Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Η γυναίκα είναι ένα απ΄τα πιο αδικημένα καί κυνηγημένα πλάσματα στην ανθρώπινη ιστορία. Υπάρχει μία προκατάληψη απέναντί της. Πολλοί ήταν υπέρμαχοί της καί την λάτρεψαν σαν σύμβολο καί σαν θεότητα,μα περισσότεροι ήταν οι πολέμιοί της. Την ταπείνωσαν,την πόνεσαν,την βασάνισαν,την σκότωσαν,την υποβίβασαν. Δυστυχώς,αυτή η λανθασμένη νοοτροπία διαιωνίζεται ακόμη καί στις μέρες μας. Υπάρχουν δε,κάποιοι που πορεύονται με γνώμονα αυτήν την απερίσκεπτη ιδέα. Η αλήθεια,βέβαια,είναι πως υπάρχει ελπίδα ότι τα πράγματα θα αλλάξουν,αφού όλο καί πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα καί βρίσκουν υποστηρικτές.

   Η σημερινή μου πρόταση για εσάς είναι το βιβλίο της συγγραφέως κυρίας Βανέσα Μας,με τίτλο ''Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ''. Ένα βιβλίο που μου έκανε το ''κλικ'' απο την πρώτη στιγμή που διάβασα τον τίτλο του. Ένα βιβλίο που το διάβασα απνευστί καί με γέμισε με συναισθήματα καί προβληματισμούς. Δεν είναι τυχαίο,άλλωστε,πως το μυθιστόρημα έχει λάβει το βραβείο ''Renaudot des Lycéens 2019'' καί έχει επιλεγεί ως ένα από τα 30 καλύτερα βιβλία του 2019 από το περιοδικό Le Point καί ως ένα από τα 100 καλύτερα βιβλία του 2019 του λογοτεχνικού περιοδικού Lire.

   Η συγγραφέας επιλέγει να μας εντάξει με ομαλό τρόπο μέσα στην ιστορία καί καθώς κυλούν οι σελίδες να ξεδιπλώνεται μπροστά μας όλη η υπόθεση. Καταγράφει την πλοκή πάνω στο χαρτί με την μορφή ενός ημερολογίου,όπου καθεμία από τις κύριες πρωταγωνίστριες θα μιλήσει για την δική της προσωπική ιστορία. Θα εκμυστηρευτούν συναισθήματα καί μύχιες σκέψεις. Θα μπορέσουμε ως αναγνώστες/στριες να τις προσεγγίσουμε,να τις κατανοήσουμε,να τις δικαιολογήσουμε,να τις συμπαθήσουμε,ή καί όχι. Το μόνο σίγουρο είναι πως με αυτόν τον τρόπο η συγγραφέας καταφέρνει καί διεισδύει απόλυτα στον ψυχισμό αυτών των γυναικών καί κάνει μία εξαιρετική σκιαγράφηση των χαρακτήρων τους. Ακόμη καί σε αυτή των δευτεραγωνιστών.

   Μέσα από την πλοκή του μυθιστορήματος θίγεται ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που μοιάζει σαν αγκάθι που πληγώνει όχι μόνο το σώμα αλλά καί τις ψυχές των γυναικών. Όπως προανέφερα στον πρόλογό μου,η ζωή της γυναίκας θεωρείτο για πολλά χρόνια ασήμαντη καί κατώτερη αυτής των ανδρών. Επικρατούσε η παράλογη καί αβάσιμη σκέψη πως προορίζονταν μόνο για οικογένεια καί τεκνοποίηση. Δεν είχαν καμία αξία ως άνθρωποι καί τις μεταχειρίζονταν -ακόμη κι οι οικείοι τους- με περιφρόνηση. Τους στερούσαν την έκφραση του λόγου καί το δικαίωμα στην μόρφωση. Κανείς καί καμία δεν τολμούσε ανοικτά να φέρει αντίρρηση. Κι αν το έκανε,τον/την θεωρούσαν φρενοβλαβή,αιρετικό/η καί επικίνδυνο/η για την κοινωνία στο σύνολό της.

