ΑΦΗΓΗΣΗ - Μίνι αφιέρωμα στην σύγχρονη ελληνική ποίηση(μέρος 2ο)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Δεύτερη ημέρα του μίνι αφιερώματος στην σύγχρονη ελληνική ποίηση καί θα σας μιλήσω για την ποιητική σύνθεση του ποιητή κυρίου Παναγιώτη Λογγινίδη,με τίτλο ''Αφήγηση''. Μία αφήγηση που στα μάτια μου έμοιαζε περισσότερο σαν μία εκ βαθέων εξομολόγηση,όχι μόνο του ποιητή,μα όλων μας....

Ξέρετε τί είναι αυτό που αγαπώ πολύ στην σύγχρονη ποίηση; Το γεγονός πως οι ποιητές καί οι ποιήτριες αφήνονται ελεύθεροι κι ελεύθερες όταν επιλέγουν να επικοινωνήσουν μαζί μας μέσω των ποιημάτων τους. Ο λόγος τους είναι οικείος καί καθημερινός. Δεν περιορίζονται μέσα στα στεγανά,ούτε ακολουθούν κανόνες. Σπάνε τα όποια δεσμά τους καί στέκουν ''απογυμνωμένοι/ες'' από τους όποιους κανόνες. Μας επιτρέπουν να δούμε μέσα τους. Εξ ου καί η χρήση του ελεύθερου στίχου που ρέει τόσο ομαλά καί καθιστά τα ποιήματα πιο ''εύπεπτα'' καί προσεγγίσιμα από το αναγνωστικό κοινό. Ένας πιο αυστηρός,ξύλινος καί μονότονος λόγος θα είχε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα. Αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που μου άρεσε η ποιητική σύνθεση του κυρίου Παναγιώτη Λογγινίδη.

''Αφήγηση'' ο τίτλος που φέρει η σύνθεση καί δεν θα μπορούσε να υπάρξει άλλος που να αναδείκνυε όλα όσα επιθυμεί ο ποιητής να λεχθούν καί να ληφθούν από τους αναγνώστες. Καθ'όλη την διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου αισθανόμουν πως εγώ η ίδια τα έζησα καί τα εξιστορούσα όλα αυτά. Δεν ξέρω πως καταφέρνει ο ποιητής καί μπαίνει μέσα στις ψυχές μας. Ή μήπως έγινε το αντίστροφο;

Διάβασα δύο φορές το κείμενο πρίν σας μιλήσω γι'αυτό. Για να είμαι ειλικρινής,εγώ το εξέλαβα,σωστά ή λάθος,σαν ένα μεγάλο ποίημα που έμοιαζε σαν ένα κείμενο από θεατρικό έργο,το οποίο χωρίζεται σε τέσσερις πράξεις-σκηνές. Ένα θεατρικό έργο που μίλαγε για την ζωή καί τα στάδια που περνάει ένας άνθρωπος από την τρυφερή μωρουδιακή ηλικία έως την ενηλικίωση καί την δύση της ζωής του,κοντά στα βαθειά γεράματα. Τις σκέψεις,τις εικόνες,τις θύμησες καί τα συναισθήματα που περνάνε μπροστά από τα μάτια του σαν μία κινηματογραφική ταινία.

Στην θέση του ανθρώπου που κάνει αυτή την αφήγηση μπορεί κάλλιστα να είναι ο καθένας καί η καθεμία από εμάς που διαβάζουμε την ποιητική σύνθεση. Ο ποιητής εύστοχα ξεγυμνώνει το κείμενο από περιττές φιοριτούρες ή χαρακτηριστικά που θα έβρισκαν ταιριαστά είτε μόνο οι άνδρες αναγνώστες,είτε μόνο οι γυναίκες αναγνώστριες. Θέλει να είναι προσιτό από όλους κι όλες. Άλλωστε η ποίηση δεν κάνει κανενός είδος διαχωρισμού. Απευθύνεται στους πάντες καί είναι παντού. Αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας καί θα το διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι.

Αν δεν επιλέγετε να διαβάσετε ποίηση,για πολλούς καί διάφορους λόγους,σας προτρέπω να το τολμήσετε. Από την στιγμή που θα την ''γνωρίσετε'',δύσκολα θα την ''αποχωριστείτε''. Υπάρχουν τόσοι αξιόλογοι ποιητές στην χώρα μας με πολύ ωραία έργα,όπως κι αυτό που σας παρουσίασα σήμερα,που αξίζουν την προσοχή σας. Εγώ έμεινα με τις καλύτερες των εντυπώσεων.

Καλές σας αναγνώσεις!

Υ.Γ. Η ποιητική σύνθεση περιλαμβάνει τρία σχέδια του Γιάννη Νικολόπουλου.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Tristesse,

mer des mers

mère de la mer

écoute les paroles

d’un homme drôle

Χρόνος πρώτος

Αφηγούμαι τον αιώνιο χρόνο

τον αιώνιο άνθρωπο και το αιώνιο περβόλι

το μεσημέρι πριν το βομβαρδίσουν