ΕΡΩΤΟΠΑΙΓΝΙΑ - Μίνι αφιέρωμα στην σύγχρονη ελληνική ποίηση(μέρος 1ο)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Αγαπητοί/ες αναγνώστες/στριες του blog μου,σας ευχαριστώ πάρα πολύ που αγκαλιάσατε με πολλή στοργή κι ενδιαφέρον την νέα ''στήλη'' των αφιερωμάτων,σε διάφορα λογοτεχνικά είδη,που εγκαινιάστηκε τον προηγούμενο μήνα. Γι'αυτό,λοιπόν,κι εγώ προχωρώ από σήμερα σε ένα μίνι αφιέρωμα στην σύγχρονη ελληνική ποίηση. Θα σας παρουσιάσω πέντε νέες ποιητικές συλλογές που αξίζει να διαβαστούν. Επειδή πρόκεται για αφιέρωμα,τα κείμενα θα είναι μικρά καί μεστά για να μην είναι κουραστικά για εσάς. Θα μου επιτρέψετε,όμως,πρίν να ξεκινήσω με την κριτική/παρουσίαση του πρώτου βιβλίου,να ευχαριστήσω τις εκδόσεις Κέδρος που αποδέχθηκαν την πρότασή μου καί που μου έστειλαν τα βιβλία που θα παρουσιαστούν στο αφιέρωμα. Ας ξεκινήσουμε με την ποιητική συλλογή της ποιήτριας κυρίας Αθηνάς Βογιατζόγλου,με τίτλο ''ΕΡΩΤΟΠΑΙΓΝΙΑ''.

''ΕΡΩΤΟΠΑΙΓΝΙΑ''

''ΕΡΩΤΟΠΑΙΓΝΙΑ'' τιτλοφορείται η νέα ποιητική συλλογή της ποιήτριας κυρίας Αθηνάς Βογιατζόγλου καί με αυτήν θα ξεκινήσω το ''ταξίδι'' μου στον όμορφο κόσμο της ποίησης. Η ποιήτρια από τον τίτλο,κιόλας,της συλλογής μας προϊδεάζει για την φύση των ποιημάτων καί το τι αναμένουμε από την ανάγνωσή των. Άλλωστε,ο έρωτας καί η ποίηση είναι δύο έννοιες αλληλένδετες. Το ένα προκύπτει με απόλυτη φυσικότητα από το άλλο. Συνυπάρχουν αρμονικά από την αρχή της γέννησής τους μέχρι καί τις μέρες μας.

Ο έρωτας ''παίζει'' σαν μικρό παιδί με τις ψυχές των ανθρώπων. Αυτή η γλύκα καί η αθωότητα που εκπέμπει αιχμαλωτίζει τους πάντες στο διάβα του. Όλοι κι όλες στέκουν ανήμποροι/ες μπροστά του. Ακόμα κι αν προσπαθήσουν να του αντισταθούν,το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Σαν άλλος κουρσάρος ο έρωτας θα αλωνίσει τις θάλασσες των ψυχών τους,μόνο που θα αφήσει ως πολύτιμο λάφυρο αυτό το υπέρτατο συναίσθημα. Ένα συναίσθημα που συνδέεται με την απόλυτη χαρά καί τον απόλυτο πόνο την ίδια στιγμή. Γιατί δεν υπάρχουν μέσες καταστάσεις στον έρωτα. Είναι όλα ή τίποτα.

Η ποιήτρια,ούσα δεινή χρήστρια της ελληνικής γλώσσας,δίνει άρτια καί καλογραμμένα ποιήματα στους αναγνώστες. Ποιήματα γραμμένα σε απλό,ελεύθερο καί λιτό στίχο που την ίδια στιγμή μοιάζουν σαν τα ορμητικά νερά ενός ποταμού που θα μας παρασύρουν στο διάβα τους.

Γεμάτα από εικόνες καί συναισθήματα,είναι δύσκολο κάποιος/α να μην νιώσει πως ταυτίζεται με τους ήρωές τους. Μιλούν για όλους κι όλες εμάς. Για τους όποιους ρόλους χρειάζεται να ''παίξουμε'' στην ζωή μας. Την μετάβαση από το ''εγώ'' στο ''εμείς''. Μιλούν,ουσιαστικά,για την ίδια την ζωή.

Η ποιήτρια έχει επιλέξει να είναι άφυλα κι απρόσωπα τα ποιήματά της,για να πετύχει αυτό που σας προείπα. Δεν έχει σκοπό να προσεγγίσει μία συγκεκριμένη μερίδα του αναγνωστικού κοινού,αλλά όλους κι όλες. Για μένα πράττει ορθώς.

Η συλλογή είναι χωρισμένη σε επτά μέρη,συν τον πρόλογο καί τον επίλογο. Κάθε μέρος φέρει έναν δικό του ξεχωριστό τίτλο,μέσα στον οποίο εσωκλείεται όλο το νόημα καί η ουσία των ποιημάτων που περιέχονται σε αυτό. Είναι σαν να παρακολουθούμε σε πράξεις την ίδια την ζωή. Σταδιακά αυξάνεται η ένταση καί αυτό οφείλεται στην γλώσσα που επιλέγει η ποιήτρια. Άλλοτε είναι πιο κοφτή καί κυνική,άλλοτε πιο τρυφερή κι άλλοτε πιο αυστηρή. Μόνο έτσι τονίζονται όλα όσα θέλει να περάσει η ποιήτρια στους αναγνώστες.

Εν κατακλείδι,η επαφή μας με τα συγκεκριμένα ποιήματα μας αφήνει μία γλυκόπικρη αίσθηση. Εγώ θεωρώ,λανθασμένα ή ορθώς,πως δεν χρειάζεται περισσότερη ανάλυση. Την ποίηση πρέπει να την αποδεχόμαστε,όπως ακριβώς είναι. Καθένας καί καθεμία να λαμβάνει από αυτήν όσα τον/την γεμίζουν καί εκφράζουν. Σε αντίθετη περίπτωση χάνεται η μαγεία της.

Καλά σας αναγνώσματα!

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Αυτοπροσωπογραφία

Θα μπορούσαν να είναι το κράνος μου

για τις πτώσεις, τα ατυχήματα.

Δίχτυ ασφαλείας για τις συμφορές.

Θα μπορούσαν να είναι το μαγικό μου

φίλτρο για όσους πόθησα.

Αλλά δεν πόθησα.

Έτσι όπως με τυλίγουν, μου προξενούν

απέχθεια· αδύνατον να ποθήσω οτιδήποτε.

Ποτέ δεν τα τιθάσευσα.