την νουβέλα να ξεχωρίζει είναι η ίδια της η ταυτότητα. Τί θέλω να πώ με αυτό; Αποτελείται από τρείς αυτόνομες,ξεχωριστές ιστορίες καθημερινών ανθρώπων,που κοινός τους παρανομαστής είναι ο θάνατος καί μία εσάνς μυστηρίου που ακολουθεί αυτόν. Όχι,δεν είναι μακάβριο,ούτε καί ''βαρύ'' για τον ψυχισμό των αναγνωστών.

  Ο συγγραφέας προσπαθεί να διώξει μακρυά την ιδέα του απέραντου σκότους καί την ομίχλη που τον σκεπάζει. Θα μπορούσε από κάποιους σε μία πιο ελεύθερη εκδοχή να θεωρηθεί σαν μία τελετή μύησης στα μυστικά αυτού καί τρόπο τινά να τον ''απογυμνώσει'' από τον φόβο που μας γεννά. Όλο το ζήτημα της αέναης μάχης ανάμεσα στην ζωή καί στον θάνατο,αποτυπώνεται μέσα στις ιστορίες βάσει μία φιλοσοφικής ματιάς,η οποία έχει ως σκοπό να αναπτύξει την κριτική μας ικανότητα καί σκέψη. Θα μπορούσαμε,εντέλει,εμείς οι άνθρωποι να αντιμετωπίσουμε καί να αποδεχθούμε τον θάνατο,όπως την ζωή; Αφού μόνο το σώμα είναι φθαρτό καί η ψυχή είναι άυλη,γιατί μετά τον θάνατο του σώματος,η ψυχή να μην μπορεί να ξαναγεννηθεί μέσα σε νέο σώμα;

   Ήταν η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με την πένα του συγγραφέα καί δεν δύναμαι να κάνω σύγκριση με κάποιο άλλο έργο του. Μπορώ,όμως,να σας πώ ότι έμεινα πολύ ικανοποιημένη από την γραφή του. Ο λόγος του είναι ομαλός καί συνεχόμενος. Τον χαρακτηρίζει ένας λυρισμός,ο οποίος,κατ'εμέ,επιβάλλεται σε μία ανάλογη νουβέλα καί ενισχύεται από άφθονο λεξιλόγιο,πολλές καί παραστατικές εικόνες,καθώς καί την εμφάνιση του μεταφυσικού στοιχείου,που πάντα με γοητεύει. Βρήκα άψογη την αρμονία ανάμεσα στην πραγματικότητα καί το μεταφυσικό στοιχείο. Δεν υπερτερεί το ένα έναντι του άλλου,μα οδηγούμαστε μεθοδικά από το ένα στο άλλο. Καθώς διάβαζα τις ιστορίες,είχα την αίσθηση πως με την ζωή ξεκινάει ένας κύκλος που κλείνει με τον θάνατο. Κι όλο αυτό συνεχίζεται εσαεί.

   Ένα,επιπλέον,θετικό στοιχείο του βιβλίου είναι οι ήρωές του. Είναι άνθρωποι,απλοί καθημερινοί,όμοιοι με εμάς. Με τις ίδιες σκέψεις καί συναισθήματα,πιθανότατα καί με τις ίδιες εμπειρίες ζωής. Άρα,αυτό συνεπάγεται,πως μπορεί εύκολα το αναγνωστικό κοινό να τους πλάσει με την φαντασία του καί να τοποθετήσει στην θέση τους τον εαυτό τους. Έτσι,όχι μόνο έχουμε ένα προσιτό βιβλίο,μα ένα βιβλίο που πετυχαίνει απόλυτα τον στόχο του.

   Καταλήγοντας,να σας πώ ότι το βιβλίο διαβάζεται απνευστί καί δεν αφήνει στον αναγνώστη περιθώρια να το αφήσει από τα χέρια του,πρίν το ολοκληρώσει. Στην ίδια θέση βρέθηκα κι εγώ,με αποτέλεσμα να το διαβάσω μέσα σε λίγες ώρες. Αν ψάχνετε κάτι διαφορετικό,γιατί όχι να μην επιλέξετε την συγκεκριμένη νουβέλα; Πού ξέρετε; Μπορεί να σας αρέσει.

                                                             Καλές σας αναγνώσεις!

                                                                  ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ίσως, σ’ αυτή την παράσταση που όλοι παίρνουμε μέρος, ακόμη να μην έχουμε αποστηθίσει σωστά τον ρόλο μας και η αλήθεια, σιωπηλή απέναντί μας, να στέκει και να μας χλευάζει. Στο έλεος χιλιάδων δρόμων οι τροχιές μας και η ζωή –τυλιγμένη άλλοτε με πραγματικές κι άλλοτε με φανταστικές ιστορίες– να αιωρείται σαν μια ιδέα που κυοφορεί προσδοκίες και μέσα στα αχαρτογράφητα νερά της φαντασίας μας να ψάχνει το αύριο. Η Αντιγόνη, ο Λεωνίδας και ο Δημήτρης, τρεις κλειδωμένες ζωές μέσα σε διαφορετικούς χρόνους, ψάχνουν για τα περάσματά τους. Ο προορισμός τους όμως έχει αλλάξει και δεν είναι πλέον ο γυρισμός, αλλά ένας καινούργιος, άγνωστος δρόμος που ποτέ δεν έζησαν και πρέπει τώρα μόνοι τους να ανακαλύψουν. Με τον ποιητικό και παραστατικό του λόγο, ο συγγραφέας μάς παρασύρει σε μια αέναη περιπλάνηση της ψυχής με μεταφυσικές προεκτάσεις, μέσα από τις καθηλωτικές ιστορίες των ηρώων του.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΕΡΟΥΚΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