   Αν καί η ιστορία του βιβλίου διαδραματίζεται τον 19ο αιώνα,είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Ακόμη καί σήμερα οι γυναίκες παλεύουν καί διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Ακόμη καί σήμερα,εξαιτίας του φύλου τους,είτε υποβιβάζονται από γνωστούς καί συναδέλφους,είτε στερούνται τις ίδιες ευκαιρίες καί οφέλη σε σχέση με τους άνδρες. Προσέξτε! Δεν υποστηρίζω πως ο κόσμος δεν έχει κάνει βήματα προς  την καλύτερη κατεύθυνση,ή,πως δεν υπάρχουν άνδρες που σέβονται καί φέρονται στις γυναίκες με ισότητα,μα υπάρχει δρόμος ακόμη μπροστά μας.

   Ο λόγος της συγγραφέως είναι στρωτός καί αδιάκοπος. Δεν φλυαρεί. Δεν παραθέτει περιττές επαναλήψεις,ούτε κάνει το κείμενο ''κοιλιά'' σε κάποιο σημείο. Είναι γρήγορο καί ευανάγνωστο. Έχουμε την αίσθηση πως παρακολουθούμε μία κινηματογραφική ταινία,με έντονη δράση κι αγωνία καί συνεχόμενη εναλλαγή σκηνών. Τα συναισθήματα πολλά καί διάχυτα στην ατμόσφαιρα θα μας παρασύρουν μέσα στην δίνη των γεγονότων. Το λεξιλόγιο κι αυτό προσαρμόζεται κάθε φορά με το ποιος/α μιλάει καί ποια η ιδιότητά του/της καί η θέση του/της μέσα στην υπόθεση. Δεν υπήρξε κάποιο σημείο του κειμένου που θα επιθυμούσα να το αλλάξω. Μπορώ να σας πώ ότι στο σύνολό του μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.

   Από την ανάγνωση του βιβλίου,επιλέγω να κρατήσω το μήνυμα που θέλει να περάσει η συγγραφέας προς όλο το αναγνωστικό κοινό. Οι γυναίκες είναι ίσες με τους άνδρες καί έχουν την ίδια αξία καί δικαιώματα με αυτούς. Είναι άνθρωποι κι όχι άψυχα αντικείμενα προς έρευνα,εκμετάλλευση καί τέρψη των ορέξεων των ανδρών. Πρέπει να τους φέρονται όλοι ανάλογα καί με σεβασμό. Πρέπει να αγαπάμε τους ανθρώπους ανεξαρτήτως φύλου,καταγωγής,κλπ. Άν θέλουμε να λεγόμαστε ''άνθρωποι'' καί να ξεχωρίζουμε από τα άγρια θηρία,ας αρχίσουμε να φερόμαστε αναλόγως. Είναι καιρός να μπούν νέα πλαίσια!

   Θεωρώ ότι πρόκειται για ένα βιβλίο που απεύθυνεται τόσο σε γυναίκες αναγνώστριες,όσο καί σε άνδρες αναγνώστες. Δίνει τροφή για σκέψη,ίσως καί αναθεώρηση ιδεών. Εγώ σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.

                                                                Καλές σας αναγνώσεις!

                                                                      ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Κάθε χρόνο, στο νοσοκομείο της Σαλπερτιέρ γίνεται ένας πολύ παράξενος χορός: Ο Χορός των Τρελών Γυναικών! Ολόκληρο το αριστοκρατικό Παρίσι συγκεντρώνεται στην μεγάλη σάλα του νοσοκομείου, για να δει τις αλλόκοτες, τις επιληπτικές, τις φρενοβλαβείς αυτές γυναίκες, μεταμφιεσμένες σε κολομπίνες και τσιγγάνες, να χορεύουν βαλς… Είναι όμως πραγματικά τρελές; Ανάμεσά τους, η Ευγενία, που βρέθηκε έγκλειστη εξαιτίας των αιρετικών της απόψεων που προσέκρουσαν στην πατρική αυστηρότητα, η Λουίζ, η Ζενεβιέβ κι άλλα πλάσματα που η αυστηρή ανδροκρατούμενη κοινωνία τα πέταξε στο περιθώριο… Ψυχές πληγωμένες, αντικείμενα έρευνας του περίφημου Σαρκό, σε μια εποχή που η γυναίκα είναι ακόμη ταμπού, ένα πλάσμα ανεξιχνίαστο, ικανό μόνο για οικογένεια και τεκνοποίηση…

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΜΑΣ(VICTORIA MAS)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Le bal des folles

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΛΑΥΡΕΝΤΖΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΩΚΕΑΝΟΣ